Pierwsze postanowienie opublikowane

Prezydent Płocka na podstawie art. 14a par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60) wyjaśnił, że dla części budynku, w której prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych, tj. usługi stomatologiczne, można zastosować stawkę podatku określoną w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 9, poz. 84 z późn. zm.), tj. dla budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych.

W uzasadnieniu organ podatkowy przypomniał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, budynki lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych podlegają opodatkowaniu niższą, preferencyjną stawką w stosunku do budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innego rodzaju. Jak zauważono w interpretacji, definicja pojęcia „świadczenia zdrowotne” znajduje się w ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. nr 91, poz. 408 z późn. zm.). Świadczeniem zdrowotnym są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. Ustawa określa też, jakie podmioty mogą udzielać świadczeń zdrowotnych.

Jak wynika dalej z interpretacji, na podstawie tej definicji usługi stomatologiczne można zaliczyć do usług medycznych, a więc część budynku zajmowaną na ten rodzaj działalności należy obciążyć stawką jak dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. W 2005 r. jest to 3,61 zł za 1 mkw. powierzchni użytkowej.