Reklama w mediach jest kosztem uzyskania przychodu - porada

Datę poniesienia kosztu podatkowego określa art. 22 ust. 5d ustawy o PI ii art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, który stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, co do zasady (bo jest kilka wyjątków wskazanych w tych dwóch przepisach), uważa się:
- dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo
- dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w tym roku podatkowym w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast koszty pośrednie, w tym koszty reklamy, powinny być natomiast zaliczone do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia jako koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowania) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo innego dowodu.

Reprezentacja i reklama - co jest kosztem uzyskania przychodów

Gdy kosztów pośrednich nie można w sposób jednoznaczny powiązać z konkretnymi przychodami, nie można określić z jaką częścią przychodów związane są te koszty, wówczas wydatki na reklamę powinny stanowić koszty pośrednie.

Ale jeżeli z punktu widzenia ustawy o rachunkowości nie można tego rodzaju kosztów przyporządkować do innego okresu niż daty poniesienia, a dodatkowo nie wiadomo czy w ogóle przyniosą one jakikolwiek efekt gospodarczy, to nie są wówczas rozliczanie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Czas i sposób rozliczenia kosztów powinien być uzasadniony ich charakterem oraz zachowaniem zasady ostrożności (art. 39 ustawy o rachunkowości).

Polecamy: Ile zapłacisz PIT przy sprzedaży domu, mieszkania lub działki?

Polecamy: Czy nieściągalne należności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów

Wydatki na reklamy (w tym np. gazetki reklamowe) są pośrednio związane z przychodami, a zatem w rachunku podatkowym należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tj. „jednorazowo” w dacie zaksięgowania jako koszt.

Nie są to bowiem koszty, które można bezpośrednio przypisać do określonego przychodu oraz konkretnych lat podatkowych, bowiem nie wiadomo czy w ogóle wygenerują przychody.