Podatki 2005. Strata powstała ze stosunku pracy

Określone w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) poszczególne źródła przychodów mogą przynieść podatnikowi dochód lub stratę. Wystąpienie dochodu wiąże się z reguły z obowiązkiem zapłaty podatku. Poniesienie straty oznacza nabycie prawa do pomniejszenia dochodu w następnych latach o wysokość tej straty, na zasadach określonych w art. 9 ust. 3 ustawy. Odliczenie straty nie ma jedynie zastosowania do dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, oraz ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego.

W świetle powyższego, jednym ze źródeł straty może być stosunek pracy. Dla osób uzyskujących przychody ze stosunku pracy, koszty uzyskania przychodów ustalono w sposób zryczałtowany, a ich podstawowa wysokość wynosi 102,25 zł miesięcznie. Możliwe jest też przyjęcie w rocznym rozliczeniu podatku kosztów w wysokości faktycznie poniesionej, na podstawie imiennych biletów okresowych.

Strata ze stosunku pracy występuje w sytuacji osoby młodocianej zatrudnionej na podstawie umowy o pracę w celu nauki zawodu. W pierwszym roku nauki przysługuje jej wynagrodzenie (przychód) w kwocie 96,22 zł miesięcznie. Jeżeli należne koszty uzyskania przychodów wynoszą 102,25 zł, wystąpi strata w wysokości 6,03 zł. Osoba młodociana, pozostająca w stosunku pracy, ma obowiązek złożyć zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty w roku podatkowym, ponieważ dochodów z jej pracy nie dolicza się do dochodów rodziców (art. 7 ust. 1 ustawy). W tym przypadku w zeznaniu powinna wykazać stratę. Przyczyną straty może być przesunięcie przez pracodawcę wypłaty wynagrodzeń na termin późniejszy.

 PRZYKŁAD Pracownik zatrudniony od 1 listopada 2004 r. otrzyma należne wynagrodzenie za listopad i grudzień dopiero w następnym roku, razem z wypłatą za styczeń. W tym przypadku ponosi on w 2004 r. stratę w wysokości kosztów należnych za dwa miesiące.

Należy podkreślić, że pracodawca może odliczyć koszty uzyskania przychodu tylko w miesiącu, w którym pracownik uzyskał przychód ze stosunku pracy. Jeżeli więc, mimo istnienia stosunku pracy, w danym miesiącu pracownik nie otrzymał wynagrodzenia, pracodawca nie ma prawa do odliczenia kosztów za ten miesiąc. Z kolei od wielokrotności wypłacanego wynagrodzenia, np. za dwa, trzy miesiące, pracodawca może odliczyć koszty uzyskania przychodu jedynie w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Nie oznacza to, że pracownik traci prawo do kosztów, których nie można było na bieżąco uwzględniać w związku z brakiem przychodu. Wszystkie należne za każdy miesiąc koszty uzyskania przychodu, a więc nie tylko odliczone w trakcie roku podatkowego, znajdą odzwierciedlenie w rocznym obliczeniu podatku pracownika PIT-40 albo w informacji o uzyskanych dochodach i pobranych zaliczkach PIT-11.

WARTO WIEDZIEĆ
Prawo do kosztów uzyskania przychodu pozostaje w bezpośrednim związku z samym świadczeniem pracy, niezależnie od tego, czy pracownik otrzymał wynagrodzenie.