Mechanizmy finansowego wsparcia nowych członków Europejskiego Obszaru Gospodarczego - część I

Układ o utworzeniu Europejskiego Obszaru Gospodarczego został zawarty w 1992 r. przez ówczesnych członków Wspólnoty oraz trzy państwa spoza UE: Islandię, Liechtenstein i Norwegię, które wraz ze Szwajcarią tworzą Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (European Free Trade Association – EFTA). Układ o EOG wszedł w życie 1 stycznia 1994 r.

Dzięki zawarciu tego układu wymienione trzy państwa stały się uczestnikami rynku wewnętrznego Wspólnoty. Oznacza to, iż także one korzystają ze swobód gospodarczych obowiązujących na obszarze UE zapewniających wolny przepływ towarów, kapitału, usług i osób. W celu zapewnienia przedsiębiorstwom równych warunków funkcjonowania na terenie EOG przyjęto wspólne regulacje w zakresie polityki konkurencji i pomocy publicznej. Dodatkowo układ zawiera rozwiązania, które stanowią podstawę do włączania do układu o EOG wspólnotowych regulacji w dziedzinie polityki społecznej, ochrony środowiska, statystyki, prawa spółek oraz ochrony konsumenta.

Układ obejmuje również porozumienie o współpracy w zakresie niezwiązanym bezpośrednio z czterema swobodami. W ramach EOG państwa członkowskie realizują wspólne działania dotyczące edukacji, młodzieży, zatrudnienia, badań i rozwoju nowoczesnych usług informacyjnych oraz ochrony obywateli.

W zamian za możliwość uczestniczenia w Jednolitym Rynku Europejskim kraje spoza Wspólnoty zobowiązane są do udzielania wsparcia finansowego uboższym członkom UE (analogicznie do zasady solidarności obowiązującej we Wspólnocie).

Oba mechanizmy stanowią dodatkowe źródło środków na realizację projektów z różnych dziedzin, obok pomocy realizowanej przez UE w ramach funduszy strukturalnych czy krajowych bądź regionalnych programów wsparcia. Poziom środków oraz ich podział pomiędzy poszczególne państwa-beneficjentów oraz zasady korzystania ze wsparcia, jak i priorytetowe działania ustalane są na okres 5 lat. Obecnie środki finansowe udostępnione są w ramach dwóch rozwiązań: Mechanizmu Finansowego EOG (MF EOG) oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego (NMF) na okres 1 maja 2004 r. – 30 kwietnia 2009 r. Na ten okres przyznano w ramach obu mechanizmów środki wszystkim nowym państwom UE, a w przypadku MF EOG także Grecji, Hiszpanii i Portugalii.

Dla zarządzania mechanizmem EOG powołano Biuro Mechanizmu Finansowego (BMF) w Brukseli. Koszt obsługi tego mechanizmu zaplanowano na poziomie 4% łącznej sumy środków i o tę kwotę zostanie obniżona faktycznie udostępniana pomoc. Zadaniem Biura jest ocena poszczególnych projektów przy współpracy z KE. Natomiast w przypadku Norweskiego Mechanizmu Finansowego zarządzanie powierzono norweskiemu Ministerstwu Spraw Zagranicznych, a planowany koszt obsługi to 5% całkowitej puli środków. Ostateczną decyzję o przyznaniu środków finansowych na realizację danego projektu, włącznie z poziomem dofinansowania, podejmuje Komitet Mechanizmów Finansowych.