TK. Ulga na wynajem

Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę małżonków C. i uznał za konstytucyjny art. 26 ust. 3 ustawy o PIT, dotyczący ulgi budowlanej na wynajem. Do 1 stycznia 2001 r. przepis ten stanowił, że w przypadku budowy budynku wielorodzinnego, stanowiącego współwłasność, kwotę odliczeń przysługującą każdemu ze współwłaścicieli ustala się proporcjonalnie do udziału we współwłasności.

Autopromocja

Szkolenie:
Podatki i rachunkowość w budownictwie i deweloperce

Sprawdź

Autopromocja

Małżonkowie C. zaskarżyli ten przepis, powołując się na fakt, że jest on niezgodny z art. 32 ust. 1 i art. 84 konstytucji, ponieważ różnicuje podatników. Osoby budujące w budynku, w którym znajdują się tylko lokale na wynajem, mogą odliczyć od podatku kwotę wyższą niż osoby budujące w budynku, w którym są także lokale na własny użytek. Małżonkowie C. zaskarżyli więc sposób obliczania ulgi.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że przepis ten jest zgodny z konstytucją. W uzasadnieniu podkreślił, że ustawodawca jasno i precyzyjnie określił sposób korzystania z ulgi i miał do tego prawo. Wskazał zarówno krąg podmiotów, mających prawo do ulgi, jak też określił sposób ustalenia wysokości odliczenia.

Podatnik korzystający z odliczenia, budując w budynku przeznaczonym tylko na wynajem, mógł odliczyć wyższą kwotę niż podatnik, który korzystał z prawa do ulgi, budując w budynku mieszczącym również lokale na własne potrzeby. Ustawodawca miał prawo uzależnić kwotę odliczenia od udziału we współwłasności, bo to ten udział jest cywilistyczną kategorią i decyduje o zakresie praw i obowiązków współwłaściciela w stosunku do danej nieruchomości.

Autopromocja

Szkolenie: Jak przygotować się do KSeF?

Sprawdź

Trybunał powołał się też na uchwałę NSA z 2003 r., w której sąd potwierdził sposób interpretacji przedmiotowego przepisu. (sygn. K 18/04).