Jak kwalifikować koszty finansowane ze środków funduszy strukturalnych - realizacja zasady "zakup nieruchomości"

• Należy uzyskać zaświadczenie od niezależnego, wykwalifikowanego rzeczoznawcy lub upoważnionego urzędowego organu, potwierdzające, że cena zakupu nie przekracza rynkowej wartości, jak również zaświadczenie, iż budynek odpowiada normom krajowym, lub też wyszczególnić punkty, z którymi nie jest zgodny, w przypadku gdy ich sprostowanie przez końcowego użytkownika jest przewidywane w ramach działań.

• Budynek nie otrzymał w okresie ostatnich 10 lat krajowej lub wspólnotowej dotacji, która skutkowałaby podwójnym udzieleniem pomocy w przypadku współfinansowania jego zakupu z funduszy strukturalnych.

• Nieruchomości są wykorzystywane przez okres oraz do celów określonych przez organ zarządzający.

• Budynki mogą być wykorzystywane wyłącznie zgodnie z celami działania. W szczególności budynki mogą być używane przez administrację publiczną jedynie wówczas, gdy takie stosowanie jest zgodne z dopuszczalnymi działaniami w określonym funduszu strukturalnym.

Jak wynika z przytoczonych zapisów rozporządzenia Komisji Europejskiej WE Nr 448/2004 z 10 marca 2004 r., jeśli istnieją bardziej rygorystyczne przepisy krajowe w tym zakresie, to właśnie one muszą być stosowane. Ma to w szczególności zastosowanie w przypadku nieruchomości, które są własnością Skarbu Państwa lub Jednostek Samorządu Terytorialnego, gdzie takimi bardziej rygorystycznymi przepisami są uregulowania ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto, jak wynika z rozporządzenia, beneficjent środków funduszy strukturalnych jest zobowiązany przedłożyć dokumenty poświadczające, że:

• cena zakupu nieruchomości nie przekracza jej wartości rynkowej,

• budynek odpowiada normom krajowym (przepisom budowlanym).

Dokumentem potwierdzającym cenę rynkową nieruchomości jest operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego zgodnie z ustawą z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Dokonana wycena nieruchomości (w postaci operatu szacunkowego) ważna jest przez 12 miesięcy od daty jego sporządzenia (art. 156 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Okres ten nie obowiązuje jednak w przypadku wystąpienia zmiany uwarunkowań prawnych lub istotnych zmian innych czynników (np. w przypadku zmian celu wyceny, rodzaju i położenia nieruchomości, zmian przeznaczenia w planie miejscowym, zmian stopnia wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, zmian w stanie zagospodarowania).