Rezerwy na świadczenia pracownicze jako element rezerw tworzonych zgodnie z MSSF

Rezerwy na zobowiązania i mające pokrewną naturę bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów to zobowiązania o szczególnym charakterze. W ogólności odzwierciedlają one wynikający z przeszłych zdarzeń niedający się uniknąć obowiązek jednostki wykonania w przyszłości świadczeń, których kwotę można określić wiarygodnie, i dlatego wymagają one ujęcia w księgach rachunkowych oraz wykazania w sprawozdaniu finansowym, m.in. w bilansie. Zobowiązania te ze względu na swój charakter obciążone są niepewnością, nie jest znana ich ostateczna wysokość czy dokładny termin zapadalności, a często także kontrahent, mający otrzymać te świadczenia, nie jest pewny w momencie ich ujęcia. Dlatego określenie ich wartości związane jest z przewidywaniem, stosowaniem szacunku, określeniem prawdopodobieństwa, uwzględnieniem wielu informacji bieżących i historycznych. Trudność oszacowania dokładnej kwoty rezerwy i terminu uznania zobowiązań za wymagane nie usprawiedliwia jednak zaniechania przez jednostkę jej tworzenia.

Obowiązek tworzenia rezerw wynika z zasady współmierności i ostrożności. Zasada współmierności mówi o konieczności zaliczania przez jednostkę do kosztów danego roku obrotowego także tych kosztów, które przypadają na ten okres, ale w rzeczywistości ich jeszcze nie poniesiono. Zasada ostrożności zaś nakazuje jednostce uwzględnić w wyniku finansowym znane jednostce ryzyko, straty i skutki innych zdarzeń, jakie nastąpiły w roku obrotowym. Najpóźniej na dzień bilansowy powinno nastąpić ustalenie tytułów oraz kwot rezerw wymagających utworzenia na nowo oraz weryfikacja poszczególnych tytułów i korekta ich wysokości lub rozwiązanie, jeśli są już zbędne. Rezerwy wykazuje się w bilansie oraz księgach tak długo, dopóki aktualne jest ryzyko, na które je utworzono. Z chwilą zrealizowania się ryzyka następuje rozwiązanie rezerwy.

Sposób określania wielkości rezerw uzależniony jest przede wszystkim od ich rodzaju. Szczególnie złożonym zagadnieniem jest oszacowanie wysokości rezerw na świadczenia emerytalne i podobne. Sposób ich kalkulacji omawia MSR 19 Świadczenia pracownicze (MSR 19). Jednostki mają możliwość wyboru metody, która w sposób najbardziej wiarygodny pozwoli oszacować wartość tych rezerw. Sugerowaną metodą jest wycena aktuarialna. W myśl MSSF kwota rezerw powinna odpowiadać bieżącej wartości nakładów, które według oczekiwań będą konieczne dla wywiązania się z zobowiązań. W ogólności wysokość należnych świadczeń pracowniczych określają przepisy prawne, układy zbiorowe pracy lub umowy o pracę. Do świadczeń pracowniczych należą odprawy emerytalne, rentowe i pośmiertne, zwane w MSR 19 świadczeniami po okresie zatrudnienia, nagrody jubileuszowe, zwane w MSR 19 innymi długoterminowymi świadczeniami pracowniczymi, oraz urlopy zwane krótkoterminowymi świadczeniami pracowniczymi. Ustalenie kwoty rezerw na świadczenia krótkoterminowe nie jest trudne, gdyż znane są informacje o niewykorzystanych urlopach.

Inaczej jest w przypadku rezerw na świadczenia emerytalne, rentowe i pośmiertne oraz nagrody jubileuszowe. Rezerwę z tytułu tych świadczeń oblicza się z zastosowaniem metody aktuarialnej Projected Unit Credit, rekomendowanej przez MSR 19. Jej wartość ustala się na dzień bilansowy jako sumę rezerw dotyczących poszczególnych pracowników oraz poszczególnych świadczeń, zgodnie ze wzorem:

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

gdzie:

R_d - wartość rezerwy na dzień bilansowy d, czyli przewidywana na dzień bilansowy kwota przyszłych wypłat,

W - przewidywana wartość przyszłego świadczenia na rzecz pracowników w pełnej wysokości w dniu jego wypłaty,

S - staż w spółce (w latach) na dzień bilansowy d,

n - liczba lat do wypłaty świadczenia (w latach) od dnia bilansowego d,

P - prawdopodobieństwo wypłaty przyszłego świadczenia, uwzględniające ruchy kadrowe (rotacja) i demograficzne (śmierć, przejście na rentę),

v - współczynnik dyskontujący.

W praktyce obliczenie wysokości rezerw na dzień bilansowy wymaga uwzględnienia wielu dodatkowych czynników wpływających na dokładność szacunków.

Przewidywana wartość przyszłego świadczenia (W) jest to w większości przypadków odpowiedni procent wynagrodzenia pracownika ustalonego na moment wypłaty świadczenia, zależny od jego stażu. Przy ustalaniu rezerwy na świadczenia pracownicze inne niż krótkoterminowe, zgodnie z metodą Projected Unit Credit wymagane jest przyjęcie założeń w zakresie stopy wzrostu wynagrodzeń od dnia bilansowego do dnia wypłaty świadczenia. MSR 19 nakazuje stosowanie założeń (w tym stopy wzrostu wynagrodzeń) wzajemnie dopasowanych (spójnych), opartych na określonych na dzień bilansowy rynkowych oczekiwaniach odnoszących się do okresu, w którym przewiduje się uregulowanie zobowiązań.

W przypadku ustalania stopy wzrostu wynagrodzeń przyjmuje się taki jej poziom, aby zapewnić wzrost wynagrodzeń na poziomie, jaki jest zagwarantowany pracownikom w wewnętrznych uregulowaniach spółki lub zwyczajowo oczekiwany (np. poziom inflacji). W praktyce większość zakładów pracy nie ma zagwarantowanego wzrostu wynagrodzeń w swoich uregulowaniach (np. w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania), w związku z tym do wyceny przyszłych świadczeń przyjmuje się oczekiwania w zakresie przyszłego wzrostu wynagrodzeń. Ze względu na różny poziom wzrostu wynagrodzeń nie tylko w różnych sektorach gospodarki, ale także w podobnych branżach oraz różnych obszarach geograficznych, wzrost wynagrodzeń oparty jest na indywidualnej analizie jednostki z uwzględnieniem cech jej polityki płacowej oraz czynników warunkujących wzrost płac, takich jak sytuacja na rynku pracy, mobilność siły roboczej, poziom bezrobocia itd. Na zmianę wskaźnika wzrostu wynagrodzeń mogą też mieć wpływ indywidualne założenia odnoszące się do poszczególnych pracowników: przynależność do grupy zawodowej, stopień wykształcenia, rodzaj ścieżki kariery (promocji lub awansów), staż pracy, lata pozostałe do emerytury itd. Wszystko to może powodować, że w wycenie przyszłych świadczeń poziom wzrostu wynagrodzeń w przyszłości jest zmienny i w różnych latach kalendarzowych może przyjmować różne wartości.