Zastępca burmistrza musi mieć upoważnienie

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął kwestię dotyczącą nieważności decyzji podatkowej. W jednym z urzędów obowiązki dotyczące wydawania decyzji w podatku od nieruchomości zamiast burmistrza wypełniał jego zastępca. Problem pojawił się, gdy burmistrz i zastępca popadli w konflikt. Dodatkowo prokuratura zażądała od samorządowego kolegium odwoławczego stwierdzenia nieważności wszystkich decyzji podpisanych przez wiceburmistrza. Twierdziła, że zostały one wydane bezpodstawnie. Dotyczyły m.in. ulg w spłacie podatków lokalnych, w tym umorzenia podatku.

SKO odmówiło jednak stwierdzenia nieważności. Ostatecznie sprawa trafiła do sądu I instancji, który uchylił decyzje SKO. Sąd stwierdził, że wiceburmistrz powinien mieć pisemne, imienne upoważnienia do wydawania decyzji w indywidualnych sprawach podatników. Kolegium zaskarżyło wyrok do NSA.

Sąd oddalił skargi kasacyjne. Stwierdził, że w postępowaniu administracyjnym proces decyzyjny opiera się na zasadzie pisemności. Tym samym upoważnienie do wydawania decyzji podatkowych w indywidualnej sprawie powinno być sporządzone na piśmie. NSA odniósł się też do kwestii zapisania upoważnienia w treści regulaminu. Powołując się na orzecznictwo dotyczące regulaminów izb i urzędów skarbowych, uznał takie rozwiązanie za dopuszczalne. Niestety, w omawianej sprawie nie miało to znaczenia. Regulamin podpisał bowiem przewodniczący rady. Aby uznać, że zawiera on skuteczne upoważnienie dla wiceburmistrza, uchwała powinna być podpisana przez burmistrza, bo to on jest organem podatkowym i tylko on może delegować swoje uprawnienia.

Wyrok jest prawomocny.

Sygn. akt IIFSK621-622/06

ALEKSANDRA TARKA

aleksandra.tarka@infor.pl

OPINIA

MICHAŁ ZAJĄC

prawnik z kancelarii Stolarek & Grabalski

Winę za bałagan w urzędzie i tym samym za nieważność decyzji ponoszą władze gminy, a w szczególności burmistrz, który jest właściwym w sprawie organem podatkowym. Rozpatrując ponownie przedmiotowe sprawy organ podatkowy powinien oprzeć się na zasadzie zaufania podatników do organów i wydać decyzje merytorycznie takie same, tj. umarzające zaległości podatkowe, a także dopilnować, aby podpisała się pod nimi tym razem właściwie umocowana osoba.