Różnice kursowe są kosztem lub przychodem

Spółka, która przeprowadza transakcje z kontrahentami zagranicznymi w walutach obcych w księgach rachunkowych, musi je ewidencjonować w polskich złotych.

Sposób postępowania w takiej sytuacji reguluje art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

Dotyczy to przykładowo transakcji eksportowych, za które uważa się potwierdzony przez urząd celny wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. Według przepisów w momencie powstania należności należy dokonać ewidencji według średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym dokumencie ustalony został inny kurs.

Natomiast w momencie zapłaty należności przez kontrahenta stosuje się kurs kupna waluty stosowany przez bank, z którego usług korzysta firma.

W związku z takim przeliczeniem mogą powstać różnice kursowe, które należy ewidencjonować odpowiednio na kontach „Przychody finansowe” (dodatnie różnice kursowe) lub „Koszty finansowe” (ujemne różnice kursowe).

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Agnieszka Pokojska

agnieszka.pokojska@infor.pl