Odliczenie VAT w okresie zawieszenia rejestracji

12 września 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok ciekawy w kontekście szeroko dyskutowanych obecnie zasad zachowania należytej staranności przy odliczaniu VAT oraz planowanych przepisów w zakresie rejestracji dla potrzeb tego podatku, jak również ponownej rejestracji i wykreślania z rejestrów. Orzeczenie ma też znaczenie dla sektora finansów publicznych (np. JST) w kontekście posiadania przez jednostki przymiotu podatnika VAT oraz odliczania wydatków za okresy rozliczeniowe gdy nie spełnione były wymogi formalne np. rejestracji.

Sprawa C 69/17 dotyczyła rumuńskiej spółki z grupy Siemens, która zakwestionowała brzmienie rumuńskich przepisów nakazującym organom podatkowym pomijanie transakcji dokonanej przez podatnika uznanego za nieaktywnego w decyzji prezesa krajowej agencji administracji podatkowej. Trybunał orzekł, że nie można odmawiać prawa do odliczenia podatnikowi w okresie unieważnienia jego rejestracji na VAT (z powodu braku złożenia deklaracji podatkowych) gdy zostały spełnione wymogi materialne.

Przedmiotem działalności spółki jest montaż, instalacja i utrzymanie parków eolicznych. W celu prowadzenia działalności gospodarczej nabywała ona różne towary i usługi od dostawców zarejestrowanych dla celów VAT i mających siedzibę w Rumunii oraz w innych państwach Unii Europejskiej. Wykonała ona swoje prawo do odliczenia VAT od dokonanego nabywania poprzez złożenie deklaracji VAT.

Od 7 października 2010 r. do 24 maja 2011 r. została uznana za nieaktywnego podatnika w rozumieniu art. 11 ust. 1 bis kodeksu podatkowego z tego powodu, że nie spełniła ona w trakcie danego semestru roku kalendarzowego żadnego obowiązku deklaracyjnego przewidzianego w ustawie.

Od 26 listopada 2014 r. do 29 lipca 2015 r. skarżąca była przedmiotem kontroli podatkowej zmierzającej do zweryfikowania jej sytuacji pod względem VAT i podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie transakcji dokonanych w okresie od 15 maja 2009 r. do 31 grudnia 2013 r. Na podstawie raportu sporządzonego w wyniku tej kontroli Spółka otrzymała decyzję ustalającą wysokość podatku i odmawiającą jej prawa do odliczenia VAT w wysokości 3 875 717 RON (lewów rumuńskich) (ok. 890 000 EUR) i nakładającą na nią karę w wysokości 2 845 308 RON (ok. 654 000 EUR) z tego powodu, że w szczególności nie korzystała ona z prawa do odliczenia z tytułu nabycia dokonanego w trakcie okresu swojej nieaktywności.

Trybunał przypomniał, że prawo podatników do odliczenia od VAT, który są zobowiązani zapłacić, VAT należnego lub zapłaconego z tytułu otrzymanych przez nich towarów i usług powodujących naliczenie podatku stanowi podstawową zasadę wspólnego systemu VAT ustanowionego przez prawo Unii. Prawo do odliczenia przewidziane w art. 167 i nast. dyrektywy 2006/112 stanowi integralną część mechanizmu VAT i co do zasady nie podlega ograniczeniu. W szczególności prawo to jest wykonywane bezpośrednio w stosunku do całego podatku obciążającego transakcje powodujące naliczenie podatku. System odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT podlegającego zapłacie lub zapłaconego w ramach całej jego działalności gospodarczej. W konsekwencji wspólny system VAT gwarantuje neutralność wszelkiej działalności gospodarczej w zakresie obciążeń podatkowych, bez względu na cel czy rezultaty tej działalności, pod warunkiem że działalność ta, co do zasady, sama podlega opodatkowaniu VAT.

Polecamy: Komplet podatki 2019

Prawo do odliczenia VAT podlega jednak owszem wymogom lub przesłankom o charakterze zarówno materialnym, jak i formalnym. Zasada neutralności VAT wymaga jednak, aby odliczenie naliczonego VAT było przyznawane, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet jeśli nie zostały spełnione niektóre wymogi formalne przez podatników. W szczególności identyfikacja do celów VAT, o której mowa w art. 214 dyrektywy 2006/112, oraz obowiązek zgłoszenia przez podatnika rozpoczęcia, zmiany i zakończenia działalności, przewidziany w art. 213 tejże dyrektywy, stanowią jedynie wymogi formalne do celów kontrolnych, które nie mogą podważać w szczególności prawa do odliczenia VAT, jeżeli materialne przesłanki powstania tego prawa zostały spełnione.

W związku z tym nie można uniemożliwić podatnikowi VAT wykonania jego prawa do odliczenia z tego powodu, że nie został zarejestrowany dla celów VAT przed wykorzystaniem dóbr nabytych w ramach jego opodatkowanej działalności.

Ponadto Trybunał orzekł, iż sankcjonowanie z tytułu nieprzestrzegania przez podatnika obowiązków w zakresie rachunkowości i składania deklaracji odmową prawa do odliczenia wykracza w sposób oczywisty poza to, co jest niezbędne do realizacji celu polegającego na zapewnieniu prawidłowego stosowania tych obowiązków, w sytuacji gdy prawo Unii nie stoi na przeszkodzie temu, by państwa członkowskie nakładały w odpowiednich przypadkach, jako sankcje za naruszenie wspomnianych obowiązków, grzywny lub kary pieniężne proporcjonalne do wagi naruszenia.