Jak interpretować przepisy o odliczaniu wydatków usług niematerialnych?

W odpowiedzi na pytanie DGP resort finansów napisał, że ograniczenia te nie dotyczą wszystkich wydatków ściśle związanych z wytworzeniem lub zakupem towarów. W niekorzystnej dla podatników interpretacji dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyjaśnił natomiast, że wydatki te muszą być bezpośrednio związane z przychodem.

Chodzi o koszty usług niematerialnych od podmiotów powiązanych. Artykuł 15e ust. 1 ustawy o CIT wymienia, o jakie koszty chodzi. Są to m.in. wydatki związane z usługami doradczymi, badaniami rynku, reklamowymi, zarządzania, kontroli, przetwarzania danych, należności za licencje i patenty.

Jeżeli koszty te zostały poniesione na rzecz podmiotu powiązanego, można je w całości odliczyć od przychodów tylko do wysokości 3 mln zł rocznie. Nadwyżka jest limitowana – próg wynosi 5 proc. podatkowej EBITDA.

Jakie wyłączenia

Ograniczenia nie dotyczą kosztów, które są bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi (art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT).

Problem dotyczy tego właśnie wyjątku. Powstały wątpliwości, czy wystarczy, że koszt jest bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi, czy musi on być jeszcze bezpośrednio związany z przychodem.

Różnica jest spora, co pokazujemy na przykładach:

PRZYKŁAD 1

Spółka B kupiła od spółki powiązanej A patent na produkcję danego towaru. Koszty patentu niewątpliwie są bezpośrednio związane z kosztami wytworzenia towaru. Nie są natomiast uznawane za koszty bezpośrednio związane z przychodem.

PRZYKŁAD 2

Spółka Y wytwarzająca spawarki kupiła od spółki powiązanej X (która w grupie zajmuje się produkcją materiałów promocyjnych) prawa do filmu reklamowego. Koszty reklamy spółka Y refakturuje na dilerów sprzedających spawarki. Prawa do filmu są kosztami bezpośrednio związanymi z usługą marketingową (reklamową). Nie są jednak uznawane za koszty bezpośrednio związane z przychodami.

MF korzystnie

W odpowiedzi na pytanie DGP Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że art. 15e ust. 11 pkt 1 nie wymaga, aby koszt był bezpośrednio związany z przychodem.

„Zakres art. 15e ust. 11 pkt 1 oraz art. 15 ust. 4 ustawy o CIT (dot. kosztów bezpośrednio związanych z przychodami) nie jest tożsamy i pojęcia zawarte w tych przepisach nie mogą być traktowane jako równoważne. Pierwszy z tych przepisów odnosi się bowiem do kosztów usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi, natomiast drugi dotyczy kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Porównanie obu tych regulacji wskazuje na różnice pojęciowe tych przepisów” – napisał resort.

Wyjaśnił zatem, że w przypadku wyłączenia z art. 15e ust. 1 pkt 1 istotny jest związek funkcjonalny pomiędzy daną usługą lub prawem a towarem wytworzonym lub nabytym przez podatnika bądź świadczoną przez niego usługą.

Polecamy: CIT 2018. Komentarz

„Możliwość zastosowania tego przepisu dotyczy również praw podlegających amortyzacji (np. licencji, która będzie przedmiotem sublicencji czy też będzie wykorzystana w wytworzonym/nabytym przez podatnika towarze, świadczonej usłudze etc.)” – podsumowało MF.

Dyrektor KIS niekorzystnie

Co innego stwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 3 marca 2018 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.9.2018.1.SG). Według niego art. 15e ust. 11 pkt 1 przez to, że odnosi się do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi, dotyczy także kosztów, o jakich mowa w art. 15 ust. 4.

„Cechą charakterystyczną kosztu bezpośredniego jest jego ścisły (bezpośredni) związek z osiąganym przychodem” – wyjaśnił dyrektor KIS.