Najważniejsze zmiany w prawie w kwietniu 2013 r.

PODATEK OD TOWARÓW I USŁUG

1 kwietnia 2013 r. weszła w życie część przepisów ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), na podstawie których:

- wprowadzono definicję „terenów budowlanych”, przez które należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;

- określono, że od 1 kwietnia 2013 r. za „eksport towarów” została uznana również taka transakcja, w której procedura wywozu rozpoczęła się w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej;

- wskazano, że pod pojęciem „importu towarów” należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej;

- określono, że opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce podlega tylko taki import towarów, który został dokonany na terytorium naszego kraju;

- uproszczono definicję „działalności gospodarczej” poprzez wskazanie, że nie obejmuje ona czynności okazjonalnych.

PLANOWANIE I ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENNE

12 kwietnia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2013 r., poz. 405), na podstawie której:

- wprowadzone zostały trzy alternatywne sposoby wnoszenia w postaci elektronicznej uwag do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;

- określono, że możliwe jest wniesienie uwag w postaci elektronicznej, gdy są one opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu;

- przewidziano, że możliwe jest także wniesienie uwag w postaci elektronicznej, w przypadku gdy są one opatrzone podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP;

- wskazano, że za wniesione na piśmie uznaje się także uwagi wniesione w postaci elektronicznej za pomocą elektronicznej skrzynki podawczej.

OFERTA PUBLICZNA

23 kwietnia 2013 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 433), na podstawie której:

- określono, że „ofertą publiczną” jest udostępnianie, co najmniej 150 osobom lub nieoznaczonemu adresatowi, w dowolnej formie i w dowolny sposób, informacji o papierach wartościowych i warunkach ich nabycia, stanowiących wystarczającą podstawę do podjęcia decyzji o nabyciu tych papierów wartościowych;

- wskazano, że w przypadku przeprowadzania oferty publicznej dotyczącej emisji nowych akcji za pośrednictwem firmy inwestycyjnej, wpłaty na akcje gromadzone będą na wydzielonym rachunku bankowym tej firmy i nie będą mogły zostać przekazane emitentowi przed zarejestrowaniem przez sąd rejestrowy podwyższenia kapitału zakładowego;

- umożliwiono stosowanie przez emitentów papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym tzw. oferty kaskadowej;

- zakazano udostępniania, w dowolnej formie i w dowolny sposób, informacji w celu promowania bezpośrednio lub pośrednio nabycia lub objęcia papierów wartościowych albo zachęcania, bezpośrednio lub pośrednio, do ich nabycia lub objęcia (chyba, że informacje udostępniane są mniej niż 150 osobom lub nie są udostępniane nieoznaczonemu adresatowi).

TERMINY ZAPŁATY W TRANSAKCJACH HANDLOWYCH

28 kwietnia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 403), na podstawie której:

- wprowadzono zasadę, zgodnie z którą terminy zapłaty w transakcjach handlowych pomiędzy przedsiębiorcami (z wyłączeniem transakcji handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny) nie powinny przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi;

- określono, że ustalenie dłuższego niż 60 dni terminu zapłaty będzie możliwe w umowie stron pod warunkiem, że takie ustalenie nie będzie sprzeciwiało się społeczno-gospodarczemu celowi umowy i zasadom współżycia społecznego, a także będzie obiektywnie uzasadnione biorąc po uwagę właściwość towaru lub usługi;

- wskazano, że gdy odpowiednie warunki nie zostaną spełnione, a zostanie ustalony termin zapłaty dłuższy niż 60 dni, wierzycielowi z mocy prawa będą przysługiwały odsetki za okres od upływu maksymalnego terminu 60 dni, do dnia zapłaty;

- przewidziano, że w umowach, w których podmiot publiczny występuje w charakterze dłużnika, termin zapłaty za dostarczone towary lub wykonane usługi nie może zasadniczo przekraczać 30 dni od daty doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku;

- określono, że także w transakcjach z podmiotami publicznymi możliwe będzie wydłużenie terminu zapłaty, jeśli będzie to obiektywnie uzasadnione szczególnymi elementami lub właściwością umowy;

- przewidziano, że od dnia nabycia przez wierzyciela uprawnienia do naliczania odsetek z tytułu przekroczenia terminów zapłaty należności, przysługiwać mu będzie kwota tzw. stałej rekompensaty, w wysokości równowartości kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.

ORZECZNICTWO SĄDU NAJWYŻSZEGO

W dniu 23 maja 2012 r. Sąd Najwyższy podjął istotną uchwałę, zgodnie z którą wniesienie przez stronę postępowania środka odwoławczego drogą elektroniczną jest dopuszczalne tylko w takich przypadkach, w których przewiduje to przepis szczególny. Z przedmiotowej uchwały wynika również, że jeżeli strona prześle drogą elektroniczną środek odwoławczy, a następnie usunie brak formalny w postaci braku podpisu, wówczas za datę wniesienia tego środka do sądu należy uznać datę dokonania wydruku (sygn. akt III CZP 9/12).

W uchwale Sąd Najwyższy wyjaśnił, że w postępowaniu cywilnym wnoszenie pism drogą elektroniczną jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy przepis szczególny pozwala na wnoszenie pism za pomocą systemu teleinformatycznego. Natomiast w przypadku braku przepisów szczególnych, wyraźnie przewidujących wnoszenie pism w formie elektronicznej, wysłanie pisma procesowego do sądu zwykłą pocztą elektroniczną nie stanowi skutecznego złożenia pisma procesowego. Sąd Najwyższy uznał, że datą wpływu tego rodzaju pisma nie może być data jego wysłania drogą elektroniczną, ani data wpływu danych do komputera sądu obsługującego pocztę elektroniczną. W związku z powyższym, za najwcześniejszą datę, w której pismo procesowe może być w omawianej sytuacji uznane za wniesione do sądu, Sąd Najwyższy uznał datę jego wydrukowania w sądzie.

Maciej Szulikowski

radca prawny i partner zarządzający

M. Szulikowski i Partnerzy Kancelaria Prawna