Kto może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty podróży menedżera

O tym, kiedy mamy do czynienia z podróżą służbową, stanowią przepisy prawa pracy. I tak, podróż służbowa jest podróżą podjętą w celu wykonywania przez pracownika określonego zadania we wskazanym przez pracodawcę miejscu. Przy czym zlecone przez pracodawcę zadania służbowe wykonywane są poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Przepisy określają również wysokość należności, które przysługują pracownikom z tytułu odbytej podróży służbowej. W przypadku zagranicznej podróży służbowej należności te określono w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Jednak wszystkie te przepisy dotyczą podróży służbowej rozumianej jako odbywana przez pracownika na zlecenie pracodawcy. W przypadku podróży odbywanych przez osoby niebędące pracownikami nie można więc mówić o podróżach służbowych. W związku z tym przyznanie świadczeń podobnych do tych, które przysługują pracownikom z tytułu odbytej podróży służbowej, osobom niebędącym pracownikami nie wynika z przepisów prawa pracy i nie jest obowiązkowe. Zwrot należności z tytułu odbytej podróży osoby zaangażowanej na podstawie umowy cywilnoprawnej (w tym kontraktu menedżerskiego) powinien mieć zatem swoją podstawę w umowie. Również ze względu na możliwość zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów zawarcie postanowień związanych z podróżami w kontrakcie jest istotnym elementem. Zwrot taki może stanowić koszt uzyskania przychodu – jeśli podróż odbyła się w związku z działalnością spółki. NSA w wyroku z 11 czerwca 1996 r. (sygn. akt SA/Sz 3298/95) podkreślił, że:P