Jeśli podatnik w roku podatkowym uzyskał dochody tylko z pracy w Niemczech, nie będzie musiał wykazywać ich w polskim PIT.
Do opodatkowania niemieckich dochodów zastosowanie będą miały zarówno ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176; dalej ustawa o PIT), jak i umowa podpisana między Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. nr 12, poz. 90; dalej umowa).
Zgodnie z ustawą o PIT co do zasady osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.
Umowa zawarta z Niemcami jako metodę unikania podwójnego opodatkowania przewiduje metodę wyłączenia z progresją. Polega ona na tym, że dochód z tytułu pracy wykonywanej i tam opodatkowany będzie już zwolniony od opodatkowania w Polsce, z jednoczesnym uwzględnieniem go dla potrzeb ustalenia tzw. stopy podatkowej, która zostanie zastosowana do opodatkowania pozostałej części dochodu danej osoby, uzyskanego już w Polsce.
Jeśli w danym roku podatnik uzyskał dochód tylko w Niemczech, nie będzie wykazywał go w polskim PIT. Jednak gdy będzie zarabiał w Polsce i w Niemczech, dochód niemiecki będzie uwzględniany dla ustalenia stopy podatkowej w rozliczeniu polskim, a ustalona w ten sposób stopa będzie miała zastosowanie tylko do dochodów polskich.
