Jak wykazać w księgach środek trwały, który będzie użytkowany krócej niż rok?

To, czy samochód należy przyjąć do ewidencji środków trwałych, zależy od okresu ekonomicznej użyteczności. Środek trwały w postaci używanego samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego co do zasady należy przyjąć do ewidencji środków trwałych na takich samych zasadach jak inne środki trwałe. Jego wartością początkową będzie cena nabycia, którą należy ustalić na zasadach ogólnych. Cenę zakupu należy powiększyć o koszty związane z zakupem, a także o naliczony VAT niepodlegający odliczeniu. Ponieważ przy wykupie samochodu po leasingu ponownie przysługuje odliczenie VAT (60%, nie więcej niż 6000 zł), więc VAT niepodlegający odliczeniu (40%) zwiększy wartość początkową samochodu.

Autopromocja

Po nabyciu samochód należy przyjąć na podstawie dokumentu OT najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania. W miesiącu następnym należy rozpocząć odpisy amortyzacyjne.

W świetle przepisów ustawy o rachunkowości za środek trwały uznaje się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki (art. 3 ust. 1 pkt 15 uor). Jeśli jednostka ma zamiar użytkować samochód w okresie jednego roku, takiego składnika nie można zakwalifikować do składników majątku trwałego. W takiej sytuacji nie ma potrzeby stosowania odpisów amortyzacyjnych. Należy w tym miejscu podkreślić, że istotny jest zamiar, a nie rzeczywisty czas użytkowania. W przypadku gdy jednostka ma zamiar użytkować składnik majątku w okresie dłuższym niż rok, za wartość początkową środka trwałego w przypadku jego odpłatnego nabycia uznaje się cenę nabycia. W związku z tym jeżeli samochód wykupiony z leasingu operacyjnego spełnia kryteria zaliczenia do środków trwałych, jego wartość początkowa obejmuje ogół kosztów poniesionych przez jednostkę do dnia przyjęcia go do używania.

Jeśli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł, to ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok mogą nie zaliczać tych składników do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych. Jeżeli natomiast faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął, zaliczyć te składniki do środków trwałych. Przyjmując je do ewidencji, należy zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. W terminie do 20 dnia tego miesiąca należy wpłacić do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok.

Autopromocja

Szkolenie: CIT estoński
warsztat dla księgowych

Sprawdź

To jest tylko fragment artykułu. Pełna treść w Biuletynie Głównego Księgowego

Zamów prenumeratę Biuletynu Głównego Księgowego >>

Autopromocja

Jak przygotować się do zmian 2025.
Podatki. Rachunkowość. ZUS

Sprawdź