Ustalanie różnic kursowych - od wyboru metody zależy obowiązek badania sprawozdania
Decydując się na prowadzenie rachunku walutowego, należy liczyć się z różnicami kursowymi powstającymi na skutek przychodów i rozchodów walut obcych. Począwszy od tego roku podatnicy mogą rozliczać różnice kursowe według jednej z wybranych przez siebie metod.
Rozchód zagranicznych środków pieniężnych można wyceniać metodą:
- cen przeciętnych, czyli ustalonych w wysokości średniego kursu dla danej waluty,
- FIFO - pierwsze przyszło - pierwsze wyszło, czyli rozchód waluty wyceniamy kolejno według kursu tej waluty, która najwcześniej została nabyta bądź otrzymana,
- LIFO - ostatnie przyszło - pierwsze wyszło, czyli rozchód waluty wyceniany jest kolejno po kursie tej waluty, która została nabyta (otrzymana) najpóźniej.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Od nowego roku ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzono nowe regulacje dotyczące ustalania różnic kursowych.
Według nowych przepisów różnice kursowe można ustalać na podstawie:
- przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub
- przepisów ustawy o rachunkowości.
Wybierając ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, jednostka musi spełnić dwa warunki:
1) wybraną metodę należy stosować nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe,
2) w czasie stosowania tej metody sprawozdania finansowe jednostki będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
Oznacza to, że ustalając różnice kursowe na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, należy sprawozdanie finansowe poddać badaniu, nawet jeśli spółka nie miałaby takiego obowiązku, gdyby tej metody nie wybrała.
Ustalając różnice kursowe według przepisów ustawy o rachunkowości, podatnicy zaliczają je odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów.
O fakcie wyboru tej metody spółka musi zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Podobnie jest z rezygnacją z tej metody.
Uwaga! Decydując się na ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym wybrana została ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego.
W wyniku nowelizacji uściślono również pojęcie średniego kursu. Według nowego przepisu przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
Uwaga! Definicja ta ma zastosowanie tylko do przepisów o podatkach dochodowych.
Reasumując:
Wybór metody ustalania różnic kursowych według przepisów o rachunkowości powoduje, że sprawozdanie finansowe jednostki będzie podlegało obowiązkowemu badaniu.
Podstawa prawna:
- ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości - j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 208, poz. 1540
- ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589
Wioletta Chaczykowska
Dowiedz się więcej z naszej publikacji
Przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Obowiązki biur rachunkowych
Tylko teraz
89,00 zł
99,00 zł
Komentarze(0)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze