Strona główna » Księgowość » Poradniki » Jak dokonać rocznego rozliczenia dochodów z najmu

Jak dokonać rocznego rozliczenia dochodów z najmu

08 grudnia 2008, 00:00

REKLAMA

O tym, że wynajmowanie lokalu na cele użytkowe lub mieszkaniowe stanowi dobre źródło dochodu, nikogo nie trzeba przekonywać. Pieniądze uzyskane z wynajmu stanowią często dla osób, których jedynym źródłem utrzymania są uzyskiwane wynagrodzenia ze stosunku pracy, dosyć pokaźny zastrzyk gotówki. Co prawda, osoby takie nie mają w ciągu roku zbyt wielu obowiązków związanych z wynajmem, ale po zakończeniu roku podatkowego muszą się ostatecznie rozliczyć z dochodów uzyskanych z tego tytułu oraz z dochodów otrzymanych za pośrednictwem płatnika ze stosunku pracy. W takim przypadku nie będzie to już formularz PIT-37, ale PIT-36, czyli ten, który składają osoby prowadzące działalność gospodarczą.

SPIS TREŚCI

Jak poprawnie dokonać rocznego rozliczenia dochodów z najmu według zasad ogólnych
Jak dokonać rocznego rozliczenia najmu opodatkowanego ryczałtem

Opodatkowanie dochodów z najmu

Przy opodatkowaniu najmu mamy kilka możliwości do wyboru. Podstawowy podział to możliwość opodatkowania najmu na zasadach określonych w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) lub według ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.). W tym ostatnim przypadku podatnik składa z tego tytułu rozliczenie roczne na druku PIT-28 i w tym momencie nie będziemy się tą formą rozliczenia najmu zajmowali.

REKLAMA

Autopromocja

Komplet Podatki 2025 - wiedza dla księgowych i biur rachunkowych

Sygnaliści w biurze rachunkowym. Wzory dokumentów

Alternatywą opodatkowania najmu jest jego opodatkowanie na tzw. zasadach ogólnych, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tu z kolei jest możliwość zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych z najmu do dwóch kategorii: albo jako pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów od pozarolniczej działalności gospodarczej. W jednym i drugim przypadku podatnik wypełnia zeznanie roczne na druku PIT-36. Jeśli jednak podatnik zadeklarował, że przychody uzyskane z wynajmu stanowią pozarolniczą działalność gospodarczą, a ponadto, że będzie opodatkowywał swoją działalność gospodarczą według 19-proc. stawki podatku liniowego, to do rozliczenia rocznego z takiej działalności posłuży mu zeznanie PIT-36L.

Możliwe warianty opodatkowania najmu

Opodatkowanie na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego (składa się zeznanie roczne PIT-28).

Autopromocja

Webinar: VAT 2025

Sprawdź

Opodatkowanie na zasadach ogólnych według progresywnej skali podatkowej:

Dalszy ciąg materiału pod wideo

• w ramach działalności gospodarczej (składa się zeznanie roczne PIT-36),

• jako odrębne źródło przychodów (składa się zeznanie roczne PIT-36).

Autopromocja

Webinar: VAT 2025

Sprawdź

Opodatkowanie na zasadach ogólnych według liniowej 19-proc. skali podatkowej (składa się zeznanie roczne PIT-36L).

Najem przychodem z działalności gospodarczej

Niezależnie od tego, że najem stanowi w świetle przepisów ustawy o PIT samodzielne źródło przychodów, w pewnych przypadkach uzyskiwane z tego tytułu przychody mogą być zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej.

Autopromocja

Kasowy PIT 2025 – webinar.
Nowe przepisy

Sprawdź

Według ogólnej zasady za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne.

Trzeba też pamiętać, że zgodnie z art. 14 ust. 2b ustawy o PIT w przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności. Opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu wymagalności zapłaty. Jednocześnie w przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do kosztów uzyskania przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego zalicza się zapłacone osobie trzeciej dyskonto lub wynagrodzenie.

Przychody uzyskiwane z najmu za granicą

W praktyce bywa obecnie i tak, że przychody z najmu uzyskiwane są w Polsce przez osoby zagraniczne (osoby, które nie są polskimi rezydentami, bo nie mają tu miejsca zamieszkania), lub też gdy osoby mające zamieszkanie w Polsce uzyskują przychody z najmu nieruchomości położonych za granicą. Istotne zatem staje się pytanie o to, gdzie i na jakich zasadach przychody takie należy rozliczyć?

Otóż ogólna zasada jest taka, że najem opodatkowany jest w tym państwie, w którym znajduje się wynajmowana nieruchomość. To podstawowa zasada przewidziana w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. I tu ważna uwaga. Jeśli poza takimi dochodami Polak nie uzyska za granicą innych dochodów, nie musi dochodów z najmu rozliczyć w Polsce. Rozlicza je tylko za granicą.

Ustalenie wysokości przychodów z najmu

Istotne znaczenie ma także ustalenie momentu uzyskania przychodów z najmu. Ma to znaczenie przy rozliczaniu tych przychodów, które dotyczą co prawda roku, który rozliczany jest w rocznym zeznaniu, ale które faktycznie uzyskiwane są w roku następnym, np. gdy czynsz za grudzień płacony jest w styczniu lub gdy wskutek opóźnienia się najemcy z zapłatą czynszu zaległa opłata za 2008 rok lub jego część trafia do rąk wynajmującego w roku 2009.

Co do zasady, w przypadku umów zawieranych bezpośrednio między wynajmującym a najemcą ustawa o PIT nie przewiduje jakichś szczególnych zasad ustalania momentu powstania przychodu. Oznacza to, że co do zasady obowiązuje w tym przypadku ogólna reguła wyrażona w art. 11 ustawy o PIT. A ten przewiduje, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W konsekwencji osoba utrzymująca się z najmu nieruchomości lub czerpiąca z tego tytułu dodatkowe dochody ma obowiązek rozliczenia się z nich dopiero po tym, jak faktycznie zostanie jej zapłacony ustalony czynsz. Nie wystarczy zatem sam upływ terminu zapłaty. Konieczne jest, by pieniądze albo trafiły do jej rąk, albo też zostały postawione do jej dyspozycji w jakikolwiek inny sposób. A zatem tak długo jak długo, najemca zalega z czynszem, wynajmujący nie musi od niego płacić podatku (lub zaliczek).

W ustawie o PIT uregulowano także pewne szczególne przypadku odnoszące się generalnie do sytuacji, gdy czynsz w imieniu i na rzecz wynajmującego pobierany jest od najemcy przez inny podmiot. W tym przypadku odpowiednie uregulowania można znaleźć w przepisach art. 16a oraz art. 14 ust. 2b ustawy o PIT.

Pierwszy z tych przepisów przewiduje, że przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą (a więc taki najem, który nie jest traktowany jak działalność gospodarcza), stosuje się odpowiednio przepis art. 14 ust. 2b ustawy, z pewną modyfikacją, o której za chwilę. Z kolei przepis, do którego jesteśmy w ten sposób odsyłani, stanowi, że w przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności. I tu następuje wspomniana wcześniej modyfikacja. Gdy rzecz cała dzieje się w ramach działalności gospodarczej, opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu wymagalności zapłaty. To oznacza, że jeśli upłynął termin płatności, przychód powstaje, nawet jeśli nie nastąpiła jeszcze zapłata.

W przypadku prywatnego najmu jest inaczej. Opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty. A zatem dopóki zapłata faktycznie nie nastąpi, przychód nie powstaje. Nie ustala się zatem od niego dochodu i nie płaci od tego dochodu podatku (lub zaliczek, jeżeli rzecz cała ma miejsce w trakcie roku, przed terminem rozliczenia rocznego).

Opłaty ponoszone przez najemcę

Podatnik do opodatkowania przychodów z tytułu najmu nie powinien doliczać opłat za media, które są przeniesione na najemcę, ponieważ nie stanowią one dla podatnika korzyści majątkowej.

Z reguły w przypadku umów najmu jest tak, że najemca zgodnie z zawartymi umowami zobowiązany jest do ponoszenia kosztów związanych z eksploatacją lokalu w wysokościach określonych na tzw. refakturach wystawianych przez podatnika (zgodnie z fakturami obciążającymi wynajmującego wystawionymi przez dostawców). Skoro najemca pokrywa koszty związane z eksploatacją przedmiotu najmu, opłaty te nie powodują przysporzenia majątkowego i nie stanowią przychodu wynajmującego.

Podstawą uzyskiwania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Strony określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe, natomiast wydatki (opłaty) ponoszone przez najemcę, a związane z przedmiotem najmu, nie są składnikami przychodu osiąganego z najmu, jeżeli z umowy wynika, że najemca jest obowiązany do ich ponoszenia. Opłaty te nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

W takiej sytuacji opłaty ponoszone przez najemcę związane z eksploatacją wynajmowanego lokalu (energia elektryczna, gaz) - regulowane przez najemcę w oparciu o wystawione przez podatnika refaktury - nie stanowią dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT.

Koszty uzyskania przychodów z najmu

Za koszt uzyskania przychodu można uznać wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, w tym również zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Wynika to z tego, że w myśl ustawy o PIT za koszt uzyskania przychodów mogą być uznane tylko takie wydatki, które bezpośrednio służą powstaniu lub powiększeniu przychodu, tj. takie, między poniesieniem których a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy. Według utrwalonego w orzecznictwie poglądu istotna jest relacja, że bez danego wydatku spodziewany racjonalnie skutek w postaci określonego przychodu nie mógłby wystąpić.

Kosztami uzyskania przychodu w tym przypadku są więc wszelkie wydatki ponoszone przez wynajmującego w związku z przedmiotem najmu, np. koszty remontu czy modernizacji pokoju.

Zaliczenie w koszty uzyskania przychodów przekazanych do używania najemcy rzeczy następuje w oparciu o wyżej określone reguły. Jeśli więc pomiędzy przekazanymi najemcy rzeczami a uzyskanym z najmu lokalu mieszkalnego przychodami wystąpi związek tego typu, że przekazanie tych rzeczy przyczyni się do zwiększenia przychodu, to wydatek poniesiony na ich nabycie będzie stanowił koszt uzyskania przychodu. Ciężar dowodu co do poniesienia określonego wydatku w celu uzyskania przychodu spoczywa na podatniku.

Jeżeli przedmiotem najmu jest mieszkanie wyposażone w meble oraz sprzęt i inne rzeczy, to umowa najmu powinna zawierać listę wszystkich składników wyposażenia przekazanego do używania najemcy. Jeżeli natomiast w związku z najmem dokonywany jest zakup takiego wyposażenia jak meble czy sprzęt RTV, wydatki poniesione na nabycie rzeczy, których jednostkowa cena zakupu nie przekroczy 3500 zł i przekazanych do używania najemcy, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jeśli wartość tę przekracza konieczna jest ich amortyzacja. Amortyzować można także przedmiot najmu, czyli wynajęte komuś mieszkanie czy dom.

Amortyzacja jako koszt najmu

Z ustawy o PIT wynika, że amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Amortyzacji podlegają też: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Dotyczy to także wynajmowanych nieruchomości.

Tak rozumiana amortyzacja (odpisy amortyzacyjne) stanowi dla podatnika koszt uzyskania przychodów, który zmniejsza podstawę opodatkowania, a zatem i płacony podatek. Niestety, nie dotyczy to podatników rozliczających się z najmu ryczałtem ewidencjonowanym. W ich przypadku nie ma możliwości uwzględniania kosztów.

Zaliczanych do kosztów odpisów amortyzacyjnych dokonuje się według stawek procentowych i nalicza od podstawy, którą stanowi tzw. wartość początkowa. Przepisy przewidują obecnie, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się:

• w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia,

• w razie częściowo odpłatnego nabycia cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu,

• w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia,

• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Ceną nabycia w przypadku zakupu mieszkania lub domu jest kwota należna sprzedającemu powiększona o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania nieruchomości, w tym np. opłaty notarialne, opłata skarbowa. Jeżeli nie można ustalić takiej ceny dla nieruchomości wynajmowanych nabytych przez podatnika przed dniem założenia ewidencji środków trwałych, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych nieruchomości lub praw spółdzielczych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, wartość początkową ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Od zaliczanych do wartości niematerialnych i prawnych: własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej odpisów amortyzacyjnych dokonuje się według stawki rocznej wynoszącej 2,5 proc. Z kolei dla budynków i lokali mieszkalnych odpisów dokonuje się według stawki rocznej wynoszącej 1,5 proc. Jedynie dla wynajmowanych garaży podziemnych istnieje możliwość zastosowania wyższej stawki, tj. 4,5 proc. rocznie. Takie stawki obowiązują przy ogólnych zasadach amortyzacji.

W przypadku podatników PIT możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych także według innej metody, którą często określa się mianem uproszczonej amortyzacji mieszkań. W metodzie tej podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł. Za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości, a zatem ustaloną zgodnie z przepisami o podatkach i opłatach lokalnych. Od tak ustalonej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych dokonuje się według stawki rocznej 1,5 proc.

Przy uproszczonej amortyzacji budynków i lokali nie istnieje obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych. Ta sama zasada dotyczy też amortyzacji spółdzielczych praw do nieruchomości.

Wykazanie przychodów i kosztów w zeznaniu

Do wykazania przychodów, kosztów oraz zapłaconych w trakcie roku zaliczek na podatek służy wynajmującym odpowiednio część D. 1 wiersz 6 lub D. 2 wiersz 6 zeznania PIT-36, w zależności od tego, czy przychody z najmu uzyskiwał w trakcie roku podatnik, czy jego małżonek. Wypełnienie tej części zeznania, jeżeli wcześniej prawidłowo ustalimy zarówno wysokość uzyskanego przychodu (suma czynszu i ewentualnie innych opłat wniesionych na naszą rzecz przez najemcę, zapłaconych faktycznie w okresie od 1 stycznia 2008 do 31 grudnia 2008 r.), poniesionych kosztów (faktycznie poniesionych w całym 2008 roku kosztów związanych z przedmiotem najmu), oraz wpłaconych zaliczek (suma wpłat na odpowiednie konto naszego urzędu skarbowego), nie powinno być żadnych kłopotów.

Trzeba tylko pamiętać, że w przypadku, gdy najem nie był jedynym źródłem naszego zarobkowania w 2008 roku, poza wykazaniem przychodów z najmu, konieczne będzie także wskazanie w odpowiednich wierszach tej części zeznania także innych źródeł zarobkowania oraz wysokości uzyskanych z tego tytułu przychodów, poniesionych kosztów i odprowadzonych zaliczek.

I jedna jeszcze uwaga. W przypadku osiągania przez małżonków przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, kwota przychodów dotyczy łącznie ich obojga.

Ulgi i odliczenia przy rozliczeniu najmu

Obowiązujące dziś przepisy nie zawierają żadnych zakazów, które uniemożliwiłyby dokonywanie odliczeń przewidzianych w ustawie o PIT od dochodów z najmu. W praktyce oznacza to, że podatnik, który poza dochodami z najmu nie uzyskał żadnych innych przychodów, może na warunkach przewidzianych w tych przepisach dokonywać takich odliczeń. Może zatem odliczyć od dochodu z najmu np. zapłacone składki ZUS (oczywiście składki takie nie są opłacane od przychodów z najmu, jeżeli jednak opłacane były od działalności gospodarczej, od której nie można ich odliczyć z uwagi na poniesienie straty lub brak przychodów, można odliczyć je od dochodów z najmu), darowizny czy ulgę rehabilitacyjną. Można też korzystać z odliczeń od podatku, który wolno nam w granicach limitów pomniejszyć składki na ubezpieczenie zdrowotne czy np. z tytułu korzystania z ulgi na dzieci. W każdym z tych przypadków (z wyjątkiem odliczenia składek) będzie jednak konieczne wypełnienie dodatkowego załącznika PIT-O. Co więcej, jeśli podatnik w ramach praw nabytych korzysta z dawnych ulg mieszkaniowych, np. ulgi odsetkowej, wolno mu będzie skorzystać również i z tego odliczenia (załącznik PIT-D).

Przekazanie 1 proc. podatku

Uzyskiwanie dochodów z najmu nie stoi na przeszkodzie temu, by skorzystać z możliwości przekazania tzw. 1 proc. podatku. Ustawa o PIT przewiduje, że naczelnik urzędu skarbowego (bo to on jest organem podatkowym), na wniosek podatnika, przekazuje na rzecz jednej organizacji pożytku publicznego działającej na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego, wybranej przez podatnika ze specjalnego wykazu, kwotę w wysokości nieprzekraczającej 1 proc. podatku należnego wynikającego z zeznania podatkowego. Kwota ta zaokrąglana jest do pełnych dziesiątek groszy w dół.

Przy czym wskazanie w zeznaniu podatkowym organizacji pożytku publicznego, poprzez podanie jej nazwy i numeru wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, traktuje się na równi ze złożeniem takiego wniosku.

Jeśli chodzi o wykaz, o którym wspomina przytoczony wcześniej przepis, to ustawa o PIT przewiduje, że w terminie do końca roku podatkowego minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski wykaz organizacji mających status organizacji pożytku publicznego na dzień 30 listopada roku podatkowego. W wykazie tym nie uwzględnia się organizacji prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 proc. oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Co ważne, przekazanie 1 proc. podatku następuje pod warunkiem, że zeznanie podatkowe zostanie złożone przed upływem terminu określonego dla złożenia tego zeznania (czyli w tym przypadku przed upływem 30 kwietnia 2009 roku).

Nowy formularz PIT-36 umożliwia zadeklarowanie przekazania 1 proc. podatku w części O, w poz. 305-307. W pozycjach tych wpisujemy kolejno nazwę organizacji pożytku publicznego (poz. 305), numer, pod jakim wpisana została w KRS (poz. 306), oraz wnioskowaną kwotę (poz. 307). Ta ostatnia nie może przekroczyć 1 proc. kwoty wykazanej w poz. 188 zeznania (podatek należny po zaokrągleniu do pełnych złotych). Kwotę taką wpisuje się po zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszy w dół, a zatem nie stosujemy tu reguł matematycznych. Oznacza to, że zarówno, gdy 1 proc. wyniesie np. 100,52 zł, jak i gdy będzie to np. 100,59 zł, w zeznaniu wpisujemy 100,50 zł.

W niektórych przypadkach konieczne może być także wypełnienie części P zeznania, czyli poz. 308-310, w których możemy podać dane uzupełniające dotyczące naszych preferencji co do sposobu zadysponowania przekazywaną na rzecz organizacji pożytku publicznego częścią podatku. I tak w poz. 308 można podać dane ułatwiające urzędnikom kontakt z nami. Nie chodzi przy tym wyłącznie o adres do korespondencji, ale przede wszystkim takie informacje, jak numer telefonu czy e-mail. Z kolei w pozycji 309 możemy wskazać szczególny cel, na który chcielibyśmy, by przekazywane przez nas środki trafiły, np. na leczenie chorego dziecka itp., który realizowany jest przez wskazaną przez nas wcześniej organizację pożytku publicznego (informacja ta zostanie przekazana przez urząd skarbowy do OPP). Aby było to możliwe, musimy jednak zaznaczyć jeszcze kwadrat w poz. 310 - „wyrażam zgodę”. W ten sposób wyrażamy zgodę na przekazanie do wskazanej przez nas organizacji pożytku publicznego danych, o których mowa w art. 45c ust. 5 znowelizowanej ustawy o PIT (chodzi o nowelizację z listopada 2008 roku, która w części ma zastosowanie już do rozliczenia za 2008 rok). Chodzi tu o takie dane jak imię, nazwisko i adres podatnika oraz wysokość kwoty, przekazanej na rzecz tej organizacji (poz. 307 zeznania).

Informacje te naczelnik urzędu skarbowego przekazuje w formie pisemnej organizacji pożytku publicznego, w formie pisemnej, w lipcu lub w sierpniu roku podatkowego, w którym jest składane zeznanie podatkowe. Kwota ta jest pomniejszana o koszty przelewu bankowego.

PIT-36 str.1

PIT-36 str.2

PIT-36 str.3

PIT-36 str.4

PIT-36 str.5

PIT-36 str.6

Krystyna Górczak

ksiegowosc@infor.pl

PODSTAWA PRAWNA

• Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Źródło: Gazeta Prawna [Tygodnik Podatkowy] nr 234(2356), 1 grudnia 2008 r.

Podatnik wynajął mieszkanie (własność hipoteczna) o wartości 400 tys. zł oraz garaż w parkingu podziemnym o wartości z dnia zakupu 20 tys. zł. Kwoty te stanowią podstawę do naliczenia odpisów amortyzacyjnych. W przypadku mieszkania roczny odpis amortyzacyjny to 6 tys. zł (400 tys. x 1,5 proc.), a miesięczny 500 zł (6 tys./12). W przypadku garażu podziemnego odpis roczny to 900 zł (20 tys. x 4,5 proc.), a miesięczny 75 zł. Oznacza to, że przychód z najmu podatnik może w każdym miesiącu trwania umowy pomniejszyć o 575 zł.

Podatnik wynajął mieszkanie spółdzielcze. Stawka amortyzacji (od spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) wyniosłaby 2,5 proc. rocznie (amortyzacja na ogólnych zasadach). A zatem odpis amortyzacyjny to 10 tys. zł (400 tys. x 2,5 proc.), a miesięczny 833,33 zł (10 tys./12). To z kolei oznacza, że przychód z najmu podatnik może w każdym miesiącu trwania umowy pomniejszyć o 833,33 zł. Kwota amortyzacji naliczona od garażu pozostanie w tym przypadku bez zmian.

Podatnik wynajął dwa pokoje w swoim stumetrowym mieszkaniu o wartości 900 tys. zł. Pokoje mają odpowiednio powierzchnię 25 i 40 mkw. W sumie wynajęta powierzchnia to 65 mkw. Podatnik chce skorzystać z możliwości amortyzowania wynajętych pomieszczeń. W takim przypadku wartość początkowa ustalana jest w wysokości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wynajmowanej, do ogólnej powierzchni użytkowej mieszkania. Mamy zatem proporcję 65/100. A zatem wartość początkowa, którą podatnik może przyjąć dla potrzeb amortyzacji, wynosi 0,65 z 900 tys. zł, czyli 585 000 zł. Od tak ustalonej wartości początkowej podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych w wysokości 1,5 proc. rocznie, czyli 8775 zł.

Podatnik wynajmuje 100-metrowe mieszkanie spółdzielcze. Dla ułatwienia sobie sprawy podatnik postanowił ustalić wartość początkową przysługującego mu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego z wykorzystaniem metody uproszczonej. Wartość początkową ustala się w takim przypadku przemnażając powierzchnię mieszkania przez kwotę 988 zł. Zatem w przypadku podatnika wyniesie ona 988 zł x 100 mkw. = 98 800 zł. Od tak ustalonej wartości początkowej podatnik może dokonać odpisów według stawki 1,5 proc. Roczny odpis amortyzacyjny wyniesie zatem 1482 zł, zaś odpis miesięczny 123,50 zł.

Wypełnienie zeznania

Wypełnienie zeznania przebiega identycznie jak w przypadku PIT-28 dla pozarolniczej działalności gospodarczej. Więcej uwagi poświęcić należy jedynie kwestii stosowania dwóch stawek podatku. Ale po kolei. Po pierwsze, potrzebny będzie nam druk zeznania rocznego (są już dostępne na stronach internetowych Ministerstwa Finansów). W przypadku najmu wypełnić trzeba dodatkowo załącznik PIT-28/A.

Niezależnie od omówionych załączników podatnik ryczałtu, który korzysta z odliczeń, powinien wraz z zeznaniem złożyć załączniki PIT-O (odliczenia inne niż mieszkaniowe) i PIT-D (odliczenia mieszkaniowe). Załącznikiem, który podatnik będzie być może musiał złożyć wraz z zeznaniem, jest formularz oświadczenia o wysokości wydatków związanych z inwestycją służącą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych (PIT-2/K). Formularz potrzebny jest do właściwego rozliczenia ulgi odsetkowej, z której korzystać mogą jednak jedynie osoby, które prawo do takiej ulgi nabyły przed jej likwidacją, czyli do końca 2006 roku. A także te osoby, które w ostatnich latach zostały pozbawione ulgi odsetkowej z uwagi zamiany kredytu w ramach jego refinansowania lub konsolidacji (zaciągnęły kredyty refinansowe lub konsolidacyjne, które posłużyły spłacie kredytu mieszkaniowego). Ten formularz składa się tylko raz, w pierwszym roku korzystania z kredytu.

W przypadku zmiany danych objętych zgłoszeniem NIP konieczne może też być złożenie zgłoszenia aktualizacyjnego (formularz NIP-1 lub NIP-3).

Formularz można będzie wkrótce pobrać w każdym urzędzie skarbowym. Już dziś można je natomiast ściągnąć ze stron internetowych Ministerstwa Finansów. To, czy zeznanie wypełnimy na takim internetowym czy też wydrukowanym w drukarni formularzu, nie ma żadnego znaczenia.

W przypadku gdy najem opodatkowany ryczałtem prowadzony jest przez małżonków (lub dotyczy wspólnej własności, a podatnicy nie zadeklarowali się, że będzie rozliczać go tylko jeden z małżonków), to roczne zeznanie PIT-28 składa każdy z małżonków oddzielnie. W przypadku ryczałtu nie ma możliwości składania zeznania wspólnie.

Wypełnianie zeznania zaczynamy od podania numeru identyfikacji podatkowej (NIP). Numer ten warto też od razu wpisać w pierwszej pozycji wszystkich wypełnianych wraz z zeznaniem załączników. Ułatwi to wypełnianie formularzy.

W części A (poz. 5) należy wpisać adres właściwego urzędu skarbowego. Ustawa o ryczałtach jako właściwy określa urząd skarbowy miejsca zamieszkania podatnika. Ustawa mówi wyraźnie o miejscu zamieszkania, a nie zameldowania, o czym warto pamiętać, bo pojęcia te nie są tożsame. Urzędem właściwym będzie zatem urząd skarbowy właściwy ze względu na to miejsce (adres), w którym podatnik stale przebywa, pracuje, prowadzi działalność gospodarczą, bez konieczności sięgania do adresu stałego czy czasowego zameldowania. Nie ma tu zatem znaczenia miejsce położenia wynajmowanej nieruchomości.

W kolejnym kroku wypełniamy część B zeznania, wpisując kolejno takie dane, jak: nazwisko, pierwsze imię oraz adres zamieszkania, a także datę urodzenia.

Trzeba tylko pamiętać, że wpisujemy rzeczywisty adres zamieszkania, a nie, jak często mylnie się robi, adres miejsca zameldowania. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Dalej przyjrzymy się już tylko ważniejszym częściom zeznania.

Stawki ryczałtu

Wysokość ryczałtu od przychodów z najmu wynosi 8,5 proc. Tę stawkę stosuje się do przychodów nieprzekraczających równowartości 4 tys. euro. Od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt znacznie rośnie, bo wynosi 20 proc. przychodów.

Przy czym w przypadku osiągania przez małżonków przychodów z tytułu umowy najmu kwota przychodów objętych 8,5-proc. stawką ryczałtu (do 4 tys. euro) dotyczy łącznie obojga małżonków. Oznacza to, że w przypadku osiągania przez małżonków przychodów z tytułu najmu, wyższą, 20-proc. stawkę podatku należy stosować, gdy łączna kwota przychodów z najmu osiągniętych przez małżonków przekroczy równowartość 4 tys. euro. Niezależnie zatem od tego, czy małżonkowie rozliczać będą najem indywidualnie (po połowie) czy w całości, opodatkuje je jeden z małżonków, to po przekroczeniu limitu 4 tys. euro zobowiązani będą opodatkować uzyskany przychód według stawki 20 proc.

Stanowiąca granicę pomiędzy stawkami kwota wyrażona w euro przeliczana jest na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego 1 października roku poprzedzającego rok podatkowy. W celu ustalenia w walucie polskiej wysokości limitu przyjętego dla najmu należy 4000 euro pomnożyć przez kurs euro wynikający z tabeli NBP. Limit w 2008 roku wynosił 15 072 zł.

Do wykazania przychodów z najmu służy część C zeznania, pozycje 35 (przychód opodatkowany według stawki 8,5 proc.), pozycja 36 (przychód opodatkowany według stawki 20 proc.), pozycja 37 (przychód ogółem, czyli suma pozycji 35 i 36). Oczywiście jeżeli przychody nie przekroczyły 15 tys. zł, pozycja 36 pozostanie niewypełniona. Konieczne będzie także wypełnienie wiersza 4 (poz. 38-44), czyli podsumowania. Wcześniej przychody te powinny być wykazane w załączniku PIT-28/A.

W kolejnym kroku wypełniamy odpowiednie rubryki dotyczące udziału przychodów opodatkowanych poszczególnymi stawkami w przychodach ogółem, czyli dwa ostatnie wiersze części C. zeznania (poz. 52-63). Wypełniamy oczywiście tylko te pozycje, które musimy z uwagi na uzyskane przychody.

Odliczenia od dochodu

Z uwagi na to, że również podatnicy płacący ryczałt od najmu mogą dokonywać takich samych odliczeń od przychodu, jak ma to miejsce w przypadku działalności gospodarczej, w części E zeznania należy obliczyć kwoty przysługujących odliczeń od przychodów. Z konstrukcji zeznania PIT-28 wynika, że:

• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 3 proc. (poz. 75 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 52 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 3 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 75 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 38 (jeżeli z wyliczenia wynika kwota wyższa niż wykazana w poz. 38, należy wpisać w poz. 75 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 38),

• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 5,5 proc. (poz. 76 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 53 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 5,5 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 76 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 39 (jeżeli z wyliczenia wynika kwota wyższa niż wykazana w poz. 39, należy wpisać w poz. 76 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 39),

• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 8,5 proc. (poz. 77 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 54 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 8,5 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 77 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 40 (jeżeli z wyliczenia wynika kwota wyższa niż wykazana w poz. 40, należy wpisać w poz. 77 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 40),

• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 10 proc. (poz. 78 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 55 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 10 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 78 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 41 (jeżeli z wyliczenia wychodzi nam kwota wyższa niż wykazana w poz. 41, należy wpisać w poz. 78 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 41),

• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 17 proc. (poz. 79 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 56 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 17 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 79 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 42 (jeżeli z wyliczenia wychodzi nam kwota wyższa niż wykazana w poz. 42, należy wpisać w poz. 79 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 42),

• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 20 proc. (poz. 80 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 56 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 20 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 80 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 42 (jeżeli z wyliczenia wychodzi nam kwota wyższa niż wykazana w poz. 42, należy wpisać w poz. 80 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 42),

• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką określoną przez organ podatkowy na podstawie art. 17 ustawy o ryczałtach, czyli karnymi stawkami ryczałtu (poz. 81 zeznania).

PRZYKŁAD

ZMIANA STAWKI

Podatnik wynajął w 2008 roku mieszkanie. Zgodnie z umową co miesiąc otrzymywał z tytułu najmu przychód w wysokości 3000 zł. Podatnik od stycznia do maja 2008 roku uzyskał przychody z najmu wynoszące 15 000 zł (3000 zł x 5 miesięcy = 15 000 zł). W tym okresie powinien zatem płacić co miesiąc ryczałt w wysokości 255 zł (3000 zł x 8,5 proc. = 255 zł). Ostatni raz ryczałt w tej wysokości zapłacił 20 lipca, płacąc go za maj. Limit, wynoszący 15 072 zł, spowodował obowiązek zastosowania u podatnika wyższej 20-proc. stawki ryczałtu już od czerwca. Od stycznia do czerwca podatnik otrzymał bowiem z tytułu najmu 18 000 zł (3000 zł miesięcznie x 6 miesięcy = 18 000 zł). Dla wyliczenia ryczałtu za czerwiec 2008 roku wynajmujący będzie musiał najpierw wspomniany limit 15 072 zł pomniejszyć o 15 000 zł, czyli przychód osiągnięty od stycznia do maja włącznie. Po odjęciu tych dwóch kwot podatnik otrzyma 72 zł (15 072 zł - 15 000 zł = 72 zł).

Od 72 zł trzeba teraz obliczyć ryczałt według stawki 8,5-proc. Będzie on wynosił 6,12 zł (72 zł x 8,5 proc. = 6,12 zł).

Następnie od zsumowanych przychodów osiągniętych od stycznia do lipca, czyli od 18 000 zł, trzeba odjąć limit 15 072 zł, co daje 2928 zł. Od tej kwoty trzeba obliczyć ryczałt według 20-proc. stawki podatku. Ryczałt ten wyniesie 585,60 zł (2928 zł x 20 proc. = 585,60 zł). Teraz pora na wyliczenie kwoty ryczałtu do zapłaty za lipiec, czyli ryczałtu, który zapłacić trzeba było do 20 sierpnia. W tym celu podatnik musiał dodać obie kwoty ryczałtu, dotyczące lipca, a obliczone z zastosowaniem obu stawek podatku. Po zsumowaniu kwoty 6,12 zł oraz 585,60 zł otrzymamy 591,72 zł (6,12 zł + 585,60 zł = 591,72 zł). Do 20 sierpnia podatnik powinien był zatem wpłacić 592 zł ryczałtu (z uwagi na konieczność zaokrąglenia do pełnych złotych) należnego za lipiec 2008 roku. Z kolei za sierpień-listopad ryczałt miesięczny wyniesie 600 zł (3000 zł za miesiąc x 20 proc. = 600 zł). Sposób wykazania tych kwot w zeznaniu pokazuje przykład wypełnienia zeznania PIT-28.

Podstawa opodatkowania

Również ustalenie podstawy opodatkowania, gdy podatnik ryczałtu od najmu korzysta z odliczeń od przychodu, odbywa się na zasadach identycznych jak w przypadku działalności gospodarczej. Do wykazania przychodów podlegających opodatkowaniu służy część F zeznania PIT-28 (poz. 82-89). W części tej należy wykazać kolejno przychody opodatkowane poszczególnymi stawkami po odjęciu wyliczonych w poprzednim kroku odliczeń z podziałem na stawki. Oczywiście od każdego rodzaju przychodu odejmujemy tylko właściwe mu, czyli wyliczone dla niego, odliczenie. Z konstrukcji zeznania wynika, że podstawę opodatkowania tworzy:

• kwota przychodów opodatkowanych stawką 3 proc. po odliczeniu ulg pomniejszających przychody, czyli różnica pomiędzy kwotą z pozycji 38 a kwotą z pozycji 75,

• kwota przychodów opodatkowanych stawką 5,5 proc. po odliczeniu ulg pomniejszających przychody, czyli różnica pomiędzy kwotą z pozycji 39 a kwotą z pozycji 76,

• kwota przychodów opodatkowanych stawką 8,5 proc. po odliczeniu ulg pomniejszających przychody, czyli różnica pomiędzy kwotą z pozycji 40 a kwotą z pozycji 77,

• kwota przychodów opodatkowanych stawką 10 proc. po odliczeniu ulg pomniejszających przychody, czyli różnica pomiędzy kwotą z pozycji 41 a kwotą z pozycji 78,

• kwota przychodów opodatkowanych stawką 17 proc. po odliczeniu ulg pomniejszających przychody, czyli różnica pomiędzy kwotą z pozycji 42 a kwotą z pozycji 79,

• kwota przychodów opodatkowanych stawkami karnymi po odliczeniu ulg pomniejszających przychody, czyli różnica pomiędzy kwotą z pozycji 43 a kwotą z pozycji 80.

Przychody po dokonaniu tych odliczeń wykazuje się po zaokrągleniu do pełnego złotego. Zaokrąglenia dokonuje się dla poszczególnych stawek, a nie dopiero w pozycji 88 obejmującej sumę przychodów. Dla stawek karnych tradycyjnie wyliczeń dokonuje się poza zeznaniem, wpisując w pozycji 87 wyniki tych wyliczeń. Zanim to zrobimy, podstawę opodatkowania dla każdej ze stawek karnych zaokrąglamy (do pełnych złotych). Dopiero później wyliczamy sumę tak wyliczonych podstaw cząstkowych i wpisujemy ją w poz. 88. Oczywiście w przypadku najmu można mówić o zastosowaniu co najwyżej dwóch stawek karnych.

Przekazanie 1 proc.

Warto zauważyć, że również podatnicy opłacający ryczałt od najmu mają możliwość przekazania 1 proc. podatku na rzecz jednej wybranej przez siebie organizacji pożytku publicznego. Wolę taką, podobnie jak podatnicy ryczałtu od działalności gospodarczej, powinni oni wyrazić w części M zeznania PIT-28 wskazując nazwę organizacji pożytku publicznego (w poz. 129 zeznania), numer, pod którym została ona wpisana w Krajowym Rejestrze Sądowym (numer KRS, w poz. 130 zeznania), oraz wnioskowaną kwotę (poz. 131 zeznania). W przypadku ostatniej pozycji musimy tylko pamiętać, że wnioskowana kwota nie może być wyższa niż 1 proc. kwoty należnego ryczałtu, która wykazana została wcześniej w poz. 109 zeznania.

Ustawa przewiduje, że naczelnik urzędu skarbowego (bo to on jest organem podatkowym), na wniosek podatnika, przekazuje na rzecz jednej organizacji pożytku publicznego działającej na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego, wybranej przez podatnika ze specjalnego wykazu, kwotę w wysokości nieprzekraczającej 1 proc. podatku należnego wynikającego z zeznania podatkowego. Kwota ta zaokrąglana jest do pełnych dziesiątek groszy w dół. Nie stosujemy tu reguł matematycznych. Oznacza to, że zarówno, gdy 1 proc. wyniesie np. 100,52 zł, jak i gdy będzie to np. 100,59 zł, w zeznaniu wpisujemy 100,50 zł.

Jeśli chodzi o wykaz, o którym wspomina przytoczony wcześniej przepis, to ustawa o PIT przewiduje, że w terminie do końca roku podatkowego minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem sprawiedliwości, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski wykaz organizacji mających status organizacji pożytku publicznego na dzień 30 listopada roku podatkowego. W wykazie tym nie uwzględnia się organizacji prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 proc. oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub handlu tymi wyrobami.

W niektórych przypadkach konieczne może być także wypełnienie części P zeznania, czyli poz. 132-134, w których możemy podać dane uzupełniające dotyczące naszych preferencji co do sposobu zadysponowania przekazywaną na rzecz organizacji pożytku publicznego częścią podatku. I tak w poz. 132 można podać dane ułatwiające urzędnikom kontakt z nami. Nie chodzi przy tym wyłącznie o adres do korespondencji, ale przede wszystkim takie informacje, jak numer telefonu czy e-mail.

Z kolei w pozycji 133 możemy wskazać szczególny cel, na który chcielibyśmy, by przekazywane przez nas środki trafiły, np. na leczenie chorego dziecka itp., który realizowany jest przez wskazaną przez nas wcześniej organizację pożytku publicznego (informacja ta zostanie przekazana przez urząd skarbowy do OPP). Aby było to możliwe, musimy jednak zaznaczyć jeszcze kwadrat w poz. 134 - wyrażam zgodę. W ten sposób wyrażamy zgodę na przekazanie do wskazanej przez nas organizacji pożytku publicznego danych dotyczących jednego procenta. Chodzi tu o takie dane jak imię, nazwisko i adres podatnika oraz wysokość kwoty, przekazanej na rzecz tej organizacji.

Podpis i wysłanie zeznania

Ostatnią czynnością, podobnie jak w przypadku innych zeznań, jest podpisanie formularza zeznania. To ważne, jeśli chcemy uniknąć niepotrzebnych wizyt w urzędzie skarbowym. Dotyczy to także podpisu pełnomocnika, jeśli to on składa w naszym imieniu takie zeznanie. Trzeba też pamiętać, że złożenie podpisu pod zeznaniem jest równoznaczne ze złożeniem oświadczenia, że znane nam są przepisy karne dotyczące podawania w zeznaniu danych niezgodnych z rzeczywistością.

Teraz zostaje już tylko złożyć zeznanie. Zeznanie roczne PIT-28 należy złożyć do właściwego urzędu skarbowego zgodnie z miejscem zamieszkania (nie chodzi zatem o miejsce zameldowania, tylko miejsce, w którym podatnik przebywa z zamiarem stałego pobytu) podatnika ustalonym na 31 grudnia danego roku podatkowego. W przypadku rozliczenia za 2008 rok będzie to 31 grudnia 2008 r. Podatnik zeznanie może dostarczyć do urzędu osobiście, ale może je również wysłać pocztą. W przypadku korzystania z usług poczty za datę złożenia zeznania uważa się datę stempla pocztowego, pod warunkiem jednak, że będzie to Poczta Polska. W przypadku wykorzystania w tym celu poczty zagranicznej, krajowej poczty prywatnej lub usług kuriera, za datę złożenia zeznania uważany będzie dzień, w którym dotrze ono do urzędu skarbowego.

PIT-28, strona 1

PIT-28, strona 2

PIT-28, strona 3

PIT-28, strona 4

PIT-28/A

Ryczałt zapłacony narastająco od początku 2008 roku

KRYSTYNA GÓRCZAK

ksiegowosc@infor.pl

PODSTAWA PRAWNA

• Ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

• Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Źródło: Gazeta Prawna [Tygodnik Podatkowy] nr239(2361), 8 grudnia 2008 r.

Autopromocja

REKLAMA

Źródło:

Wersja do druku

Napisz do nas Zapisz się na newsletter

Udostępnij na Linkedin

Udostępnij

Podziel się na Facebook

Podziel się

Wyślij na Twitter

Wyślij

Oceń jakość naszego artykułu