Indywidualna stawka amortyzacyjna dla środków trwałych

Podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, jeżeli nabył używane środki transportu, które były wykorzystywane u poprzednich właścicieli (przed nabyciem przez podatnika) przez wymagany okres co najmniej 6 miesięcy. Jednakże przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają rodzaju dokumentów potwierdzających fakt, iż nabyty środek transportu przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych, był używany. Ciężar udowodnienia takiego stanu rzeczy spoczywa na podatniku. Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualna z 28 lipca 2014 r., nr ITPB1/415-516a/14/WM.

Rozpatrywana przez organ podatkowy sprawa dotyczyła podatnika, który, w ewidencji środków trwałych, dokonuje odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z tabelą amortyzacyjną i ustala stawki odliczeń. Dla używanych środków trwałych zastosował indywidualną stawkę amortyzacyjną. Środki trwałe, do których zastosował tę stawkę, są to środki transportu, które podatnik zakupił i wprowadził po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych. Są to samochody używane, rok produkcji 1998, 1991, 1990, 2005. W uzupełnieniu wniosku o interpretację wskazano również, że wymienione środki trwałe zostały zakupione od firm i nabywcą ich była firma podatnika. Środki trwałe nie zostały nabyte do majątku prywatnego. Podatnik zastosował do przedmiotowych środków trwałych indywidualną stawkę podatku, zgodnie z art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (18% - co stanowi odliczenie w czasie 67 miesięcy – okres nie może być krótszy niż 30 miesięcy).

W trakcie kontroli podatkowej, została zakwestionowana możliwość zastosowania indywidualnej metody amortyzacji. Podatnik był jednak innego zdania, uważając, że niezgodnie z przepisami zostały zakwestionowane koszty odpisów amortyzacyjnych od używanych środków trwałych: ciągników siodłowych i naczep. A w protokole stwierdzono, że błędnie została zastosowana stawka od wymienionych środków trwałych. Podatnik złożył więc wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tej sprawie.

Jak amortyzować używane sezonowo środki trwałe

Zobacz wskaźnik: Roczne stawki amortyzacyjne

Bydgoska izba skarbowa wyjaśniła, że zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. W myśl art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł.

Stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie w myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zmiana stawek amortyzacyjnych środków trwałych

Jednakże stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, nie może być krótszy niż 30 miesięcy. Środki trwałe (środki transportu) zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, jeżeli nabył używane środki transportu, które były wykorzystywane u poprzednich właścicieli (przed nabyciem przez podatnika) przez wymagany okres co najmniej 6 miesięcy. Jednakże przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają rodzaju dokumentów potwierdzających fakt, iż nabyty środek transportu przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych, był używany. Ciężar udowodnienia takiego stanu rzeczy spoczywa na podatniku.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż podatnika zakupił używane środki transportu (ciągniki siodłowe i naczepę), wyprodukowane w latach (1998 r., 1991 r., 1990 r., 2005 r.). Środki transportu używane były w firmach, od których podatnik nabył te środki. Przedmiotowe środki trwałe wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej.

Organ podatkowy uznał - uwzględniając oświadczenie podatnika, że przedmiotowe środki transportu używane były co najmniej 6 miesięcy przed ich nabyciem - że podatnik mógł ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla przedmiotowych środków trwałych, przy czym okres ich amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

Zapraszamy do dyskusji na forum

Chcesz dowiedzieć się więcej, sięgnij po nasze publikacje

KOMPLET: VAT zmiany od 1 lipca 2021 + JPK_VAT + VAT w e-commerce

Tylko teraz

99,00 zł

119,70 zł

Przejdź do sklepu