Od wartości limitu na karcie przyznanej pracownikowi przez pracodawcę trzeba zapłacić podatek dochodowy - twierdzi Ministerstwo Finansów.
Pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy kartę elektroniczną, która uprawnia go do dokonania zakupów na określoną kwotę. Może być to karta płatnicza lub tzw. karta rabatowa niebędąca kartą płatniczą. Karta rabatowa uprawnia do jej wymiany na określony towar (usługę) i jednocześnie pozwala na korzystanie z rabatu u sprzedawcy (usługodawcy). W każdym przypadku właścicielem karty (zarówno płatniczej, jak i rabatowej) pozostaje pracodawca, natomiast właścicielem nabytego towaru (usługi) staje się pracownik. Czy świadczenie to skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania u pracownika? Takie pytanie Gazeta Prawna zadała Ministerstwu Finansów. W udzielonej odpowiedzi ministerstwo wyjaśniło, że wartość otrzymanej karty (a dokładnie wysokość limitu na karcie, do wartości którego pracownik może dokonywać zakupów w imieniu pracodawcy) nie korzysta ze zwolnienia od podatku. W konsekwencji podlega opodatkowaniu.
Podatek trzeba płacić
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem zwolnionych z opodatkowania na mocy art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W konsekwencji, w przypadku świadczeń otrzymywanych przez pracowników, które nie mieszczą się w zakresie któregokolwiek ze zwolnień wymienionych w ustawie o PIT, jak również nie został od nich zaniechany pobór podatku, istnieje obowiązek zapłacenia podatku od ich wartości. Dla pracownika świadczenia te stanowią przychody ze stosunku pracy. W omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT. Z przepisu tego wynika, że wolna od podatku jest wyłącznie wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczajacej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Przy czym rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do wymiany na towary lub usługi. Zwolnienie to – jak podkreśla ministerstwo – nie ma zastosowania zarówno do otrzymanej przez pracownika karty elektronicznej mającej postać karty płatniczej, jak i karty rabatowej. Nie zmienia tego również fakt, że transakcje wykonywane za pomocą takiej karty obciążają środki pochodzące z rachunku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jednak karta nie stanowi świadczenia rzeczowego, lecz jest środkiem płatniczym. Świadczeniem rzeczowym nie jest również karta rabatowa. Tego rodzaju karta jest „innym znakiem”. Pracownik upoważniony do dysponowania nią może środki pieniężne na niej zapisane – do wysokości przyznanego limitu – wymienić na towar lub usługę, którego staje się właścicielem.
Potrzebna analiza
Zapytaliśmy również resort, czy pracodawcy przekazując pracownikom karty płatnicze lub rabatowe nie chcą obchodzić prawa. Zdaniem resortu finansów, w omawianym stanie faktycznym należy w ramach postępowania podatkowego przeprowadzić bardzo wnikliwą analizę tak, by stwierdzić, czy mamy do czynienia z obejściem prawa. Trudno bowiem uznać za obejście postanowień art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sytuację, w której pracodawca udostępniając pracownikowi firmową kartę płatniczą zleca mu jednocześnie dokonanie, w imieniu i na rzecz zakładu pracy, zakupu np. paczek świątecznych dla dzieci ogółu pracowników firmy (ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych), które to paczki będą następnie wręczane przez pracodawcę pracownikom.
