Jak rozliczyć amortyzację środka trwałego przy leasingu operacyjnym

RADA

Sposób dokonywania amortyzacji opisany przez spółkę nie jest prawidłowy. Środek trwały nie powinien być amortyzowany w części jako własny, a jednocześnie w części jako „inwestycja w obcym środku trwałym”. Jeśli wartość nakładów poczynionych przez spółkę w budynku nie została już uwzględniona w cenie nabycia, to spółka powinna powiększyć cenę nabycia o niezamortyzowaną do momentu nabycia część inwestycji w obcym środku trwałym. Od tak obliczonej wielkości powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych po wprowadzeniu budynku do ewidencji środków trwałych.

UZASADNIENIE

Amortyzacji podlegają m.in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, i to niezależnie od przewidywanego okresu ich używania. Brak jest w tym przypadku wymogu przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok. W przepisach brak jest jednocześnie wyraźnej definicji inwestycji w obcym środku trwałym. W tym przypadku należy posłużyć się definicją wypracowaną przez praktykę. W piśmiennictwie pojawia się stanowisko, że jest to każdy nakład na środek trwały niestanowiący własności podatnika (bez względu na to, czy ma charakter remontowy czy inwestycyjny). Jednak większość organów podatkowych przyjmuje, że inwestycjami w obcym środku trwałym są wyłącznie takie nakłady, które mają charakter ulepszenia w myśl przepisów podatkowych (czyli wydatki na przebudowę, rozbudowę, modernizację i adaptację środka trwałego).

Jeśli poczynione przez spółkę nakłady w budynku wykorzystywanym na podstawie umowy leasingu na potrzeby prowadzonej działalności spełniały powyższe kryteria, mogły być przez spółkę amortyzowane jako „inwestycje w obcych środkach trwałych”.

Niestety, w opisanej w pytaniu sytuacji przepisy podatkowe okazują się niedostatecznie pomocne, bowiem w żaden sposób nie określają właściwego sposobu postępowania. Należy jednak uznać, że od momentu zakończenia umowy leasingu i nabycia budynku spółka nie może dokonywać amortyzacji w obcym środku trwałym. Zmienia się bowiem kwalifikacja własności budynku i staje się on składnikiem majątku spółki, która nabyła go jako całość, tzn. łącznie z poniesionymi nakładami inwestycyjnymi. Poczynione nakłady, nawet jeżeli nie zostały całkowicie zamortyzowane, przestały więc mieć charakter inwestycji w obcym środku trwałym. Są teraz częścią własnego środka trwałego. Nie oznacza to jednak, że nastąpi utrata przez spółkę prawa do rozliczenia poniesionych kosztów. O wartość nierozliczonych do momentu zakupu nakładów na budynek spółka powinna powiększyć cenę nabycia oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tak określonej podstawy.