Zwolnione z podatku są lasy, które mają mniej niż 40 lat, lasy znajdujące się w rejestrze zabytków i użytki ekologiczne.
Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku leśnym (Dz.U. z 2002 r. nr 200, poz. 1682) opodatkowaniu podatkiem leśnym podlegają określone w ustawie lasy. O tym, czy dany teren jest lasem w rozumieniu ustawy, przesądza ewidencja gruntów i budynków. W przypadku prowadzenia na gruncie leśnym działalności gospodarczej, będzie on podlegał podatkowi od nieruchomości jak dla działalności gospodarczej. Podatek leśny zapłacimy jednak, gdy w lesie jest prowadzona gospodarka leśna. Jest to działalność właścicieli, posiadaczy lub zarządców lasów w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymywania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów w stanie nieprzerobionym.
Zwolnienia z podatku leśnego określa art. 7 ustawy. Przede wszystkim podatkowi nie podlegają lasy z drzewostanem do 40 lat, lasy wpisane indywidualnie do rejestru zabytków oraz tzw. użytki ekologiczne. Rady gmin mogą w drodze uchwały wprowadzić inne zwolnienia. Ustawa zawiera też cały katalog zwolnień adresowanych do instytucji.
Zgodnie z nim podatku leśnego nie muszą płacić m.in. uczelnie, szkoły, placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk, zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej w zakresie lasów, jednostki badawczo-rozwojowe czy przedsiębiorcy, którzy uzyskali status centrum badawczo-rozwojowego. W przypadku tych ostatnich zwolnienie będzie dotyczyło tylko lasów zajętych na prowadzenie przez nich badań i prac rozwojowych.
Zwolnienie z podatku leśnego nie zwalnia jednak od składania deklaracji podatku leśnego i specjalnej informacji o lasach.
