Ustalanie różnic kursowych. Decydując się na prowadzenie rachunku walutowego, należy liczyć się z różnicami kursowymi powstającymi na skutek przychodów i rozchodów walut obcych. Począwszy od tego roku podatnicy mogą rozliczać różnice kursowe według jednej z wybranych przez siebie metod.
Ustalanie różnic kursowych
Rozchód zagranicznych środków pieniężnych można wyceniać metodą:
• cen przeciętnych, czyli ustalonych w wysokości średniego kursu dla danej waluty,
• FIFO - pierwsze przyszło-pierwsze wyszło, czyli rozchód waluty wyceniamy kolejno według kursu tej waluty, która najwcześniej została nabyta bądź otrzymana,
• LIFO - ostatnie przyszło-pierwsze wyszło, czyli rozchód waluty wyceniany jest kolejno po kursie tej waluty, która została nabyta (otrzymana) najpóźniej.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Dalszy ciąg materiału pod wideo
Można wybrać metodę ustalania różnic kursowych
Od nowego roku ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzono nowe regulacje dotyczące ustalania różnic kursowych.
Według nowych przepisów różnice kursowe można ustalać na podstawie:
• przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub
• przepisów ustawy o rachunkowości.
Wybierając ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, jednostka musi spełnić dwa warunki:
1) wybraną metodę należy stosować nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe,
2) w czasie stosowania tej metody sprawozdania finansowe jednostki będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
Oznacza to, że ustalając różnice kursowe na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, należy sprawozdanie finansowe poddać badaniu, nawet jeśli spółka nie miałaby takiego obowiązku, gdyby tej metody nie wybrała.
Ustalając różnice kursowe według przepisów ustawy o rachunkowości, podatnicy zaliczają je odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów.
O fakcie wyboru tej metody spółka musi zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Podobnie jest z rezygnacją z tej metody.
UWAGA!
Decydując się na ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym wybrana została ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego.
W wyniku nowelizacji uściślono również pojęcie średniego kursu. Według nowego przepisu przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
UWAGA!
Definicja ta ma zastosowanie tylko do przepisów o podatkach dochodowych.
Reasumując:
Wybór metody ustalania różnic kursowych według przepisów o rachunkowości powoduje, że sprawozdanie finansowe jednostki będzie podlegało obowiązkowemu badaniu.
PODSTAWY PRAWNE:
• ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości - j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 208, poz. 1540
• ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589