VAT. Ulga na złe długi

1 czerwca 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 90, poz. 756; dalej: ustawa zmieniająca). Ustawa ta wprowadziła regulację prawną od dawna oczekiwaną przez środowisko przedsiębiorców zwaną potocznie „ulgą na złe długi”. Ma ona na celu uwolnienie wierzycieli (podatników VAT) od ponoszenia ekonomicznego ciężaru związanego z obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji, za które nie otrzymali należnego im od kontrahentów wynagrodzenia (dalej: „dłużnicy”). Jednakże dokładna analiza nowych przepisów skłania do stwierdzenia, że założony przez ustawodawcę cel nie zostanie osiągnięty.

WARTO WIEDZIEĆ
Z ulgi na złe długi mogą skorzystać tylko ci wierzyciele, których wierzytelności powstały od 1 czerwca 2005 r.

Zgodnie z art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnik, który wystawi fakturę i wykaże w niej kwotę podatku, jest obowiązany do jego zapłaty. Ustawowy obowiązek zapłaty VAT wynikającego z wystawionych przez podatnika faktur skutkuje tym, że na dalszy plan schodzi kwestia, czy podatnik rzeczywiście otrzyma zapłatę z tytułu czynności stanowiących przedmiot opodatkowania. W konsekwencji, w przypadku gdy kontrahent wierzyciela nie wywiązuje się ze swych zobowiązań umownych, VAT z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług ponoszony jest efektywnie przez wierzyciela.

Opisana sytuacja jest dla przedsiębiorców podwójnie niekorzystna z finansowego punktu widzenia. Przede wszystkim nie otrzymują oni od dłużników należnego im wynagrodzenia za wykonane czynności i dodatkowo finansują z własnej kieszeni należny VAT.

Ulga na złe długi ma na celu zmniejszenie opisanych podatkowych obciążeń wierzyciela. Jej konstrukcja prawna jest dosyć prosta – sprowadza się do zagwarantowania podatnikom prawa dokonywania korekt należnego VAT zapłaconego przez wierzyciela w następstwie dokonania transakcji, za którą nie otrzymał wynagrodzenia. Wierzyciel korzystający z ulgi ma więc prawo do odpowiedniego zmniejszenia należnego VAT. Odpowiednikiem tego prawa jest obowiązek dłużnika do zmniejszenia naliczonego VAT odliczonego na podstawie faktur otrzymanych od wierzyciela.

Z ulgi na złe długi mogą skorzystać tylko ci wierzyciele, których wierzytelności powstały od 1 czerwca 2005 r. Wprowadzenie takiego przepisu eliminuje więc z kręgu podmiotów zainteresowanych tych wierzycieli, których wierzytelności powstały jeszcze przed tą datą.