Partnerstwo publiczno-prywatne w przepisach UE

 

W ciągu ostatnich kilkunastu lat w wielu państwach na całym świecie rozpowszechniło się tworzenie różnych form partnerstw publiczno-prywatnych (PPP). Realizacja ważnych społecznie zadań w ramach PPP uznawana jest za bardzo korzystne rozwiązanie, zwłaszcza w sytuacji ograniczenia dostępnych środków budżetowych. Należy jednakże pamiętać, iż nie wszystkie rozwiązania zawarte w kontraktach PPP pozwalają na niewłączanie określonych pozycji do bilansu sektora finansów publicznych. Co więcej, rozpatrując możliwość zastosowania PPP należy określić, czy realizacja danego przedsięwzięcia nie bezpośrednio przez podmiot publiczny, lecz w ramach PPP rzeczywiście przyniesie pożądane efekty ekonomiczne.

Unijne akty prawne nie definiują pojęcia partnerstwa publiczno-prywatnego, pozostawiając to w gestii państw członkowskich, które przyjmują samodzielnie rozwiązania w tym zakresie korespondujące ze specyfiką ich ustawodawstwa i praktyką życia gospodarczego.

Komisja Europejska stara się jednakże zwrócić uwagę państw członkowskich na problem zapewnienia realizowania wspólnotowej polityki konkurencji także w ramach partnerstw oraz zagwarantowania przestrzegania postanowień Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską dotyczących prawa przedsiębiorczości – art. 43–49. Co więcej, w odniesieniu do kontraktów PPP należy stosować unijne rozwiązania z zakresu kontraktów na prace i usługi publiczne oraz rozwiązań w zakresie udzielania zamówień publicznych.

Przedsięwzięcia realizowane w formie partnerstwa publiczno-prywatnego dotyczą często realizacji usług użyteczności publicznej, takich jak transport publiczny, budowa lub/i obsługa sieci wodno-kanalizacyjnych, świadczenie na rzecz obywateli usług edukacyjnych czy z zakresu opieki zdrowotnej. Istnieje szereg różnego rodzaju form współpracy pomiędzy sektorem publicznym i prywatnym odmiennych m.in. pod względem zakresu zaangażowania każdej ze stron.

KE wyróżnia dwie kluczowe kategorie PPP. Pierwsza z nich to relacje ograniczające się do zawarcia kontraktu, w którym wykonanie określonych zadań publicznych przekazywane jest na ustalonych warunkach podmiotowi prywatnemu. Tego typu partnerstwo nazywane jest kontraktowym. Drugi typ określany jest mianem zinstytucjonalizowanego i zakłada większy stopień wzajemnych powiązań pomiędzy partnerami. W tym przypadku podmiot publiczny i prywatny mogą utworzyć wspólną jednostkę dla realizacji zadania przewidzianego w ramach partnerstwa lub też może nastąpić przejęcie przez podmiot prywatny już istniejącego podmiotu publicznego.