REKLAMA

REKLAMA

Kategorie

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Catering a odliczenie VAT

Subskrybuj nas na Youtube

REKLAMA

Czy w 2011 r. nadal można odliczać VAT od cateringu? Dotychczas organy podatkowe pozwalały na odliczanie VAT od cateringu. Opierały swoje stanowisko na odmiennej klasyfikacji statystycznej cateringu w stosunku do usług gastronomicznych. Od 1 stycznia 2011 r., na skutek nowelizacji ustawy o VAT, Polska Klasyfikacja Towarów i Usług (dalej: PKWiU) nie odgrywa już decydującej roli w rozliczeniach VAT. Uzasadniona jest zatem wątpliwość, czy nadal można odliczać VAT od cateringu, skoro dotychczasowa argumentacja straciła aktualność.

SPIS TREŚCI




Ustawa o VAT a klasyfikacja statystyczna

Wśród licznych zmian dotyczących VAT, które obowiązują od 1 stycznia 2011 r., na szczególną uwagę zasługuje zagadnienie PKWiU, tj. jej nowe znaczenie dla rozliczeń VAT.

REKLAMA

Autopromocja

REKLAMA

Zgodnie z nowo wprowadzonym art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Należy zwrócić uwagę na użyty przez ustawodawcę wyraz „jeżeli”. Oznacza on, że PKWiU stosuje się obecnie jedynie w określonych w tym przepisie sytuacjach.

Ponadto z ustawy o VAT wykreślono art. 8 ust. 3, który stanowił, że co do zasady usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji.

Jak wynika z powyższego, powszechny dotychczas obowiązek identyfikowania transakcji dla celów VAT za pomocą PKWiU został obecnie ograniczony jedynie do wyjątkowych sytuacji, gdy ustawa o VAT wprost odnosi się do danego numeru PKWiU.

REKLAMA

Cel zmian jest oczywisty. Ponieważ VAT jest silnie zharmonizowany w całej Unii, nie jest uzasadnione, aby każde państwo członkowskie identyfikowało usługi i towary według swoich wewnętrznych klasyfikacji statystycznych. Wszystkie towary i usługi powinny być w Unii postrzegane dla celów VAT identycznie. W szczególności dotyczy to zwolnień z podatku czy zagadnień związanych z miejscem opodatkowania transakcji. Państwa członkowskie są zobligowane do implementacji dyrektywy VAT, ale jeżeli np. określone zwolnienie z VAT, mimo identycznego brzmienia samych przepisów, napotka odmienną klasyfikację usług, i tak dojdzie do rozbieżności. Ta sama usługa w jednym państwie zostanie bowiem zaklasyfikowana jako zwolniona, w innym zaś będzie opodatkowana na zasadach ogólnych.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

W celu wyeliminowania rozbieżności ostatecznie także i polski ustawodawca odszedł od ścisłego związku ustawy o VAT i PKWiU (poza pewnymi wyjątkami). Obecnie usługi i towary są zatem klasyfikowane dla celów VAT na podstawie ich rzeczywistego, ekonomicznego charakteru.

Powyższe zmiany można też zaobserwować na przykładzie usług finansowych, medycznych czy edukacyjnych, z których wiele jest zwolnionych z VAT. Dotychczas katalog zwolnień w tym zakresie zawarty był w załączniku nr 4 do ustawy o VAT, który przywoływał poszczególne numery PKWiU. Od 1 stycznia 2011 r. załącznik ten został jednak usunięty. W zamian ustawodawca stworzył listę usług podlegających zwolnieniu z VAT, którą oparł na ich ekonomicznym charakterze.

Warto również zauważyć, że powyższe zmiany w przepisach, mimo niewątpliwie słusznego celu, będą przyczynkiem licznych dyskusji. Praktykowane dotychczas wysyłanie wniosków do GUS o zaklasyfikowanie usług do danego numeru PKWiU nie będzie już odgrywało znaczącej roli. Oczywiście klasyfikacja statystyczna nadal może być argumentem w sporze, ale nie jest już argumentem decydującym. Zasadnicze znaczenie będzie miał ekonomiczny charakter danej usługi, a to z kolei umożliwia podatnikom i organom podatkowym „przerzucanie” się argumentami, poglądami, przywoływaniem wyroków itp.


Odliczanie VAT od cateringu

Jednym z obszarów, w których przywołana zmiana przepisów może spowodować liczne wątpliwości i dyskusje, jest odliczanie VAT od cateringu.

Zgodnie z niezmienionym art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT odliczenie VAT naliczonego nie przysługuje w odniesieniu do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób).

Dotychczas przepis ten nie sprawiał podatnikom większych trudności. Decydująca była klasyfikacja statystyczna nabywanych usług. Jeżeli GUS zaklasyfikował je do usług gastronomicznych, odliczenie nie przysługiwało. Jeśli natomiast usługi zostały uznane za catering, zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ograniczenie nie miało zastosowania.

Taki pogląd zgodnie prezentowały organy podatkowe. Przy czym oczywiste jest, że spełniona musi być również podstawowa przesłanka związku wydatków z czynnościami opodatkowanymi, tj. catering nie może być nabywany na cele prywatne pracowników, ale np. w celu zorganizowania imprezy firmowej czy przyjęcia kontrahentów w siedzibie spółki.

Organy podatkowe zauważały, że w PKWiU z 1997 r., w dziale 55 „Usługi hoteli i restauracji”, ustawodawca sklasyfikował pod symbolem PKWiU 55.3 usługi gastronomiczne. Natomiast usługi stołówkowe i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych miały symbol PKWiU – 55.5. Jak zatem słusznie zauważały organy podatkowe, z powyższego wynika, że usługa cateringu jest sklasyfikowana w PKWiU nie jako usługa gastronomiczna, lecz jako usługa przygotowania i dostarczania posiłków. Tym samym ze względu na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Niemniej jednak, jak wskazano powyżej, od 1 stycznia 2011 r. klasyfikacja statystyczna nie odgrywa już decydującej roli dla celów VAT. Nasuwa się zatem pytanie – czy nadal można odliczać VAT od cateringu? Wątpliwości wynikają stąd, że dotychczas argumentacja na korzyść odliczania opierała się w zasadzie wyłącznie na klasyfikacji statystycznej. Skoro obecnie PKWiU nie ma już istotnego znaczenia, powstaje pytanie, czy również w kontekście ekonomicznym (tj. z tej właśnie perspektywy, z której obecnie należy rozróżniać usługi dla celów VAT) catering różni się od usług gastronomicznych.

Jak wskazują przedstawione poniżej argumenty, wydaje się, że w 2011 r. nadal będzie można odliczać VAT od cateringu. Przemawia za tym kilka przesłanek.

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Powszechnie przyjęło się jednak, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku języka polskiego PWN, zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Przydatne wskazówki interpretacyjne odnajdziemy również w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS). W wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting ETS podjął się odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył ETS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie ETS podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez ETS podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny w omawianej sprawie cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób może posłużyć za argument, aby odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Również PKWiU może nadal służyć jako argument potwierdzający możliwość odliczania VAT od cateringu. Wprawdzie począwszy od 1 stycznia 2011 r. nie odgrywa ona już decydującej roli w tym zakresie, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby mogła ona służyć jako dodatkowa przesłanka (trzeba tylko pamiętać, że obecnie dla celów VAT obowiązuje PKWiU z 2008 r.). Innymi słowy, jeżeli na gruncie PKWiU odmiennie klasyfikuje się usługi gastronomiczne i catering, nadal można twierdzić, że są to różne czynności.


Wątpliwości w przypadku cateringu z obsługą u nabywcy

Przywołana argumentacja może być niewystarczająca w przypadku usług cateringu z obsługą u nabywcy. Usługi te polegają nie tylko na przygotowaniu i dostarczeniu żywności, ale także na zapewnieniu pełnej obsługi (np. udostępnianie kelnerów, zastawy stołowej, krzeseł czy nawet oprawy muzycznej).

Tego typu kompleksowe usługi cateringowe znacznie różnią się od samego przygotowania i dostarczenia żywności (nazwijmy je klasycznym cateringiem) i są przez ustawodawcę wspólnotowego traktowane w sposób analogiczny do usług restauracyjnych. Wniosek taki wynika z projektu rozporządzenia Rady ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy VAT w sprawie wspólnego systemu VAT. Jak stanowi art. 8 tego rozporządzenia:

Usługi restauracyjne i cateringowe, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności, napojów lub jednego i drugiego, do celu spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności i napojów stanowi tu zaledwie element większej całości, w której znacząco przeważają usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy catering polega na świadczeniu takich usług poza zakładem usługodawcy.

Jak zatem widać, kompleksowy catering jest postrzegany na równi z usługami restauracyjnymi, które niewątpliwie zaliczają się do gastronomi. Nie można więc wykluczyć ryzyka, że organy podatkowe będą kwestionować odliczanie VAT od usług cateringu zakładających obsługę nabywcy.

Co jednak bardzo istotne, stosownie do powyższego projektu: „(...) dostarczanie gotowej lub niegotowej żywności, napojów lub jednego i drugiego, włącznie z dowozem lub bez niego, bez towarzyszenia żadnych usług wspomagających, nie spełnia definicji usług restauracyjnych i cateringowych” (jest to kolejny argument, że klasyczny catering nie stanowi usługi gastronomicznej, zatem nadal będzie można odliczać od niego VAT).


Gastronomia jako element usługi organizacji imprezy

W określonych przypadkach można sobie poradzić nawet z odliczeniem VAT od usług gastronomicznych. Chodzi o sytuacje, gdy gastronomia jest elementem składowym kompleksowej usługi organizacji imprezy, którą podatnik nabywa od wyspecjalizowanej firmy zewnętrznej. Może to być np. impreza integracyjna, okolicznościowa, jubileusz firmy czy konferencja.

Podatnicy mogą wtedy powołać się na tzw. koncepcję świadczenia złożonego, którą niegdyś ugruntował ETS, a obecnie powszechnie stosują również krajowe sądy administracyjne i organy podatkowe.

Jeden z takich przypadków był przedmiotem interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 października 2010 r. (sygn. IBPP1/443-670/10/EA). Dotyczyła ona poprzedniego stanu prawnego, ale jest aktualna również obecnie.

Podatnik, z okazji nadchodzącego jubileuszu 10-lecia firmy, postanowił zorganizować konferencję jubileuszową, na którą zostało zaproszone bardzo szerokie grono obecnych i potencjalnych klientów. Organizacja konferencji jubileuszowej została powierzona zewnętrznemu podmiotowi, profesjonalnie zajmującemu się tego typu działalnością. Konferencja trwała dwa dni, a program i charakter każdego istotnie się od siebie różnił.

Pierwszy dzień konferencji jubileuszowej miał charakter merytoryczny. Tego dnia przewidziane było zwiedzanie fabryki (w tym drobny poczęstunek, tj. kawa, herbata, ciastka itp.), przejazd z fabryki na konferencję jubileuszową, przerwa kawowa, przemówienie i prezentacja przedstawicieli podatnika, wykład naukowy wygłoszony przez zewnętrznego eksperta (naukowca) oraz kolacja po wykładzie (podczas której serwowany był również alkohol). Celem pierwszego dnia konferencji było zareklamowanie produktów podatnik, rozpowszechnienie jego marki i logo, zainteresowanie wyrobami podatnika, a w szczególności zachęcanie do ich nabywania, ukazywanie ich wyższości nad produktami konkurencji.

Drugi dzień natomiast miał charakter rozrywkowy. Tego dnia zorganizowane zostały: program rozrywkowy polegający na zwiedzaniu okolicy, zabawy towarzyskie oraz kabaret, posiłki pomiędzy poszczególnymi częściami programu rozrywkowego (podczas których serwowany był również alkohol). Drugi dzień konferencji naukowej został zorganizowany z myślą o budowaniu relacji z zaproszonymi kontrahentami, zbudowaniu w ich oczach pozytywnego wizerunku spółki.

Jak podkreślił podatnik, wszystkie wskazane powyżej elementy/zdarzenia, mające miejsce zarówno pierwszego, jak i drugiego dnia konferencji, zostały zorganizowane w ramach kompleksowej usługi organizacji konferencji przez organizatora. Usługa została uregulowana w jednej umowie i została udokumentowana jedną fakturą.

W świetle powyższego stanu fatycznego, mimo że podczas konferencji wielokrotnie pojawiały się usługi gastronomiczne, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach przyznał podatnikowi prawo do odliczenia VAT naliczonego w całości.

Jak wskazał Dyrektor IS, zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o VAT.

Konsekwentnie Dyrektor IS przyznał, że nabyta przez podatnika usługa obiektywnie tworzy – w aspekcie gospodarczym – jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Dlatego na podstawie przepisów art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Dyrektor IS podkreślił, że na podstawie powołanego art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatek naliczony z tytułu nabycia usług noclegowych i gastronomicznych co do zasady nie podlega odliczeniu. Powyższe ograniczenie nie ma jednak zastosowania w sytuacji podatnika, gdyż przedmiotem zakupu była kompleksowa usługa organizacji konferencji, czyli co do istoty jedna usługa, na którą składają się poszczególne elementy, w tym usługi gastronomiczne.

Co warte podkreślenia, równie korzystne stanowisko organy podatkowe prezentują w odniesieniu do innego rodzaju imprez, np. popularnych dziś imprez integracyjnych. To bardzo dobra wiadomość dla podatników. Jak bowiem powszechnie wiadomo, udział gastronomii podczas tego typu imprez jest zazwyczaj znaczący.


Podstawa prawna:

- ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.).


autor: Tomasz Maicher

źródło: Prawo Przedsiębiorcy

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Obowiązkowy KSeF 2026: Prof. W. Modzelewski: Dlaczego trzeba wywrócić do góry nogami obecny system fakturowania? Sprzeczności w kolejnej wersji nowelizacji ustawy o VAT

Obecny system fakturowania w bólach rodził się przed trzydziestu laty – dlaczego teraz trzeba go wywrócić do góry nogami, wprowadzając obowiązkowy model KSeF? Pyta prof. dr hab. Witold Modzelewski. I jednocześnie zauważa, że po uważnej lekturze kolejnej wersji przepisów dot. obowiązkowego KSeF, można dojść do wniosku, że oczywiste sprzeczności w nich zawarte uniemożliwiają ich legalne zastosowanie.

Obowiązki podatkowe pracowników transgranicznych - zasady, terminy, reguła 183 dni, rezydencja podatkowa

W dobie rosnącej mobilności zawodowej coraz więcej osób podejmuje zatrudnienie poza granicami swojego kraju. W niniejszym artykule omawiamy kluczowe zagadnienia dotyczące obowiązków podatkowych pracowników transgranicznych, którzy zdecydowali się podjąć zatrudnienie w Polsce.

Jaka inflacja w Polsce w 2025, 2026 i 2027 roku - prognozy NBP

Inflacja CPI w Polsce z 50-proc. prawdopodobieństwem ukształtuje się w 2025 r. w przedziale 3,5-4,4 proc., w 2026 r. w przedziale 1,7-4,5 proc., a w 2027 r. w przedziale 0,9-3,8 proc. - tak wynika z najnowszej projekcji Departamentu Analiz Ekonomicznych NBP z lipca 2025 r. Projekcja ta uwzględnia dane dostępne do 9 czerwca br.

Podatek od prezentu ślubnego - kiedy trzeba zapłacić. Prawo rozróżnia 3 kategorie darczyńców i 3 limity wartości darowizn

Dla nowożeńców – prezent, dla Urzędu Skarbowego – podstawa opodatkowania. Fiskus przewidział dla darowizn konkretne przepisy prawa podatkowego i lepiej je znać, zanim wpędzimy się w kłopoty, zostawiając grube rysy na pięknych ślubnych wspomnieniach. Szczególnie kłopotliwa może być gotówka. Monika Piątkowska, doradca podatkowy w e-pity.pl i fillup.pl tłumaczy, co zrobić z weselnymi kopertami i kosztownymi podarunkami.

REKLAMA

Stopy procentowe NBP 2025: w lipcu obniżka o 0,25 pkt proc.

Rada Polityki Pieniężnej na posiedzeniu w dniach 1-2 lipca 2025 r. postanowiła obniżyć wszystkie stopy procentowe NBP o 0,25 punktu procentowego. Stopa referencyjna wynosić będzie od 3 lipca 2025 r. 5,00 proc. - poinformował w komunikacie Narodowy Bank Polski. Decyzja RPP była zaskoczeniem dla większości analityków finansowych i ekonomistów, którzy oczekiwali braku zmian w lipcu.

Jak legalnie wypłacić pieniądze ze spółki z o.o. Zasady i skutki podatkowe. Adwokat wyjaśnia wszystkie najważniejsze sposoby

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością to popularna forma prowadzenia biznesu w Polsce, ceniona za ograniczenie ryzyka osobistego wspólników. Niesie ona jednak ze sobą szczególną cechę – tzw. podwójne opodatkowanie zysków. Oznacza to, że najpierw sama spółka płaci podatek CIT od swojego dochodu (9% lub 19%), a następnie, gdy zysk jest wypłacany wspólnikom, wspólnik musi zapłacić podatek dochodowy PIT od otrzymanych środków. Dla wielu początkujących przedsiębiorców jest to duże zaskoczenie, ponieważ w jednoosobowej działalności gospodarczej można swobodnie dysponować zyskiem i płaci się podatek tylko raz. W spółce z o.o. majątek spółki jest odrębny od majątku prywatnego właścicieli, więc każda wypłata pieniędzy ze spółki na rzecz wspólnika lub członka zarządu musi mieć podstawę prawną. Poniżej przedstawiamy wszystkie legalne metody „wyjęcia” środków ze spółki z o.o., wraz z krótkim omówieniem zasad ich stosowania oraz konsekwencji podatkowych i ewentualnych ryzyk.

Odpowiedzialność członków zarządu za długi i niezapłacone podatki spółki z o.o. Kiedy powstaje i jakie są sankcje? Jak ograniczyć ryzyko?

W świadomości wielu przedsiębiorców panuje przekonanie, że założenie spółki z o.o. jest swoistym „bezpiecznikiem” – że prowadząc działalność w tej formie, nie odpowiadają oni osobiście za zobowiązania. I rzeczywiście – to spółka, jako osoba prawna, ponosi odpowiedzialność za swoje długi. Jednak ta zasada ma wyjątki. Najważniejszym z nich jest art. 299 Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.), który otwiera drogę do pociągnięcia członków zarządu do odpowiedzialności osobistej za zobowiązania spółki.

Zakładanie spółki z o.o. w 2025 roku. Adwokat radzi jak to zrobić krok po kroku i bez błędów

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pozostaje jednym z najczęściej wybieranych modeli prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W 2025 roku proces rejestracji jest w pełni cyfrowy, a pozorne uproszczenie procedury sprawia, że wielu przedsiębiorców zakłada spółki „od ręki”, nie przewidując potencjalnych konsekwencji. Niestety, błędy popełnione na starcie mogą skutkować realnymi problemami organizacyjnymi, podatkowymi i prawnymi, które ujawniają się dopiero po miesiącach – lub latach.

REKLAMA

Faktury ustrukturyzowanej nie da się obiektywnie (w sensie prawnym) użyć ani udostępnić poza KSeF. Co zatem będzie przedmiotem opisu i dekretacji jako dowód księgowy?

Nie da się w sensie prawnym „użyć faktury ustrukturyzowanej poza KSeF” oraz jej „udostępnić” w innej formie niż poprzez bezpośredni dostęp do KSeF – pisze prof. dr hab. Witold Modzelewski.

Obowiązkowy KSeF 2026: Ministerstwo Finansów publikuje harmonogram, dokumentację API KSeF 2.0 oraz strukturę logiczną FA(3)

W dniu 30 czerwca 2025 r. Ministerstwo Finansów opublikowało szczegółową dokumentację techniczną w zakresie implementacji Krajowego Systemu e-Faktur z narzędziami wspierającymi integrację. Od dziś firmy oraz dostawcy oprogramowania do wystawiania faktur mogą rozpocząć przygotowania do wdrożenia systemu w środowisku testowym. Materiały są dostępne pod adresem: ksef.podatki.gov.pl/ksef-na-okres-obligatoryjny/wsparcie-dla-integratorow. W przypadku pytań w zakresie udostępnionej dokumentacji API KSeF 2.0 Ministerstwo Finansów prosi o kontakt za pośrednictwem formularza zgłoszeniowego: ksef.podatki.gov.pl/formularz.

REKLAMA