W przypadku powstania różnic kursowych odchylenia należy ewidencjonować odpowiednio na kontach "Przychody finansowe" lub "koszty finansowe".
Prawo bilansowe nakłada na podmioty obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w języku polskim i walucie polskiej, czyli w złotych. W konsekwencji każda transakcja, która zostanie przeprowadzona w innej walucie, powinna być ujęta w księgach rachunkowych w złotych.
Przepis art. 30 ust. 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.) wymaga, aby transakcje w walutach obcych były uwzględniane w ewidencji księgowej w dniu ich przeprowadzenia po kursie:
• kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka – w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,
• średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs – w przypadku pozostałych operacji.
Warto pamiętać, że nie stosuje się średniego kursu NBP do wyceny należności lub zobowiązania, jeżeli wiążący dokument, taki jak dowód odprawy celnej SAD (lub inny, np. faktura VAT), zawiera inny kurs eksportowy lub importowy.
W praktyce dopuszczalne jest również przyjęcie kursu przybliżonego do rzeczywistego, np. kursu stosowanego przy odprawie celnej – pod warunkiem że nie różni się on istotnie od ustalonego przez bank.
W przypadku powstania różnic kursowych – co jest sytuacją dość częstą, gdyż rzadko zdarza się, że data zawarcia transakcji pokrywa się z datą płatności – odchylenia należy ewidencjonować odpowiednio na kontach „Przychody finansowe” lub „Koszty finansowe”.
