Posiadamy rachunek walutowy, na który wpływają należności uzyskane ze sprzedaży w krajach UE. Otrzymane należności są pomniejszone o opłaty transgraniczne. Po jakim kursie powinniśmy wyceniać te opłaty?
RADA
Opłaty zmniejszające kwotę należności wycenia się po kursie sprzedaży walut banku, z którego usług korzysta jednostka, ponieważ wpływ środków na rachunek bankowy przeliczamy po kursie kupna banku, natomiast ich rozchód – po kursie sprzedaży.
UZASADNIENIE
Przelewów transgranicznych można dokonywać w obrocie z państwami członkowskimi UE, przy wykonywaniu zlecanych przez klientów banków poleceń przelewu, jak również wpłat gotówkowych w kwocie nieprzekraczającej równowartości w złotych 50 000 euro przeliczonej według kursów średnich NBP w dniu przyjęcia zlecenia.
Bank zleceniodawcy jest obowiązany do wykonania przelewu transgranicznego w pełnej kwocie objętej zleceniem, chyba że zleceniodawca zaznaczył, że koszty pokrywa w całości bądź w części beneficjent. Beneficjent jest wówczas informowany o tym fakcie przez własny bank. Po wykonaniu przelewu transgranicznego zarówno bank zleceniodawcy, jak i beneficjenta przekazują swoim klientom potwierdzenie jego wykonania, chyba że zrezygnowali oni z jego otrzymania.
Według ustawy o rachunkowości operacje gospodarcze wyrażone w walutach obcych ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia po kursie:
• kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka – w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,
• średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs – w przypadku pozostałych operacji.
W dniu, kiedy równowartość należności w walucie obcej wpłynęła na rachunek bankowy, należy zastosować kurs kupna dewiz banku, z którego usług korzystamy. Natomiast pobraną przez bank prowizję przeliczamy po kursie sprzedaży banku z dnia jej pobrania.
W ten sposób powstaną różnice kursowe między kursem kupna banku z dnia otrzymania należności a kursem sprzedaży dewiz banku z dnia pobrania opłaty.
Przykład
1. Wystawienie faktury sprzedaży w kwocie 10 000 euro, kurs euro w NBP z dnia wystawienia faktury wynosi 3,9030
(10 000 euro × 3,9030 = 39 030 zł)
Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi” 39 030
Ma konto 700 „Sprzedaż usług” 39 030
2. Wpływ na rachunek walutowy kwoty 10 000 euro. Należność przeliczana według kursu kupna banku z dnia wpływu 3,8886
(10 000 euro × 3,8886 = 38 886 zł wartość przelewu)
Wn konto 132 „Rachunek bankowy – walutowy” 38 886
Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi” 38 886
3. Powstałe różnice kursowe w kwocie 144 zł (39 030 zł – 38 886 zł) odnoszone są w ciężar kosztów finansowych
Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi” 144
4. Bank pobrał opłatę w wysokości 200 euro, którą przeliczamy według kursu sprzedaży banku z dnia pobrania opłaty, który wynosi 3,9045
(200 euro × 3,9045 = 780,90 zł)
Wn konto 402 „Usługi obce – prowizje bankowe” 780,90
Ma konto 132 „Rachunek bankowy – walutowy” 780,90
5. Między kursem wpływu i rozchodu (kursem kupna banku z dnia otrzymania należności a kursem sprzedaży z dnia pobrania opłaty) występują rozbieżności, które wymagają ustalenia dodatkowych różnic kursowych
200 euro × (3,9045 – 3,8886) = 200 euro × 0,0159 = 3,18
Wn konto 132 „Rachunek bankowy – walutowy” 3,18
Ma konto 750 „Przychody finansowe – dodatnie różnice kursowe 3,18
Różnice te są charakterystyczne dla rachunków walutowych i należy pamiętać dodatkowo o tym, aby zadecydować, w jaki sposób ustalać rozchód waluty.
Obliczone w podanym przykładzie różnice kursowe, dotyczące otrzymanej należności i pobranej opłaty, są różnicami kursowymi zrealizowanymi, zaliczamy je zatem zarówno do przychodów, jak i do kosztów podatkowych.
Wioletta Chaczykowska
księgowa, licencjat Ministerstwa Finansów
• art. 63g ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe – j.t. Dz.U.z 2002 r. Nr 72, poz. 665; ost.zm. Dz.U. 2005 r. Nr 167 poz. 1398
• § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 21 sierpnia 2003 r. w sprawie przelewów transgranicznych – Dz.U. Nr 163, poz. 1576
• art. 30 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości – j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 267, poz. 2252
