REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Catering a odliczenie VAT

REKLAMA

Czy w 2011 r. nadal można odliczać VAT od cateringu? Dotychczas organy podatkowe pozwalały na odliczanie VAT od cateringu. Opierały swoje stanowisko na odmiennej klasyfikacji statystycznej cateringu w stosunku do usług gastronomicznych. Od 1 stycznia 2011 r., na skutek nowelizacji ustawy o VAT, Polska Klasyfikacja Towarów i Usług (dalej: PKWiU) nie odgrywa już decydującej roli w rozliczeniach VAT. Uzasadniona jest zatem wątpliwość, czy nadal można odliczać VAT od cateringu, skoro dotychczasowa argumentacja straciła aktualność.

SPIS TREŚCI




Ustawa o VAT a klasyfikacja statystyczna

Wśród licznych zmian dotyczących VAT, które obowiązują od 1 stycznia 2011 r., na szczególną uwagę zasługuje zagadnienie PKWiU, tj. jej nowe znaczenie dla rozliczeń VAT.

REKLAMA

Autopromocja

Zgodnie z nowo wprowadzonym art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Należy zwrócić uwagę na użyty przez ustawodawcę wyraz „jeżeli”. Oznacza on, że PKWiU stosuje się obecnie jedynie w określonych w tym przepisie sytuacjach.

Ponadto z ustawy o VAT wykreślono art. 8 ust. 3, który stanowił, że co do zasady usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji.

Jak wynika z powyższego, powszechny dotychczas obowiązek identyfikowania transakcji dla celów VAT za pomocą PKWiU został obecnie ograniczony jedynie do wyjątkowych sytuacji, gdy ustawa o VAT wprost odnosi się do danego numeru PKWiU.

REKLAMA

Cel zmian jest oczywisty. Ponieważ VAT jest silnie zharmonizowany w całej Unii, nie jest uzasadnione, aby każde państwo członkowskie identyfikowało usługi i towary według swoich wewnętrznych klasyfikacji statystycznych. Wszystkie towary i usługi powinny być w Unii postrzegane dla celów VAT identycznie. W szczególności dotyczy to zwolnień z podatku czy zagadnień związanych z miejscem opodatkowania transakcji. Państwa członkowskie są zobligowane do implementacji dyrektywy VAT, ale jeżeli np. określone zwolnienie z VAT, mimo identycznego brzmienia samych przepisów, napotka odmienną klasyfikację usług, i tak dojdzie do rozbieżności. Ta sama usługa w jednym państwie zostanie bowiem zaklasyfikowana jako zwolniona, w innym zaś będzie opodatkowana na zasadach ogólnych.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

W celu wyeliminowania rozbieżności ostatecznie także i polski ustawodawca odszedł od ścisłego związku ustawy o VAT i PKWiU (poza pewnymi wyjątkami). Obecnie usługi i towary są zatem klasyfikowane dla celów VAT na podstawie ich rzeczywistego, ekonomicznego charakteru.

Powyższe zmiany można też zaobserwować na przykładzie usług finansowych, medycznych czy edukacyjnych, z których wiele jest zwolnionych z VAT. Dotychczas katalog zwolnień w tym zakresie zawarty był w załączniku nr 4 do ustawy o VAT, który przywoływał poszczególne numery PKWiU. Od 1 stycznia 2011 r. załącznik ten został jednak usunięty. W zamian ustawodawca stworzył listę usług podlegających zwolnieniu z VAT, którą oparł na ich ekonomicznym charakterze.

Warto również zauważyć, że powyższe zmiany w przepisach, mimo niewątpliwie słusznego celu, będą przyczynkiem licznych dyskusji. Praktykowane dotychczas wysyłanie wniosków do GUS o zaklasyfikowanie usług do danego numeru PKWiU nie będzie już odgrywało znaczącej roli. Oczywiście klasyfikacja statystyczna nadal może być argumentem w sporze, ale nie jest już argumentem decydującym. Zasadnicze znaczenie będzie miał ekonomiczny charakter danej usługi, a to z kolei umożliwia podatnikom i organom podatkowym „przerzucanie” się argumentami, poglądami, przywoływaniem wyroków itp.


Odliczanie VAT od cateringu

Jednym z obszarów, w których przywołana zmiana przepisów może spowodować liczne wątpliwości i dyskusje, jest odliczanie VAT od cateringu.

Zgodnie z niezmienionym art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT odliczenie VAT naliczonego nie przysługuje w odniesieniu do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób).

Dotychczas przepis ten nie sprawiał podatnikom większych trudności. Decydująca była klasyfikacja statystyczna nabywanych usług. Jeżeli GUS zaklasyfikował je do usług gastronomicznych, odliczenie nie przysługiwało. Jeśli natomiast usługi zostały uznane za catering, zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ograniczenie nie miało zastosowania.

Taki pogląd zgodnie prezentowały organy podatkowe. Przy czym oczywiste jest, że spełniona musi być również podstawowa przesłanka związku wydatków z czynnościami opodatkowanymi, tj. catering nie może być nabywany na cele prywatne pracowników, ale np. w celu zorganizowania imprezy firmowej czy przyjęcia kontrahentów w siedzibie spółki.

Organy podatkowe zauważały, że w PKWiU z 1997 r., w dziale 55 „Usługi hoteli i restauracji”, ustawodawca sklasyfikował pod symbolem PKWiU 55.3 usługi gastronomiczne. Natomiast usługi stołówkowe i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych miały symbol PKWiU – 55.5. Jak zatem słusznie zauważały organy podatkowe, z powyższego wynika, że usługa cateringu jest sklasyfikowana w PKWiU nie jako usługa gastronomiczna, lecz jako usługa przygotowania i dostarczania posiłków. Tym samym ze względu na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Niemniej jednak, jak wskazano powyżej, od 1 stycznia 2011 r. klasyfikacja statystyczna nie odgrywa już decydującej roli dla celów VAT. Nasuwa się zatem pytanie – czy nadal można odliczać VAT od cateringu? Wątpliwości wynikają stąd, że dotychczas argumentacja na korzyść odliczania opierała się w zasadzie wyłącznie na klasyfikacji statystycznej. Skoro obecnie PKWiU nie ma już istotnego znaczenia, powstaje pytanie, czy również w kontekście ekonomicznym (tj. z tej właśnie perspektywy, z której obecnie należy rozróżniać usługi dla celów VAT) catering różni się od usług gastronomicznych.

Jak wskazują przedstawione poniżej argumenty, wydaje się, że w 2011 r. nadal będzie można odliczać VAT od cateringu. Przemawia za tym kilka przesłanek.

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Powszechnie przyjęło się jednak, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku języka polskiego PWN, zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Przydatne wskazówki interpretacyjne odnajdziemy również w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS). W wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting ETS podjął się odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył ETS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie ETS podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez ETS podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny w omawianej sprawie cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób może posłużyć za argument, aby odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Również PKWiU może nadal służyć jako argument potwierdzający możliwość odliczania VAT od cateringu. Wprawdzie począwszy od 1 stycznia 2011 r. nie odgrywa ona już decydującej roli w tym zakresie, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby mogła ona służyć jako dodatkowa przesłanka (trzeba tylko pamiętać, że obecnie dla celów VAT obowiązuje PKWiU z 2008 r.). Innymi słowy, jeżeli na gruncie PKWiU odmiennie klasyfikuje się usługi gastronomiczne i catering, nadal można twierdzić, że są to różne czynności.


Wątpliwości w przypadku cateringu z obsługą u nabywcy

Przywołana argumentacja może być niewystarczająca w przypadku usług cateringu z obsługą u nabywcy. Usługi te polegają nie tylko na przygotowaniu i dostarczeniu żywności, ale także na zapewnieniu pełnej obsługi (np. udostępnianie kelnerów, zastawy stołowej, krzeseł czy nawet oprawy muzycznej).

Tego typu kompleksowe usługi cateringowe znacznie różnią się od samego przygotowania i dostarczenia żywności (nazwijmy je klasycznym cateringiem) i są przez ustawodawcę wspólnotowego traktowane w sposób analogiczny do usług restauracyjnych. Wniosek taki wynika z projektu rozporządzenia Rady ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy VAT w sprawie wspólnego systemu VAT. Jak stanowi art. 8 tego rozporządzenia:

Usługi restauracyjne i cateringowe, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności, napojów lub jednego i drugiego, do celu spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności i napojów stanowi tu zaledwie element większej całości, w której znacząco przeważają usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy catering polega na świadczeniu takich usług poza zakładem usługodawcy.

Jak zatem widać, kompleksowy catering jest postrzegany na równi z usługami restauracyjnymi, które niewątpliwie zaliczają się do gastronomi. Nie można więc wykluczyć ryzyka, że organy podatkowe będą kwestionować odliczanie VAT od usług cateringu zakładających obsługę nabywcy.

Co jednak bardzo istotne, stosownie do powyższego projektu: „(...) dostarczanie gotowej lub niegotowej żywności, napojów lub jednego i drugiego, włącznie z dowozem lub bez niego, bez towarzyszenia żadnych usług wspomagających, nie spełnia definicji usług restauracyjnych i cateringowych” (jest to kolejny argument, że klasyczny catering nie stanowi usługi gastronomicznej, zatem nadal będzie można odliczać od niego VAT).


Gastronomia jako element usługi organizacji imprezy

W określonych przypadkach można sobie poradzić nawet z odliczeniem VAT od usług gastronomicznych. Chodzi o sytuacje, gdy gastronomia jest elementem składowym kompleksowej usługi organizacji imprezy, którą podatnik nabywa od wyspecjalizowanej firmy zewnętrznej. Może to być np. impreza integracyjna, okolicznościowa, jubileusz firmy czy konferencja.

Podatnicy mogą wtedy powołać się na tzw. koncepcję świadczenia złożonego, którą niegdyś ugruntował ETS, a obecnie powszechnie stosują również krajowe sądy administracyjne i organy podatkowe.

Jeden z takich przypadków był przedmiotem interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 października 2010 r. (sygn. IBPP1/443-670/10/EA). Dotyczyła ona poprzedniego stanu prawnego, ale jest aktualna również obecnie.

Podatnik, z okazji nadchodzącego jubileuszu 10-lecia firmy, postanowił zorganizować konferencję jubileuszową, na którą zostało zaproszone bardzo szerokie grono obecnych i potencjalnych klientów. Organizacja konferencji jubileuszowej została powierzona zewnętrznemu podmiotowi, profesjonalnie zajmującemu się tego typu działalnością. Konferencja trwała dwa dni, a program i charakter każdego istotnie się od siebie różnił.

Pierwszy dzień konferencji jubileuszowej miał charakter merytoryczny. Tego dnia przewidziane było zwiedzanie fabryki (w tym drobny poczęstunek, tj. kawa, herbata, ciastka itp.), przejazd z fabryki na konferencję jubileuszową, przerwa kawowa, przemówienie i prezentacja przedstawicieli podatnika, wykład naukowy wygłoszony przez zewnętrznego eksperta (naukowca) oraz kolacja po wykładzie (podczas której serwowany był również alkohol). Celem pierwszego dnia konferencji było zareklamowanie produktów podatnik, rozpowszechnienie jego marki i logo, zainteresowanie wyrobami podatnika, a w szczególności zachęcanie do ich nabywania, ukazywanie ich wyższości nad produktami konkurencji.

Drugi dzień natomiast miał charakter rozrywkowy. Tego dnia zorganizowane zostały: program rozrywkowy polegający na zwiedzaniu okolicy, zabawy towarzyskie oraz kabaret, posiłki pomiędzy poszczególnymi częściami programu rozrywkowego (podczas których serwowany był również alkohol). Drugi dzień konferencji naukowej został zorganizowany z myślą o budowaniu relacji z zaproszonymi kontrahentami, zbudowaniu w ich oczach pozytywnego wizerunku spółki.

Jak podkreślił podatnik, wszystkie wskazane powyżej elementy/zdarzenia, mające miejsce zarówno pierwszego, jak i drugiego dnia konferencji, zostały zorganizowane w ramach kompleksowej usługi organizacji konferencji przez organizatora. Usługa została uregulowana w jednej umowie i została udokumentowana jedną fakturą.

W świetle powyższego stanu fatycznego, mimo że podczas konferencji wielokrotnie pojawiały się usługi gastronomiczne, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach przyznał podatnikowi prawo do odliczenia VAT naliczonego w całości.

Jak wskazał Dyrektor IS, zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o VAT.

Konsekwentnie Dyrektor IS przyznał, że nabyta przez podatnika usługa obiektywnie tworzy – w aspekcie gospodarczym – jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Dlatego na podstawie przepisów art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Dyrektor IS podkreślił, że na podstawie powołanego art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatek naliczony z tytułu nabycia usług noclegowych i gastronomicznych co do zasady nie podlega odliczeniu. Powyższe ograniczenie nie ma jednak zastosowania w sytuacji podatnika, gdyż przedmiotem zakupu była kompleksowa usługa organizacji konferencji, czyli co do istoty jedna usługa, na którą składają się poszczególne elementy, w tym usługi gastronomiczne.

Co warte podkreślenia, równie korzystne stanowisko organy podatkowe prezentują w odniesieniu do innego rodzaju imprez, np. popularnych dziś imprez integracyjnych. To bardzo dobra wiadomość dla podatników. Jak bowiem powszechnie wiadomo, udział gastronomii podczas tego typu imprez jest zazwyczaj znaczący.


Podstawa prawna:

- ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.).


autor: Tomasz Maicher

źródło: Prawo Przedsiębiorcy

Autopromocja

REKLAMA

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

Podatek PIT - część 2
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/10
Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
2 maja 2023 r. (wtorek)
4 maja 2023 r. (czwartek)
29 kwietnia 2023 r. (sobota)
Następne
Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Dyrektywę UE o adekwatnych wynagrodzeniach minimalnych trzeba wdrożyć w Polsce jeszcze w 2024 roku. Co się zmieni w płacy minimalnej? Od kiedy?

Do 15 listopada 2024 kraje członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane są do implementacji do porządku krajowego, przepisów kolejnej dyrektywy. Mowa tu o dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2041 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej, która wprowadza szereg regulacji dotyczących sposobu i częstotliwości określania przez Rząd minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Stawka 0% VAT do końca 2024 r. na darowizny towarów i usług dla powodzian. Konieczna pisemna umowa z OPP, JST, podmiotem leczniczym lub RARS

Minister Finansów wydał rozporządzenie, które wprowadza możliwość stosowania obniżonej do 0% stawki podatku VAT dla darowizn (przekazywanych już od 12 września 2024 r.) wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych w trwającej obecnie powodzi. Ale ta preferencyjna stawka VAT dotyczy wyłącznie darowizn realizowanych za pośrednictwem organizacji pożytku publicznego, jednostek samorządu terytorialnego, podmiotów leczniczych i Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych.

ZUS: można zapłacić składki z 2024 r. do 15 września 2025 r. bez odsetek. Trzeba złożyć oświadczenie o poszkodowaniu w powodzi

Przedsiębiorcy poszkodowani przez powódź mogą opłacić składki za okres od 1 sierpnia do 31 grudnia br. dopiero we wrześniu 2025 r., bez naliczania odsetek za zwłokę - poinformował we wtorek PAP rzecznik prasowy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Paweł Żebrowski.

Pies w kosztach firmy. Fiskus zmienił zdanie, bo nie znalazł związku pomiędzy wydatkami a przychodem

Fiskus zmienił zdanie w sprawie kosztów firmowych dotyczących psa. Chodziło o możliwość zaliczenia w kosztach uzyskania przychodu wydatków na zakup i utrzymanie psa, który służył jako reklama promująca ofertę spółki.

REKLAMA

Od 300 do 1200 zł miesięcznie składki będzie musiał zapłacić przedsiębiorca? Zryczałtowana składka zdrowotna być może stanie się faktem

Od 300 do 1200 zł miesięcznie składki będzie musiał zapłacić przedsiębiorca? zryczałtowana składka zdrowotna być może stanie się faktem. Konfederacja Lewiatan postuluje za obniżeniem składki zdrowotnej dla przedsiębiorców i uproszczenie sposobu jej opłacania poprzez wprowadzenie zryczałtowanych stawek

MF: od 1 października przez infolinię KAS podatnik dostanie indywidualną informację o swoich sprawach

Ministerstwo Finansów poinformowało, że od 1 października 2024 r. pracownicy urzędów skarbowych i Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) będą udzielać odpowiedzi na pytania podatników na jednej ogólnopolskiej infolinii KAS pod numerami: (+48) 22 330 03 30 – dla połączeń z telefonów komórkowych i 801 055 055 – dla połączeń z telefonów stacjonarnych. Tak jak do te pory podatnicy uzyskają pod tymi numerami ogólną informację podatkową i celną. Istotną nowością będzie możliwość uzyskania na tej infolinii informacji dotyczących indywidualnych spraw podatnika objętych tajemnicą skarbową po potwierdzeniu tożsamości kodem telePIN.

Doradca podatkowy w todze i z większymi kompetencjami. Od 2025 roku? Założenia nowelizacji

Minister Finansów chce zmienić szereg przepisów ustawy o doradztwie podatkowym. W dniu 16 września 2024 r. opublikowano założenia projektu nowelizacji, zgodnie z którymi m.in. doradcy podatkowi w sądzie mieliby nosić togi, tak jak inne zawody prawnicze (adwokaci, radcowie prawni, prokuratorzy). Rozszerzony ma zostać zakres spraw, w których doradcy podatkowi będą mogli wydawać opinie. Ponadto zmiany zajdą w zasadach egzaminu na doradcę podatkowego i w kompetencjach organów KIDP.

Grecja sięga do kieszeni turystów! 20 euro podatku zapłaci każdy pasażer wysiadający na Mykonos i Santorini

Grecja wprowadza podatek dla turystów. Każdy pasażer wycieczkowca wysiadający na greckiej wyspie Mykonos i Santorini będzie musiał zapłacić podatek w wysokości 20 euro w szczytowym sezonie turystycznym. Tak ogłosiła minister turystyki Grecji Olga Kefalogianni. W innych portach opłata wyniesie 5 euro.

REKLAMA

Minimalne wynagrodzenie zaczyna przewyższać możliwości firm. „4666 zł to obiektywnie wysoka płaca minimalna”

Wysoki i niekonsultowany z przedsiębiorcami – taki jest wzrost płacy minimalnej według członków Północnej Izby Gospodarczej w Szczecinie. – Po kaskadowych wzrostach płacy minimalnej liczyliśmy na zmianę standardów dyskusji o tym, jaka powinna ona być, kiedy rosnąć i jakie wartości są możliwe do agregacji przez przedsiębiorców. Obecnie wzrost znów będzie powodować, że sektory działające na niższych marżach jak np. usługi, handel czy turystyka będą zmuszone do podnoszenia cen lub optymalizacji w miejscach pracy. To zła wiadomość także dla samorządów, bo rozwarstwienie w siatce płac będzie nadal rosnąć – mówi Hanna Mojsiuk, prezes Północnej Izby Gospodarczej w Szczecinie. 

Od kogo nie można wymagać znajomości prawa podatkowego? Podatnik aktywny i podatnik pasywny

Nie można wymagać znajomości prawa od podmiotów, które obiektywnie nie wiedzą i mogą wiedzieć, że uczestniczą w zdarzeniach (stanach) podlegających opodatkowaniu. Zasada nemo censetur ignorare legem (paremia wyrażająca domniemanie, że obywatel zna przepisy prawa własnego kraju) ma w przypadku współczesnego prawa podatkowego, skażonego lobbingiem legislacyjnym i niekompetencją, ograniczone zastosowanie – pisze profesor Witold Modzelewski.      

REKLAMA