Kiedy opłaca się leasing operacyjny, a kiedy finansowy

Leasing to rodzaj zewnętrznego finansowania inwestycji (na gruncie podatków zarówno rzeczy jak i praw, np. licencji na oprogramowanie), skierowanego do przedsiębiorców. Zgodnie z opracowaniami Związku Polskiego Leasingu, w 2014 r. w stosunku do 2013 r. branża leasingowa urosła o 21,3 proc. Z kolei w pierwszym kwartale 2015 r. w stosunku do pierwszego kwartału 2014 r. odnotowano 3-proc. wzrost polskiej branży leasingowej, a łączne finansowanie branży leasingowej wyniosło 10,57 mld zł. Co prawda w Polsce istnieje też leasing konsumencki, jednak ze względu na późne uregulowanie go w prawie, na dodatek bez zapewnienia większych gospodarczych korzyści dla konsumenta, cały czas przegrywa na popularności z kredytem konsumenckim.

Przedsiębiorców do leasingu przekonują natomiast korzyści zawarte w prawie podatkowym. Zgodnie z nim, a w przeciwieństwie do Kodeksu cywilnego, w leasing przedsiębiorca może wziąć nie tylko rzeczy, ale także i prawa. Na gruncie podatków, za umowę leasingu uznaje się nie tylko te nazwane na płaszczyźnie prawa cywilnego, ale też umowę najmu, dzierżawy czy każdą inną, na mocy której jedna ze stron oddaje drugiej stronie podlegające amortyzacji środki trwałe, wartości niematerialne i prawne grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów (art. 23a ustawy o PIT)do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków.

Leasing operacyjny

Podział leasingu na operacyjny i finansowy, choć nie pojawia się w ustawach, występuje w obrocie gospodarczym i powoduje różnice w działaniu prawa. Wybór leasingu operacyjnego to opcja, w której brany w leasing np. samochód, nie jest naszą własnością, ale płacimy co miesiąc leasingodawcy fakturę za jego używanie w naszej działalności. Trzeba tu dysponować odłożonymi środkami na wpłatę wstępną (około 20% wartości samochodu), potem co miesiąc rozliczać się z faktur za raty, a na koniec uregulować jeszcze wpłatę końcową. Suma opłat netto będzie zawsze wyższa niż wartość początkowa przedmiotu leasingu, ale leasingobiorca wartość netto comiesięcznych rat leasingowych oraz odsetek może „wrzucać” w koszty. Opłatę wstępną może rozliczyć w kosztach z kolei jednorazowo, w dacie jej poniesienia (wyrok NSA z 17 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2906/11).

Kiedy w leasing operacyjny bierzemy rzecz ruchomą lub wartość niematerialną i prawną, umowa leasingu musi być podpisana na czas określony, odpowiadający minimum 40-proc. okresu amortyzacji na zasadach ogólnych tej rzeczy czy prawa. W przypadku samochodów minimum to 24 miesiące, a cały okres amortyzacji na zasadach ogólnych to 5 lat. Jeśli wybierzemy nieruchomość, minimalny czas umowy leasingu to 5 lat. Mniej więcej przez tyle czasu leasingobiorca może zmniejszać swoje zobowiązane z tytułu PIT-u.