Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.
Wprowadzenie do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług szczególnych procedur przy świadczeniu usług turystyki jest wynikiem przeniesienia do niej postanowień art. 26 VI Dyrektywy Unii Europejskiej. Zgodnie z Dyrektywą opodatkowaniu VAT w usługach turystycznych, świadczonych przez organizatorów turystyki, podlega naliczana przez organizatora marża handlowa. Stosowanie tej procedury jest korzystne w przypadkach, gdy oferowana kompleksowa usługa turystyczna podlega podstawowej stawce podatkowej, a stanowiące istotną część oferty turystycznej usługi hotelarskie, gastronomiczne, transportowe itp. (tzw. towary i usługi nabyte dla bezpośredniej korzyści turysty), opodatkowane są preferencyjną stawką VAT.
Towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty nabywane są zazwyczaj od podmiotów w innych krajach, również spoza UE. Podatek naliczony przy zakupie tych usług może być odzyskany, lecz jest to dla organizatora turystyki uciążliwe. Stosowanie procedury szczególnej prowadzi do opodatkowania tylko tej części usługi, która stanowi wynagrodzenie organizatora za świadczone usługi turystyczne. Nie musi się więc on ubiegać o zwrot podatku zapłaconego za granicą.
Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników, stanowiących usługi dla bezpośredniej korzyści turysty. Wynika to z art. 119 ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).
Procedurę szczególną stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, jeżeli podatnik:
• ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
• prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.
