Od 1 stycznia 2005 r. podatnicy ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wpiszą do ewidencji wyposażenia nowe składniki majątku. Nie wszyscy jednak będą musieli taką ewidencję prowadzić
Co do zasady podatnicy oraz spółki, których wspólnicy opodatkowani są w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz – odrębnie za każdy rok podatkowy – ewidencję przychodów. Obowiązek prowadzenia ewidencji powstaje od dnia, od którego ma zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
W ustawie określone zostały jednak przypadki, kiedy podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia wspomnianej ewidencji. Będzie tak w odniesieniu do podatników osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, jeżeli ich wysokość wynika z umowy zawartej w formie pisemnej. Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Jeśli zatem podatnik osiąga wspomniane przychody, a ich wartość wynika z umowy zawartej w formie pisemnej, nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji. Przepis ten będzie obowiązywał także po 1 stycznia 2005 r. Dodano do niego jednak nowy ustęp. Zgodnie z nim wspomniani podatnicy nie muszą prowadzić ewidencji wyposażenia a jeśli równocześnie osiągają przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej), ewidencją wyposażenia obejmują wyłącznie wyposażenie związane z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą.
Do ustawy dodany został przepis stanowiący o tym, że ewidencją wyposażenia obejmuje się składniki majątku związane z wykonywaną pozarolniczą działalnością gospodarczą – niezaliczone do środków trwałych – których wartość początkowa przekracza 1500 zł. Informacji o tym, jak ustalić wartość początkową środka trwałego, należy szukać w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że za wartość początkową środków trwałych uważa się: w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia; w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia; w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości; a w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.
W wyniku nowelizacji określono także, że podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo zakładają po raz pierwszy ewidencję wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji.
Omówione zmiany wynikają z ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 263, poz. 2619).
