Nabycie w Niemczech samochodu używanego

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług samochodów używanych, sprowadzanych na terytorium Polski z krajów członkowskich UE, zależy od tego, kto nabywa samochód oraz kto dokonuje dostawy tego samochodu. Gdy nabywcą samochodu używanego sprowadzanego z innego kraju członkowskiego Unii jest konsument, transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, kto jest sprzedawcą danego środka transportu. Natomiast gdy samochód używany jest nabywany przez podatnika podatku od towarów i usług dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nabycie takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy sprzedawcą jest osoba fizyczna z innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Podatnik musi w wyżej wymienionych przypadkach wystąpić z wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu skarbowego (formularz VAT-24) o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu środka transportu z innego państwa członkowskiego (formularz VAT-25).

Jeśli samochód używany jest nabywany przez podatnika podatku od towarów i usług dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nabycie takie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy po stronie dostawcy i nabywcy zostaną spełnione warunki uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie (dostawę) towarów, o których mowa w art. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.). W świetle przepisów obowiązującej w Niemczech ustawy o podatku obrotowym (Umsatzsteuergesetz) z 26 listopada 1979 r. (BGBI I 1979, 1953) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce wówczas, gdy jest dokonywana przez przedsiębiorcę zarejestrowanego dla celów podatku obrotowego w Niemczech (Umsatzsteurpflichtig) na rzecz odbiorcy świadczenia z innego państwa członkowskiego, również zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej i posługującego się dla celów tej transakcji stosownym numerem VAT UE (§ 6a pkt 1 w zw. z § 14a pkt 2 Umsatzsteuergesetz). We wszystkich państwach członkowskich UE obowiązują analogiczne przepisy. Przepisy te, po zniesieniu granic celno-podatkowych, są fundamentalnymi zasadami funkcjonowania systemu podatku od wartości dodanej na Jednolitym Rynku Europejskim.

Zgodnie z art. 97 polskiej ustawy o VAT, przed dniem pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) podmiot, który zamierza nabywać towary od podatników z innych państw członkowskich UE, obowiązany jest zarejestrować się jako podatnik VAT UE. Właściwy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje rejestracji podmiotu jako podatnika VAT UE i potwierdza to na formularzu VAT- -5UE. Od tej chwili przy dokonywaniu m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia podatnik obowiązany jest posługiwać się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL (art. 97 ust. 10 ustawy o VAT). Niemiecki dostawca może wówczas do realizowanych dostaw – jako wewnątrzwspólnotowych – stosować stawkę 0 proc. podatku od wartości dodanej (Mehrwertsteuer, MWST).