Jakie są założenia projektu Krajowego Standardu Rachunkowości dotyczącego leasingu

Standard nie ma zastosowania u korzystającego, który kwalifikacji umów leasingu dokonuje według zasad określonych w przepisach podatkowych. Wyjaśnienia projektowanego standardu nie służą do interpretacji przepisów podatkowych.

Dla celów projektowanego standardu przez umowę leasingu rozumie się umowę leasingu nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę zawartą na czas oznaczony, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Transakcje leasingowe klasyfikowane są zgodnie z zasadą przewagi treści ekonomicznej nad formą prawną. Dla celów standardu wyróżnia się:

- leasing finansowy i

- leasing operacyjny.

Klasyfikacja leasingu przyjęta w standardzie obejmuje zakres, w którym ryzyko i korzyści związane z własnością aktywów są przypisane leasingodawcy lub leasingobiorcy. Jeżeli umowa leasingu spełnia przynajmniej jeden z siedmiu poniżej wymienionych warunków, klasyfikowana jest jako leasing finansowy:

- po zakończeniu okresu umowy następuje przeniesienie własności przedmiotu na korzystającego;

- po zakończeniu umowy korzystający ma prawo do nabycia przedmiotu za cenę niższą od wartości rynkowej z dnia nabycia;

- okres umowy jest równy lub dłuższy od 75% przewidywanego okresu ekonomicznej użyteczności środka trwałego lub prawa majątkowego;

- suma opłat leasingowych ustalona w dniu zawarcia umowy, pomniejszonych o dyskonto, przekracza 90% wartości rynkowej przedmiotu umowy na ten dzień; w sumie opłat uwzględnia się wartość końcową przedmiotu umowy, którą korzystający zobowiązuje się zapłacić za przeniesienie na niego własności tego przedmiotu; do sumy opłat nie zalicza się płatności za świadczenia dodatkowe, podatków oraz składek na ubezpieczenie tego przedmiotu, jeżeli korzystający pokrywa je niezależnie od opłat za używanie;

- w umowie umieszczono przyrzeczenie finansującego przedłużenia dotychczasowej umowy lub zawarcia z korzystającym kolejnej, dotyczącej tego samego przedmiotu - na warunkach znacznie korzystniejszych od przewidzianych w dotychczas obowiązującej umowie;

- w umowie przewidziano możliwość jej wypowiedzenia przed końcem okresu obowiązywania, z zastrzeżeniem, że wszystkie powstałe z tego tytułu koszty i straty finansującego pokryje korzystający,