Podatek może być kosztem uzyskania przychodów

W myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu określa się wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodów. Następnie o otrzymaną wartość, stanowiącą koszt podatkowy zmniejsza się przychód uzyskując w ten sposób dochód. Pozwala to na obniżenie wartości podatku, który podatnik zobowiązany jest uiścić na rzecz fiskusa.

Ustalając wartość kosztu podatkowego należy jednakże pamiętać o tym, że nie wszystkie wydatki są kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, nawet pomimo tego, że zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodów. Zatem które z nich można zaliczyć do kosztów podatkowych? Aby ułatwić podatnikom właściwe obliczenie kosztów podatkowych ustawodawca wprowadził w ustawach o podatku dochodowym zamknięte listy wydatków, które w żadnym wypadku nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu (art. 23 PIT i 16 CIT).

Pozostałe podatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu i nie zostały wymienione w tych katalogach, stanowią koszt uzyskania przychodów. Można tu wskazać np. podatek akcyzowy, podatek od nieruchomości, podatek od środków transportu czy podatek od czynności cywilnoprawnych. Podatki zostaną zaliczone bezpośrednio do kosztów albo zwiększą wartość środka trwałego, który podlega amortyzacji.

Przede wszystkim należy podkreślić, że odliczeniu od przychodu nie podlegają podatki dochodowe. Wynika to bezpośrednio z zapisu art. 23,  ust. 1, pkt. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyłączenie to dotyczy wszelkich form podatków dochodowych, a więc także  płaconego bezpośrednio od przychodów, podatku zryczałtowanego.

Analogicznie przedstawia się kwestia dotycząca podatku od spadku i darowizn, które również nie mogą zostać użyte do obniżenia wartości podstawy opodatkowania.