REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Akcja reklamowa prowadzona przez agenta

REKLAMA

Czy wydatki reklamowe, którymi spółka A zostaje obciążona przez swojego agenta, a które potem będą zrefundowane przez spółkę X, w spółce A należy kwalifikować jako pozostałe koszty, czy też mają one być zaliczone do kosztów reklamy limitowanej lub nielimitowanej w zależności od formy przeprowadzonej akcji reklamowo-promocyjnej?
Pismo Izby Skarbowej w Białymstoku z 9 września 2005 r. (sygn. akt PBI/4218i-3/MS/05)

Odpowiedź organu podatkowego
Wnioskiem z 18 kwietnia 2005 roku (wpłynął do urzędu 19 kwietnia 2005 roku) spółka A zwróciła się do Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku o udzielenie pisemnej interpretacji w indywidualnej sprawie dotyczącej stosowania prawa podatkowego. Przedstawiając stan faktyczny stwierdza:
Zgodnie z podpisaną umową ze spółką X spółka A, jako autoryzowany przedstawiciel, prowadzi różnego rodzaju akcje promocyjno-reklamowe. Prowadzą je również autoryzowani agenci spółki A. Odbywa się to w formie reklamy w mediach, kolportażu ulotek, plakatów, billboardów oraz w pozostałych formach, takich jak rozdawanie gadżetów, organizowanie konkursów itp. Część tych wydatków kwalifikowana jest jako koszty reklamy nielimitowanej, a część wydatków spółka A zalicza do kosztów reklamy limitowanej. Prowadzona reklama musi spełniać szereg warunków ustalonych przez spółkę X i po ich spełnieniu część kosztów jest przez spółkę X refundowana spółce A. Natomiast rozliczenia z agentami odbywają się w ten sposób, że agenci wystawiają na spółkę A faktury z treścią „koszty reklamy” przesyłając kserokopie dokumentów potwierdzających poniesione koszty. Ponadto pismem z 7 czerwca 2005 roku spółka A wyjaśniła dodatkowo, że wszelkiego rodzaju akcje reklamowe są ustalane każdorazowo w zależności od potrzeb i brak jest w związku z tym określonych schematów i podpisanych na tę okoliczność umów. (...)
Formułując własne stanowisko w tej kwestii spółka A stwierdza, iż refundacja kosztów reklamy agentom spółki A powinna być zakwalifikowana jako pozostałe koszty. 14 lipca 2005 roku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku wydał postanowienie nr P-I/423/35/IK/05, w którym stwierdził, że stanowisko przedstawione przez stronę jest nieprawidłowe.
Od powyższego postanowienia spółka 22 lipca 2005 roku (data wpływu do Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku) złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, w którym wnosi o uchylenie w całości skarżonego postanowienia i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uznanie stanowiska spółki w spornej kwestii za prawidłowe.
W uzasadnieniu zażalenia stwierdza, iż stanowisko organu pierwszej instancji jest błędne, albowiem refundowanie przez spółkę kosztów reklamy przeprowadzonej przez agentów spółki powinno być oceniane wyłącznie w oparciu o treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem spółki, organ podatkowy błędnie przyjął, iż zwrot kosztów agentom spółki A w oparciu o zobowiązania zaciągnięte pomiędzy spółką A a spółką X stanowi reprezentację i reklamę. W tym przypadku spółka A nie prowadzi reklamy, a jedynie ją kontroluje i koordynuje w oparciu o standardy spółki X. Natomiast niewątpliwe jest, iż zorganizowanie akcji reklamowych przez agentów spółki A ma wpływ na zwiększenie przychodów spółki A.
Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku, po zapoznaniu się z materiałem dowodowym sprawy oraz zażaleniem strony, stwierdza, że nie widzi podstaw do uchylenia postanowienia Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku nr P-I/423/35/IK/05 z 14 lipca 2005 roku. Natomiast ustosunkowując się do zarzutów, stwierdza, co następuje:
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest więc występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego w ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej. Ustawodawca przewidział jednak pewne ograniczenia w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na niepubliczną reklamę i reprezentację. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 proc. przychodów, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „reklama”, należy posłużyć się wykładnią językową. Właściwe określenie jej zakresu ma bowiem istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatnika.
Za reklamę należy uznać rozpowszechnienie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu (Nowy słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 2003). Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Prowadzona być może poprzez rozpowszechnienie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Przesłanką decydującą o zasadach zaliczania poniesionych wydatków na reklamę w poczet kosztów uzyskania przychodów jest sposób jej prowadzenia, czyli ukierunkowanie na adresatów. Reklama nosi znamiona publicznej, gdy jest powszechna, ogólna i nieprywatna. O publicznym charakterze reklamy można mówić zatem wtedy, gdy działanie to występuje w miejscu dostępnym dla wszystkich, oficjalnie, jawnie, jest skierowane do anonimowego odbiorcy.
Z przedstawionego przez spółkę w piśmie z 18 kwietnia 2005 roku stanu faktycznego jednoznacznie nie wynika, czy prowadzone przez agentów spółki A akcje promocyjno-reklamowe stanowią reklamę spółki A, czy też te działania służą wyłącznie reklamie spółki X. Jednakże w zażaleniu spółka A podkreśla, iż: „zorganizowanie akcji przez agentów spółki A ma wpływ na zwiększenie obrotów i przychodów naszej spółki”.
Z powyższego można zatem wnioskować, że działania agentów zachęcają potencjalnych klientów do korzystania z oferowanych usług bądź też nabywania towarów w firmie A. Takie działania są więc niczym innym aniżeli reklamą.
Dlatego też w takim przypadku nie można się zgodzić ze stanowiskiem spółki A, iż refundowanie agentom spółki A kosztów reklamy powinno być oceniane tylko i wyłącznie w oparciu o treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak podkreślić, iż w przedstawionym przez spółkę A stanie faktycznym dyrektor izby skarbowej nie jest jednoznacznie władny stwierdzić, jakiego rodzaju wydatkiem jest refundacja prowadzonych przez agentów spółki A kampanii reklamowych, albowiem pomiędzy treścią wniosku o udzielenie pisemnej informacji a przedmiotowym zażaleniem występują oczywiste rozbieżności.
W związku z tym, jeżeli te wydatki mieszczą się w przedstawionej powyżej definicji reklamy spółki, bezwzględnie powinny one być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów z zastosowaniem dyspozycji z art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...)


Źródło: Prawo Przedsiębiorcy

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Przelewy natychmiastowe – czy europejskie banki są gotowe do zmian?

Zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego przelewy w euro mają docierać na konta klientów w UE w ciągu 10 sekund. Bankom, które nie spełnią tego wymogu, mogą grozić nie tylko kary, ale i utrata klientów.

Przedsiębiorców niepokoją podatki i niestabilność prawa. Dużym problemem są też rosnące koszty energii

Rosnące koszty energii, wysokie podatki i niestabilność prawa to największe obawy polskich przedsiębiorców. Firmy mierzą się także z problemem braków kadrowych, a większość nie spodziewa się poprawy warunków gospodarczych w najbliższym czasie.

W którym banku można dostać 4%, 5% a nawet 8% na lokacie lub koncie oszczędnościowym pod koniec stycznia 2025 r. [ranking depozytów bankowych]

W styczniu 2025 r. nastąpiły zmiany w czołówce promocyjnych depozytów bankowych. Dwa banki przestały oferować 8% w skali roku. Ale inna instytucja postanowiła właśnie na początku 2025 r. taką ofertę udostępnić. Mimo licznych promocji lokat i rachunków oszczędnościowych widoczny jest trend stopniowego pogarszania się oferty depozytowej - już od 2 lat. Skutkiem tego - jak pokazują dane NBP - przeciętna lokata zakładana jest z oprocentowaniem mniejszym niż 4% w skali roku.

Obligacje skarbowe - luty 2025 r. Oprocentowanie do 6,80% w skali roku. Oferta obligacji nowych emisji

Ministerstwo Finansów w komunikacie z 27 stycznia 2025 r. przekazało informacje o oprocentowaniu i ofercie obligacji oszczędnościowych (detalicznych) Skarbu Państwa nowych emisji, które będą sprzedawane w lutym 20245 r. Oprocentowanie i marże tych obligacji nie zmienią się w porównaniu do oferowanych w styczniu br. Od 28 stycznia br. można nabywać nowe (lutowe) emisje obligacji skarbowych w drodze zamiany z niewielkim dyskontem. 

REKLAMA

Nowe stawki podatku od środków transportowych w 2025 r. Kto i kiedy płaci ten podatek?

Przewoźnicy mogą odetchnąć z ulgą. Po sporych podwyżkach podatku od środków transportowych w 2024 roku, w obecnym 2025 r. ich poziom wzrósł tylko nieznacznie. Zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Finansów, w 2025 roku maksymalna stawka opłaty zwiększy się o niecałe 3 proc., podczas gdy w 2024 roku podwyżka wyniosła aż 15 proc.

Nowe przepisy dla firm transportowych od 2025 roku: polscy przewoźnicy mogą wynająć pojazd za granicą

Początek 2025 r. zapowiada zmiany wpływające na funkcjonowanie polskich firm transportowych. Jedną z nich jest nowelizacja ustawy o transporcie drogowym z 21 listopada 2024 r., zgodnie z którą polscy przewoźnicy od niedawna mogą wypożyczyć ciężarówkę zarejestrowaną za granicą. Rozwiązanie to może przynieść korzyści firmie transportowej i zwiększyć np. elastyczność operacyjną czy ograniczyć liczbę przestojów, ale ma też swoje ograniczenia. Jakie? Co ważniejsze, nieprzestrzeganie nowych regulacji niesie ryzyko dotkliwych kar finansowych dla przewoźników.

Rewolucja w branży finansowej: Konferencja dla Biur Rachunkowych i Księgowych

W dynamicznie zmieniającym się świecie finansów, bycie na bieżąco z trendami i nowymi regulacjami to klucz do sukcesu. Dlatego już w marcu 2025 roku odbędzie się jedno z najważniejszych wydarzeń w branży – Konferencja dla Biur Rachunkowych i Księgowych – KONEL. To niepowtarzalna okazja, by poszerzyć wiedzę, nawiązać kontakty i zyskać przewagę konkurencyjną.

Urojona podmiotowość podatników - skutki. Błędne przekonanie, czy świadome oszustwo?

Czy można mieć urojenia podatkowe? Oczywiście tak i mogą z nich wynikać nawet realne w sensie prawnym zobowiązania podatkowe. Nie jest to również zjawisko na wskroś marginalne, bo owe urojenia wynikają z błędnego odczytania i zastosowania norm prawnych, przy czym ów błąd wcale nie musi być czymś nieuświadomionym – pisze prof. dr hab. Witold Modzelewski.

REKLAMA

Unijne rozporządzenie DORA już obowiązuje. Które firmy muszą stosować nowe przepisy od 17 stycznia 2025 r.?

Od 17 stycznia 2025 r. w Unii Europejskiej zaczęło obowiązywać Rozporządzenie DORA. Objęte nim podmioty finansowe miały 2 lata na dostosowanie się do nowych przepisów w zakresie zarządzania ryzykiem ICT. Na niespełna miesiąc przed ostatecznym terminem wdrożenia zmian Europejski Bank Centralny opublikował raport SREP (Supervisory Review and Evaluation Process) za 2024 rok, w którym ze wszystkich badanych aspektów związanych z działalnością banków to właśnie ryzyko operacyjne i teleinformatyczne uzyskało najgorsze średnie wyniki. Czy Rozporządzenie DORA zmieni coś w tym zakresie? Na to pytanie odpowiadają eksperci Linux Polska.

Transfer danych osobowych do Kanady – czy to bezpieczne? Co na to RODO?

Kanada to kraj, który kojarzy się nam z piękną przyrodą, syropem klonowym i piżamowym shoppingiem. Jednak z punktu widzenia RODO Kanada to „państwo trzecie” – miejsce, które nie podlega bezpośrednio unijnym regulacjom ochrony danych osobowych. Czy oznacza to, że przesyłanie danych na drugi brzeg Atlantyku jest ryzykowne?

REKLAMA