Dostawa towarów na statku podczas zatrzymania poza terytorium Wspólnoty jest uznawana za dokonaną poza zakresem stosowania szóstej dyrektywy. Skutki podatkowe podlegają w tym przypadku kompetencji podatkowej państwa miejsca zatrzymania - orzekł Europejski Trybunał Sprawiedliwości.
W wyroku C-58/04 z dnia 15 września 2005 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) przypomniał o miejscu dostawy towarów. Jest nim w myśl art. 8 ust. 1 lit. c) szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej, miejsce początkowe transportu pasażerów. Odnosi się to oczywiście tylko do towarów dostarczanych na pokładach statków, samolotów lub pociągów oraz w trakcie części transportu pasażerów wykonywanej na terytorium Wspólnoty.
Trybunał podkreślił, że część transportu pasażerów na terytorium Wspólnoty należy rozumieć jako część transportu odbywaną bez zatrzymania na terytorium państwa pozaunijnego, od punktu rozpoczęcia do punktu docelowego transportu pasażerów. Wynika z tego, że konieczność zatrzymania, nawet krótkotrwałego, powoduje, że zasada ustalania miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu zgodnie z przepisami szóstej dyrektywy nie ma zastosowania. Przystanki statku w portach państw pozaunijnych, w trakcie których podróżni mogą opuścić statek, nawet na krótki okres, stanowią zatrzymanie na terytorium państwa trzeciego w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) szóstej dyrektywy.
Oznacza to, że każda dostawa towarów dokonana na statku podczas zatrzymania poza terytorium Wspólnoty jest uznawana za dokonaną poza zakresem stosowania szóstej dyrektywy. Skutki podatkowe podlegają w tym przypadku kompetencji podatkowej państwa miejsca zatrzymania.
SŁOWNICZEK
DOSTAWA TOWARU – oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania dobrami materialnymi jak właściciel. Energia elektryczna, gaz, ciepło, zimno i tym podobne są uważane za dobra materialne. Państwa członkowskie mogą uznać za dobra materialne np. niektóre udziały w majątku nieruchomym, prawa rzeczowe dające uprawnionemu prawo użytkowania w stosunku do majątku nieruchomego.
