REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Jak ustalić miejsce świadczenia usług niematerialnych

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Aneta Markowska
inforCMS

REKLAMA

REKLAMA

Obecnie przy określaniu miejsca świadczenia usług klasyfikacje statystyczne należy stosować wyłącznie pomocniczo wtedy, gdy przepisy ustawy o VAT odwołują się do nich bezpośrednio. Oznacza to konieczność posiłkowania się, oprócz definicji słownikowych, także dyrektywą VAT i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przy ustalaniu miejsca świadczenia usług.

Ani ustawa o VAT, ani dyrektywa nie definiują usług, które możemy zaliczyć do usług niematerialnych. Zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 27 ust. 4), jak i w dyrektywie znajduje się wykaz usług, które możemy zaliczyć do niematerialnych. Są to następujące usługi:

REKLAMA

REKLAMA

Autopromocja

• sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw,

• doradcze, inżynierskie, prawnicze, księgowe oraz usługi podobne do tych usług, w tym w szczególności: usługi doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1), usługi doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),

• prawnicze, rachunkowo-księgowe, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),

REKLAMA

• architektoniczne i inżynierskie (PKWiU 74.2),

Dalszy ciąg materiału pod wideo

• w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3),

• przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usługi tłumaczeń,

• bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki,

• dostarczania (oddelegowania) personelu,

• wynajmu, dzierżawy lub inne o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu,

• telekomunikacyjne,

• nadawcze radiowe i telewizyjne,

• elektroniczne,

• agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia ww. usług,

• polegające na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem,

• polegające na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych,

• przesyłowe: gazu w systemie gazowym i energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym oraz usługi bezpośrednio z nimi związane.

Ustalanie miejsca świadczenia

Miejscem świadczenia usług niematerialnych wykonywanych na rzecz:

• osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

• podatników podatku od wartości dodanej, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności - stały adres lub miejsce zamieszkania (art. 27 ust. 3 i ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT).

Gdy nabywcą usługi niematerialnej jest osoba fizyczna posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, miejsce świadczenia ustala się zgodnie z zasadą ogólną. Zatem w tym przypadku miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę niematerialną posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności albo miejsce stałego zamieszkania (art. 27 ust. 1 ustawy).

Przykładowe zasady ustalania miejsca świadczenia usług niematerialnych na terytorium Wspólnoty

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Jak już wspomniano, usługi niematerialne nie zostały zdefiniowane. W odniesieniu do:

• usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),

• usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),

• usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),

• usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2),

• usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3)

- ustawodawca pozostawił symbole PKWiU.

Z ustawy o VAT wynika, że przy określaniu miejsca świadczenia usług są one identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Dlatego przy określaniu miejsca świadczenia ww. usług nadal należy stosować klasyfikacje PKWiU. Trzeba zauważyć, że obecnie usługi te zostały wymienione jako przykładowe usługi doradcze, inżynierskie, prawnicze, księgowe oraz usługi podobne do tych usług. Dlatego gdy świadczonych usług nie można zaliczyć do usług sklasyfikowanych pod wymienionymi symbolami, nie oznacza to, że nie są to usługi niematerialne.

W odniesieniu do innych usług niematerialnych w trudnych i nietypowych sytuacjach należy odwołać się do orzecznictwa ETS.

Według Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości istotne znaczenie dla określenia miejsca świadczenia usług niematerialnych ma wskazanie cech charakterystycznych dla poszczególnych rodzajów usług oraz wskazanie miejsca świadczenia przedmiotowych usług.

Definicje i status podmiotu dokonującego usługi niematerialnej

Trzeba zwrócić uwagę na sposób określenia usług niematerialnych przez dyrektywę (art. 56), która posługuje się zawodami, np. usługi prawników, inżynierów. Natomiast polska ustawa określa, że są to usługi prawnicze, inżynierskie. Nie oznacza to, że każda usługa wykonana przez inżyniera czy prawnika może być zaliczona do usług niematerialnych, na co zwracał uwagę Trybunał.

W orzeczeniu C-41/04 podkreślił, że art. 9 ust. 2 lit. e) tiret trzecie VI Dyrektywy nie dotyczy bowiem takich zawodów, jak adwokaci, doradcy, eksperci księgowi czy inżynierowie, lecz świadczeń wykonanych przez te osoby oraz świadczeń, które są do nich podobne. Prawodawca wspólnotowy posługuje się zawodami wskazanymi w tym przepisie jako środkiem do zdefiniowania kategorii świadczeń, o których jest w nim mowa. Analogiczne stwierdzenia odnajdujemy w wyroku C-145/96. Ponadto w orzeczeniu w sprawie C-167/95 Trybunał zwrócił uwagę, iż profesje wymienione w tym przepisie są tzw. wolnymi zawodami, jednak nie każdy wolny zawód mieści się w katalogu usług objętych zakresem tego przepisu.

Według ETS do usług niematerialnych (art. 9/2/e VI Dyrektywy) należy zaliczać usługi zasadniczo i zwyczajowo wykonywane w ramach zawodów wymienionych w tym przepisie, usługi charakterystyczne dla danej profesji i świadczone w ramach typowych obowiązków z niej wynikających.

Dlatego regulacje w polskiej ustawie prawidłowo implementują regulacje unijne.

 

Usługi prawnicze

Europejski Trybunał Sprawiedliwości kilkakrotnie zajmował się definicją usług prawniczych i wyjaśniał, jakie usługi możemy zakwalifikować do usług prawniczych, dla których obowiązują specjalne zasady ustalania miejsca świadczenia. ETS zajmował się m.in. usługami sądu arbitrażowego (w sprawie C-145/96) i ustalał, czy można je zakwalifikować do kategorii usług konsultantów, biur konsultingowych, prawników lub podobnych. Trybunał wyraźnie stwierdził, że usługi sędziego polubownego, które polegają zasadniczo i zwyczajowo na rozstrzyganiu sporu między dwiema lub większą liczbą stron, nie mieszczą się w kategorii usług świadczonych przez prawników ani w kategorii usług wykonywanych przez konsultanta, inżyniera, biuro doradztwa lub księgowego. Dzieje się tak ze względu na fakt, że usługi prawników polegają z reguły na reprezentowaniu lub obronie interesów konkretnej osoby. Natomiast usługi wykonywane przez konsultanta, inżyniera, biuro doradztwa lub księgowego nie dotyczą rozstrzygania sporu między dwiema lub większą liczbą stron.

Trybunał uznał, że Usługi sędziego polubownego nie mogą być także uznane za podobne, w rozumieniu artykułu 9(2)(e) VI Dyrektywy, do usług wykonywanych w ramach zawodów wymienionych w tym przepisie, ponieważ - zważywszy, iż opierają się one na kryteriach sprawiedliwości i równości - nie służą one tym samym celom, co usługi prawnika biorącego udział w rozmowach mających na celu doprowadzenie do osiągnięcia porozumienia opierającego się zazwyczaj na kryteriach celowości/praktyczności, ani też celom, którym służą usługi konsultanta, inżyniera, biura doradztwa lub księgowego.

W takim przypadku miejsce opodatkowania usług członka sądu arbitrażowego (sędziego polubownego) określa się zgodnie z zasadą ogólną, czyli w kraju prowadzenia przedsiębiorstwa lub stałego miejsca zamieszkania.

ETS uznał również, że usługi wykonawcy testamentu nie można zakwalifikować do kategorii usług świadczonych przez adwokatów (w sprawie C-401/06), ponieważ znaczna różnorodność czynności, których może dokonywać wykonawca testamentu - począwszy od zarządzania majątkiem, przez proste rozdzielanie kwot pieniężnych albo rzeczy ruchomych lub nieruchomości, do ochrony interesów niemajątkowych - sprawia, iż trudno jest wskazać typowe usługi w zakresie wykonywania testamentu. Zadaniem wykonawcy testamentu jest bowiem wykonanie woli spadkodawcy, co może obejmować czynności zarządzania, czynności prawne i wiele czynności faktycznych i procesowych. Sąd podkreślił, że usługi w zakresie wykonywania testamentu należą ogólnie do działalności o charakterze gospodarczym. W większości przypadków polegają na dokonywaniu przez wykonawcę testamentu szacowania i podziału majątku spadkodawcy na rzecz odbiorców tych usług, a czasem, w ramach zarządzania majątkiem osób niepełnoletnich, na ochronie i pomnażaniu tego majątku. Natomiast, chociaż względy gospodarcze nie są obce działalności adwokatów, usługi świadczone przez adwokatów mają za cel przede wszystkim umożliwienie realizacji roszczeń o charakterze prawnym i mają za przedmiot reprezentowanie i ochronę interesów określonej osoby. Zatem według Trybunału te dwa rodzaje usług nie służą tym samym celom, dlatego usługi wykonawcy testamentu i usługi adwokata nie mogą być uważane za podobne.

Do tej kategorii usług możemy natomiast zaliczyć usługi polegające na pomocy w zwrocie podatku naliczonego poniesionego w innych państwach Wspólnoty na podstawie VIII Dyrektywy.

Usługi inżynierskie

Przedmiotem sporu przed ETS była również sprawa C-41/04, w której sąd rozstrzygnął, że nauki informatyczne, a wśród nich programowanie i opracowanie oprogramowania, należą do usług inżynierskich.

Trybunał rozstrzygnął, że (...) nauki informatyczne, a wśród nich programowanie i opracowanie oprogramowania, zajmują poczesne miejsce w kształceniu przyszłych inżynierów oraz że stanowią one dosyć często jedną z różnych specjalizacji oferowanych im w trakcie tego kształcenia. Świadczenie tego rodzaju, jak przystosowanie oprogramowania informatycznego do specyficznych potrzeb konsumenta, będzie zwykle wykonywane czy to przez inżynierów, czy to przez inne osoby posiadające wykształcenie umożliwiające im zrealizowanie tego samego celu. Zatem świadczenie takie zalicza się bądź to do świadczeń wykonywanych przez inżynierów, bądź do świadczeń, które są podobne do działalności inżyniera.

Również polskie sądy zajmowały się ustalaniem miejsca świadczenia dla usług inżynierskich. W wyroku z 16 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Bd 686/08, WSA w Bydgoszczy uznał, że usługi projektowania i wdrażania systemów do sterowania procesami przemysłowymi, sklasyfikowanych w PKWiU w podkategorii 33.30.10, można zaliczyć do usług inżynierskich.

Ponadto Trybunał wyjaśnił, że art. 9 ust. 2 lit. e) tiret trzecie VI Dyrektywy, który określa miejsce opodatkowania usług konsultantów, inżynierów, biur konsultingowych, prawników, księgowych oraz innych podobnych usług, jak również przetwarzania danych i dostarczania informacji, powinien być interpretowany w ten sposób, że znajduje on zastosowanie do jednolitego świadczenia usług, takiego jak dostarczenie standardowego oprogramowania i jego późniejsze przystosowanie do specyficznych potrzeb konsumenta, wykonanego na rzecz podatnika mającego siedzibę we Wspólnocie, lecz w innym państwie niż wykonawca świadczenia.

Usługi ubezpieczeniowe

Zdefiniowaniem usług ubezpieczeniowych ETS zajął się w sprawie C-349/96.

Trybunał uznał, że transakcje ubezpieczeniowe, o których mowa w VI Dyrektywie, nie ograniczają się wyłącznie do usług ubezpieczycieli prowadzących swoją działalność na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwy organ państwowy. Artykuł 13(B)(a) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby państwo członkowskie nie mogło ograniczać zakresu zwolnienia transakcji ubezpieczeniowych wyłącznie do usług ubezpieczycieli prowadzących działalność ubezpieczeniową na podstawie zezwolenia wydanego przez organ państwowy.

ETS definiuje usługi ubezpieczeniowe bardzo szeroko. Zalicza do nich również usługi pomocy drogowej świadczone przez wyspecjalizowane instytucje na rzecz swoich członków w razie awarii pojazdu. Wynika to z faktu, że pokrywane ryzyko dotyczy zdarzenia niepewnego, polegającego na unieruchomieniu pojazdu w nieokreślonym miejscu w wyniku awarii, która nastąpiła podczas okresu objętego składką. W takim przypadku według ETS status podmiotu świadczącego usługi nie jest istotny (orzeczenie C-13/06).

Usługi finansowe

W wyroku C-281/91 Trybunał zajmował się usługami finansowymi, a ściślej określeniem statusu podmiotu w celu zakwalifikowania czynności jako finansowej. Uznał, że w tym przypadku nie jest ważny status podmiotu udzielającego finansowania. Trybunał wskazał wprost, że przyjęcie interpretacji, w której udzielenie finansowania danego zakupu przez bank korzystałoby ze zwolnienia, a finansowanie tego samego zakupu przez sprzedawcę byłoby opodatkowane, stanowiłoby naruszenie jednej z podstawowych zasad wspólnego systemu VAT - równego traktowania podatników.

Natomiast odnosząc się do czynności pomocniczych wykonywanych na rzecz instytucji finansowych, Trybunał orzekł w sprawie C-2/95, że ani sposób wykonywania usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, pod warunkiem że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej.

W orzeczeniu w sprawie C-8/03 Trybunał zajmował się spółkami inwestycyjnymi o zmiennym kapitale zakładowym (spółki typu SICAV), których jedynym celem jest zbiorowe inwestowanie w papiery wartościowe kapitału pochodzącego od obywateli na warunkach określonych Dyrektywą Rady 85/611/EWG z 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS). Według ETS spółki te posiadają status podatnika w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, co oznacza, że miejscem świadczenia usług, o których mowa w art. 9(2)(e) Dyrektywy, na rzecz takich spółek inwestycyjnych posiadających siedzibę w innym państwie członkowskim niż świadczący usługę jest miejsce siedziby spółek inwestycyjnych. W orzeczeniu tym Trybunał podkreślił, że wspomniany przepis obejmuje zarówno świadczenie usług doradczych, jak i transakcje bankowe i finansowe.

• art. 8 ust. 4, art. 27 ust. 1, 3 i 4, art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11

• art. 43 i 56 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r. ze zm.)

Aneta Markowska

ekspert w zakresie VAT

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: Biuletyn VAT

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Najważniejsze zmiany przepisów dla firm 2025/2026. Jakie nowe obowiązki i wyzwania dla biznesu?

Trzeci kwartał 2025 roku przyniósł przedsiębiorcom aż 13 istotnych zmian regulacyjnych. Powszechne oburzenie przedsiębiorców wzbudza jednak krótsze od obiecywanego 6-miesięcznego vacatio legis. Z jednej strony postępuje cyfryzacja i deregulacja procesów, z drugiej – rosną obciążenia fiskalne i kontrolne. Z najnowszego Barometru TMF Group obejmującego trzeci kwartał 2025 roku wynika, że równowaga między ułatwieniami a restrykcjami została zachwiana kosztem zmian wymagających dla prowadzenia biznesu.

Jak uwierzytelnić się w KSeF? Pieczęć elektroniczna to jedna z metod - zgłoszenie w ZAW-FA, API KSeF 2.0 lub przy użyciu Aplikacji Podatnika KSeF

Aby korzystać z Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF), nie trzeba zakładać konta, ale konieczne jest potwierdzenie tożsamości i uprawnień. Jednym z bezpiecznych sposobów uwierzytelnienia – szczególnie dla spółek i innych podmiotów niebędących osobami fizycznymi – jest kwalifikowana pieczęć elektroniczna. Sprawdź, jak działa i jak jej użyć w KSeF.

Faktury korygujące w KSeF w 2026 r. Jak powinny być wystawiane?

Pytanie dotyczy zawartości pliku xml, za pomocą którego będzie wczytywana do KSeF faktura korygująca. Czy w związku ze zmianą struktury logicznej FA(3) w przypadku faktur korygujących podstawę opodatkowania i podatek będzie niezbędne zawarcie w pliku xml wartości „przed korektą” i „po korekcie”? Jeżeli będzie możliwy import na podstawie samej różnicy faktury korygującej (co wynikałoby z zamieszczonego na stronie MF pliku FA_3_Przykład_3 (Przykładowe pliki dla struktury logicznej e-Faktury FA(3)), to czy ta możliwość obejmuje fakturę korygującą do faktury pierwotnej już wcześniej skorygowanej (ponowną korektę)?

Rezygnacja członka zarządu w spółce z o.o. – jak to zrobić prawidłowo (zasady, dokumentacja, odpowiedzialność)

W realiach obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością decyduje się na złożenie rezygnacji z pełnionej funkcji. Powody mogą być różne – osobiste, zdrowotne, biznesowe czy organizacyjne – ale decyzja ta zawsze powinna być świadoma i przemyślana, zwłaszcza z perspektywy konsekwencji prawnych i finansowych.

REKLAMA

Nieujawnione operacje gospodarcze – jak uniknąć sankcyjnego opodatkowania CIT

Od kilku lat coraz więcej spółek korzysta z możliwości opodatkowania tzw. ryczałtem od dochodów spółek. To sposób opodatkowania dochodów spółki, który może przynieść realne korzyści podatkowe. Jednak korzystanie z estońskiego CIT-u wiąże się również z określonymi obowiązkami – szczególnie w zakresie prawidłowego ujmowania operacji gospodarczych w księgach rachunkowych. W tym artykule wyjaśnimy, czym są nieujawnione operacje gospodarcze i kiedy mogą prowadzić do powstania dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Zmiany w stażu pracy od 2026 r. Potrzebne zaświadczenia z ZUS – wnioski będzie można składać już od stycznia

Od 1 stycznia 2026 roku wchodzą w życie zmiany w Kodeksie pracy. Nowe przepisy rozszerzą katalog okresów wliczanych do stażu pracy dla celów nabywania prawa do świadczeń i uprawnień pracowniczych. Obejmą one m.in. umowy zlecenia, prowadzenie działalności gospodarczej czy pracę zarobkową za granicą. Potwierdzeniem tych okresów będą zaświadczenia z ZUS, wydawane od nowego roku na podstawie wniosku składanego w PUE/eZUS.

JPK VAT dostosowany do KSeF – co w praktyce oznaczają nowe oznaczenia i obowiązek korekty?

Ministerstwo Finansów opublikowało projekt rozporządzenia dostosowującego przepisy w zakresie JPK_VAT do zmian wynikających z wprowadzenia Krajowego Systemu e-Faktur. Nowe regulacje mają na celu ujednolicenie sposobu raportowania faktur, w tym tych wystawianych poza KSeF – zarówno w trybie awaryjnym, jak i offline24. Projekt określa również zasady rozliczeń VAT od pobranej i niezwróconej kaucji za opakowania objęte systemem kaucyjnym.

KSeF 2.0 a obieg dokumentów. Rewolucja w księgowości i przedsiębiorstwach już niedługo

Od chwili wejścia w życie obowiązkowego KSeF jedyną prawnie skuteczną formą faktury będzie dokument ustrukturyzowany przesłany do systemu Ministerstwa Finansów, a jej wystawienie poza KSeF nie będzie uznane za fakturę w rozumieniu przepisów prawa. Oznacza to, że dla milionów firm zmieni się sposób dokumentowania sprzedaży i zakupu – a wraz z tym całe procesy księgowe.

REKLAMA

Czy przed 2026 r. można wystawiać część faktur w KSeF, a część poza tym systemem?

Spółka (podatnik VAT) chciałaby od października lub listopada 2025 r. pilotażowo wystawiać niektórym swoim odbiorcom faktury przy użyciu KSeF. Czy jest to możliwe, tj. czy w okresie przejściowym można wystawiać część faktur przy użyciu KSeF, część zaś w tradycyjny sposób? Czy w okresie tym spółka może niekiedy wystawiać „zwykłe” faktury nabywcom, którzy wyrazili zgodę na otrzymywanie faktur przy użyciu KSeF?

Czy noty księgowe trzeba będzie wystawiać w KSeF od lutego 2026 roku?

Firma nalicza kary umowne za niezgodne z umową użytkowanie wypożyczanego sprzętu. Z uwagi na to, że kary umowne nie podlegają VAT, ich naliczanie dokumentujemy poprzez wystawienie noty księgowej. Czy taki dokument również będziemy musieli wystawiać od 2026 roku z użyciem systemu KSeF?

REKLAMA