Czym różnią się bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów od rezerw

RADA

Przewidywany koszt przyszłych napraw z tytułu udzielonych gwarancji powinien zostać ujęty w księgach rachunkowych jako bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów. W bilansie wykazuje się je w pasywach w pozycji B.I.3 - Pozostałe rezerwy. W odróżnieniu od rezerw rozliczenia międzyokresowe wiążą się z podstawową działalnością jednostki, a koszt ich utworzenia obciąża koszty rodzajowe lub kalkulacyjne. Szczegóły - w uzasadnieniu.

UZASADNIENIE

Obowiązek tworzenia rezerw oraz rozliczeń międzyokresowych wynika z nadrzędnych zasad rachunkowości - tj. zasady współmierności (w przypadku RMK - art. 6 ust. 2 ustawy o rachunkowości) oraz zasady ostrożności (w przypadku rezerw - art. 7 ustawy o rachunkowości).

Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów

Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów związane są z podstawową działalnością jednostki. Zgodnie z zapisami art. 39 ust. 2 ustawy o rachunkowości jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających w szczególności:

1) ze świadczeń wykonanych na rzecz jednostki przez kontrahentów jednostki, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny,

2) z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń wobec nieznanych osób, których kwotę można oszacować, pomimo że data powstania zobowiązania nie jest jeszcze znana, w tym z tytułu napraw gwarancyjnych i rękojmi za sprzedane produkty długotrwałego użytku.

Polecamy: Ustawa o rachunkowości z komentarzem do zmian (książka)
Autorzy: prof. dr hab Irena Olchowicz, dr Agnieszka Tłaczała, dr Wanda Wojas, Ewa Sobińska, Katarzyna Kędziora, Justyna Beata Zakrzewska, dr Gyöngyvér Takáts

Celem ich utworzenia jest więc prawidłowe odzwierciedlenie w sprawozdaniu finansowym kosztów i zobowiązań, wynikających najczęściej z tytułu zrealizowanych na rzecz jednostki dostaw lub usług, w sytuacji gdy nie dysponuje ona jeszcze fakturami od dostawców z tego tytułu.

Rezerwy

Przykładowe tytuły, dla których należy tworzyć rezerwy, zostały z kolei określone w art. 35d ust. 1 ustawy o rachunkowości. W myśl tego artykułu rezerwy tworzy się na pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego. Ponadto rezerwy należy tworzyć też na przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów spółka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia.