Państwo członkowskie musi w porównywalnych sytuacjach w ten sam sposób traktować wypłaty dywidend przez spółki krajowe, jak i niebędące rezydentami. Różnicowanie takich wypłat będzie sprzeczne z prawem wspólnotowym.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w sprawach Test Claimants in Class IV of the ACT Group Litigation/Commissioners of Inland Revenue Test Claimants in the FII Group Litigation / Commissioners of Inland Revenue (C-374/04 i C-446/04).
Zgodnie z prawem brytyjskim, jeśli spółka będąca rezydentem dokonuje wypłaty dywidend, zobowiązana jest do zapłaty zryczałtowanego podatku. Spółka będąca rezydentem, która otrzymuje takie dywidendy, nie podlega z tego tytułu opodatkowaniu CIT, a system ulg podatkowych przewidziany dla udziałowców będących rezydentami, spółek lub osób fizycznych, gwarantuje, że zyski opodatkowane są tylko raz. Natomiast udziałowcy niebędący rezydentami nie uzyskują takiej ulgi podatkowej, z wyjątkiem przypadków, gdy jest ona przewidziana w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości, rozpatrując sprawę, zwrócił uwagę na zapłatę podatku zryczałtowanego (ACT). Zwolnienie z zapłaty ACT spółki będącej rezydentem otrzymującej dywidendy od innej spółki będącej rezydentem, w przypadku wypłaty tych dywidend na rzecz swoich własnych udziałowców, stanowi korzyść w zakresie płynności finansowej. Spółka ta może zatrzymać środki, które musiałaby wpłacić z tytułu ACT aż do chwili, gdy podatek dochodowy od osób prawnych będzie wymagalny. Natomiast spółka będąca rezydentem otrzymująca dywidendy od spółki niebędącej rezydentem nie ma takiej korzyści. Musi ona zapłacić ACT w całości. Metoda ta, prowadząc w praktyce do mniej korzystnego tratowania takiej spółki, jest sprzeczna z prawem wspólnotowym.
Tego rodzaju odmienne traktowanie, które czyni udział w spółce niebędącej rezydentem mniej interesującym niż udział w spółce będącej rezydentem, stanowi naruszenie swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej.
