Weksel w księgach rachunkowych

Aneta Mazur

Weksel stanowi bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie określonej sumy, w ustalonym miejscu i terminie przez wystawcę lub osobę przez niego wskazaną. Wręczając weksel udzielającemu pożyczki lub sprzedawcy za towar nabyty na kredyt, wystawca weksla sam się zobowiązuje do jego zapłaty (w określonym terminie płatności), albo wskazuje osobę, która ma tego dokonać.

Znaczenie gospodarcze weksla wynika przede wszystkim z tego, że jest on źródłem kredytu. Wypełniony weksel może być bowiem wykorzystany nie tylko jako zapłata w transakcjach handlowych, ale i może być w miarę zapotrzebowania na gotówkę złożony w banku do dyskonta. Dyskonto jest więc sprzedażą weksla przed terminem płatności z potrąceniem od sumy wekslowej umówionego procentu (zwanego dyskontem). Posiadacz weksla przekazuje weksel bankowi, w zamian za co otrzymuje sumę wekslową po potrąceniu od niej kwoty dyskonta. Dyskonto potrącone jest za okres od daty przyjęcia weksla przez bank do dnia płatności weksla (obliczonej według stopy procentowej stosowanej przez bank). W praktyce dyskonto może być dokonane w formie doraźnej transakcji lub w formie umowy o linię dyskontową.

Ujęcie weksli w księgach rachunkowych

Ewidencja weksli uzależniona jest od tego, czy są to weksle obce czy własne.

Weksle własne stanowią zobowiązania, które mogą być ujmowane w „Pozostałych rozrachunkach” (w analityce są to „Zobowiązania wekslowe”). Natomiast weksle obce ujmuje się na koncie pozabilansowym „Zobowiązania warunkowe”.

Należy pamiętać, że do momentu wykupu weksla przez wystawcę w ewidencji pozabilansowej ujmuje się zobowiązanie warunkowe z tytułu dyskonta weksli. Także i weksle obce przekazane innym kontrahentom oraz weksle gwarancyjne ujmowane są w ewidencji pozabilansowej na wyodrębnionym koncie.

Obieg weksli wymaga odpowiednio przystosowanej ewidencji księgowej, która powinna dostarczać podstawowych informacji o wekslach. Zaleca się więc prowadzenie również ewidencji szczegółowej, która pozwala na dokładną identyfikację każdego z weksli. Weksle mogą być ewidencjonowane na wyodrębnionym w tym celu koncie 136 „Weksle obce”. Ewidencja analityczna prowadzona do tego konta powinna umożliwić ustalenie:

1) poszczególnych składników weksli

2) wartości poszczególnych weksli w walucie polskiej i obcej,

3) wartości ich według osób za nie odpowiedzialnych,

4) ilości i wartości weksli oprotestowanych według ich wystawców.