Rostowski ponownie ministrem finansów

Jan Vincent Rostowski

Jan Vincent-Rostowski (na co dzień posługuje się imieniem Jacek) urodził się 30 kwietnia 1951 r. w Londynie.

Ojciec Jacka - Roman Rostowski był osobistym sekretarzem Tomasza Arciszewskiego, premiera Rzeczpospolitej na uchodźstwie. W latach pięćdziesiątych XX w. ojciec Rostowskiego pracował w brytyjskim The Foreign and Commonwealth Office (odpowiednik ministerstwa spraw zagranicznych), w związku z czym dzieciństwo Jacek Rostowski spędził na placówkach dyplomatycznych w tropikach m.in. w Kenii, Mauritiusie i na Seszelach.

W latach siedemdziesiątych studiował stosunki międzynarodowe, ekonomię i historię na University College London. W 1975 roku uzyskał tytuł magistra z ekonomii na London School of Economics and Political Science i rozpoczął pracę jako wykładowca ekonomii.

Wykładał też w School of Slavonic and East European Studies, University of London, w latach 1992-1995 był pracownikiem Centre for Economic Performance, London School of Economics and Political Science. W 1995 został profesorem mianowanym i dziekanem Wydziału Ekonomii na Central European University w Budapeszcie.

W latach 1989-1991 był doradcą ekonomicznym wicepremiera i ministra finansów Leszka Balcerowicza. Na początku lat dziewięćdziesiątych doradzał również rządowi Federacji Rosyjskiej w sprawach polityki makroekonomicznej.

W latach 1995-2000 oraz 2005-2006 pełnił funkcję dziekana Wydziału Ekonomii w Central European University w Budapeszcie. Od 1997 do 2001 r. był szefem Rady Makroekonomicznej w Ministerstwie Finansów, a w latach 2002-2004 doradcą prezesa NBP. Od 2004 r. do objęcia teki ministra finansów w rządzie Donalda Tuska był doradcą zarządu banku Pekao. Rostowski jest jednym z założycieli Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych (CASE).

W 2007 roku kandydaturę Rostowskiego miał podsunąć premierowi Tuskowi Jan Krzysztof Bielecki. Początkowo minister finansów postrzegany był jako bezpartyjny fachowiec, jednak wkrótce okazało się, że doskonale czuje się w polityce i sejmowych debatach. Swoje tezy uzasadnia wyliczeniami.

W grudniu 2010 r., podczas debaty o zadłużeniu Polski, mówił m.in., że cieszy się jako minister finansów, iż opozycja zdała sobie sprawę, że deficyt i dług publiczny są poważnym problemem dla Polski. "Ale gdyby wasze plany były wprowadzone, to ten dług byłby o co najmniej 84 mld zł wyższy, niż jest" - przekonywał. "Wtedy nie tylko przekroczylibyśmy 55-proc. próg ostrożnościowy, ale otarlibyśmy się o limit konstytucyjny poziomu zadłużenia finansów publicznych - dodał.

Z kolei po debacie nad odwołaniem go w kwietniu 2011 r. oświadczył, że jest zawiedziony, iż nie było na niej szefa PiS Jarosława Kaczyńskiego i szefa SLD Grzegorza Napieralskiego.