SLIM VAT 3 – jakie zmiany w VAT i innych ustawach w 2023 roku

Od kiedy zmiany wejdą w życie?

Zgodnie z projektem ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw (projekt z dnia 8 lutego 2023 r.), nowelizacja co do zasady wejdzie w życie z dniem 1 kwietnia 2023 r. 

Wyjątek stanowią:

• zmiany dotyczące realizacji wyroku TSUE w zakresie sankcji (art. 1 pkt 25 i 26 oraz art. 18) których wejście w życie ma nastąpić z dniem następującym po dniu ogłoszenia. Z dniem ogłoszenia mają również wejść w życie zmiany w ustawie – Prawo bankowe, dotyczące grup VAT (art. 3 pkt 1 i pkt 2 lit. c). 
• zmiana w art. 111 ust. 3a pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r., która wchodzi w życie z dniem 15 września 2023 r.
• zmiany w ustawie o finansach publicznych, które wchodzą w życie z dniem 30 czerwca 2023 r.,
• zmiany w art. 62 i art. 76 Ordynacji podatkowej, które wchodzą w życie z dniem 1 czerwca 2023 r.

Dodatkowo nowelizacja zakłada wejście w życie z dniem 1 lipca 2023 r. regulacji dotyczących możliwości regulowania z rachunku VAT opłaty od środków spożywczych, dodatkowej opłaty i odsetek od tej opłaty, z uwagi na regulacje zawarte w projekcie ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ustawy o zdrowiu publicznym oraz niektórych innych ustaw (UD443), w którym wprowadza się zmiany w zakresie tzw. opłaty cukrowej. 

Projekt ten przewiduje przede wszystkim:

 

I. Zmiany w VAT (w ustawie 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług)

Podwyższenie limitu sprzedaży małego podatnika do 2 000 000 euro

Zgodnie z art. 167a akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie stosujące system fakultatywny, ustalają dla podatników korzystających z tego systemu na ich terytorium próg na podstawie rocznego obrotu podatnika, obliczonego zgodnie z art. 288. Próg ten nie może przekroczyć 2 000 000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej. Regulacje w zakresie podatku od towarów i usług wykorzystują możliwość przewidzianą Dyrektywą  i dają podatnikom, którzy spełniają określone w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., kryteria do uznania ich za tzw. małych podatników. Spełnienie tego kryterium oznacza uzyskanie prawa do stosowania kasowego, zamiast powszechnie stosowanego memoriałowego, rozliczenia tego podatku oraz uzyskanie prawa do stosowania rozliczeń kwartalnych w podatku od towarów i usług.

Aktualnie uprawnieni do stosowania metody kasowej są podatnicy, u których wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej 1 200 000 euro lub 45 000 euro – w przypadku m.in. podatników prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie oraz zarządzających funduszami inwestycyjnymi, których wynagrodzenie stanowi kwota prowizji – art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Te same limity sprzedaży obowiązują w przypadku stosowania kwartalnego rozliczenia podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią uzasadnienia projektu ustawy planowane podwyższenie limitu wartości sprzedaży (wraz z kwotą podatku) z 1 200 000 euro do 2 000 000 euro uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika spowoduje zatem zwiększenie liczby podatników uprawnionych do stosowania metody kasowej oraz kwartalnego rozliczenia w podatku od towarów i usług.

 

Zmiana z zakresie zasad alokacji transportu w dostawach łańcuchowych

Przepisy regulujące alokację transportu w dostawach łańcuchowych (ust. 2-2d w art. 22 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r.) nie mają zastosowania do dostaw towarów objętych reżimem tzw. uznanego dostawcy określonym w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wynika to z faktu, że do takich transakcji zastosowanie ma szczególna reguła alokacji, zgodnie z którą wysyłka lub transport towarów są przyporządkowane dostawie dokonanej przez podatnika, który ułatwia dostawę towarów poprzez użycie interfejsu elektronicznego (np. platformy handlowej działającej w sektorze e-commerce). Ta szczególna reguła ma również zastosowanie do towarów, o których mowa w art. 22 ust. 2e ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jeżeli jednocześnie są one przedmiotem dostaw objętych reżimem tzw. uznanego dostawcy. Przykładem takiej transakcji może być wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość dokonywana przez podatnika nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej do nabywcy na terytorium kraju za pośrednictwem (operatora) interfejsu elektronicznego ułatwiającego tę dostawę zgodnie z art. 7a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zmiana w art. 22 ust. 3b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma zatem charakter doprecyzowujący.

Zmiana zasad stosowania kursu przeliczeniowego dla faktur korygujących w przypadku gdy faktura została wystawiona w walucie obcej

Zgodnie z treścią uzasadnienia projektu ustawy art. 31b stanowi doprecyzowanie zasad stosowania kursu przeliczeniowego dla faktur korygujących, w przypadkach gdy pierwotna faktura została wystawiona w walucie obcej. Projektowany art. 31b ust. 1 będzie stanowił generalną zasadę w zakresie przeliczenia kursu waluty obcej zarówno w wystawianych fakturach korygujących in plus, jak też in minus. Kurs przyjmowany do przeliczenia kwoty korekty podstawy opodatkowania na fakturze korygującej będzie zasadniczo powieleniem kursu przyjmowanego dla pierwotnego rozliczenia.

W sytuacji gdy podatnik zgodnie z art. 106j ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zdecyduje się na wystawienie zbiorczej faktury korygującej, z tytułu opustu lub obniżki ceny, nie będzie wówczas musiał stosować pierwotnego kursu zastosowanego do każdej z korygowanych transakcji. Przeliczenia na złote podatnik będzie mógł dokonać według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej (odpowiednio będzie mógł zastosować kurs średni EBC). Rozwiązanie będzie miało charakter fakultatywny, w takim przypadku podatnik będzie mógł zastosować  jeden zbiorczy kurs do wszystkich korygowanych transakcji.

Projektowane przepisy art. 31b ust. 1-2 nie będą miały zastosowania w przypadku korekt dokonywanych przez podatników stosujących przeliczenie z podatku dochodowego (obowiązujący art. 31a ust. 2a-2d ustawy z dnia 11 marca 2004 r.). Podatnik stosujący zasady z podatku dochodowego powinien stosować je również w przypadku ustalenie kursu do przeliczenia stosowanego przy korekcie, z wyłączeniem sytuacji w której dla danej transakcji nie można zastosować przeliczenia kursu waluty obcej z podatku dochodowego.

Analogicznie jak w zakresie transakcji krajowych, projekt zawiera propozycję doprecyzowania zasad stosowania kursu walutowego w przypadku przyznania opustu lub obniżki i otrzymania przez podatnika zbiorczej faktury korygującej takie transakcje, dokonane w warunkach o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4-5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. oraz w przypadku dokonania przez tego podatnika wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Podatnik nie będzie zobowiązany stosować pierwotnego kursu w odniesieniu do każdej z korygowanych transakcji. Jeżeli wystawiona zostanie faktura zbiorcza korygująca dokonane w danym okresie transakcje, podatnik będzie mógł dokonać przeliczenia na złote kwot wykazanych na tej fakturze według kursu średniego waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej. Również w tym przypadku rozwiązanie będzie miało charakter fakultatywny (adekwatnie jak w ust. 2, podatnik będzie mógł zastosować jeden zbiorczy kurs do wszystkich korygowanych transakcji albo stosować szereg odrębnych kursów walut w odniesieniu do każdej z tych transakcji). W przypadku transakcji dokonanych w warunkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4-5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., możliwa jest sytuacja, iż kontrahent spoza UE nie wystawi faktury bądź faktury korygującej. W odniesieniu do takiej sytuacji nie znajdą zastosowania powyższe zasady przeliczania kursów walut. 

W przypadku, gdy taki zagraniczny kontrahent nie wystawi faktury dokumentującej udzielenie opustu lub obniżkę ceny, co oczywiste nie będzie też istniała data, w oparciu o którą należałoby ustalić kurs przeliczeniowy waluty (tj. ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej). Analogiczne zasady będą miały również zastosowanie, jeżeli kontrahent z państwa członkowskiego UE nie wystawi faktury dokumentującej udzielenie opustu lub obniżkę ceny. W przypadku niemożności zastosowania projektowanego art. 31b ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., dla potrzeb ustalenia prawidłowego kursu walutowego będzie miał zastosowanie projektowany art. 31b ust. 1 tej ustawy.

 

Zmiana okresu, za który deklarowana jest WDT, w przypadku gdy podatnik otrzymuje dokumenty potwierdzające WDT po okresie 3 miesięcy (moment powstania obowiązku podatkowego zamiast momentu dostawy)

Zgodnie z obecnymi regulacjami, jeżeli podatnik w określonym czasie nie posiada wymaganych dokumentów potwierdzających wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), obowiązany jest wykazać w ewidencji taką transakcję jako dostawę krajową (i w konsekwencji zastosować właściwą stawkę podatku, np. w wysokości 23%). Jednakże po otrzymaniu dokumentów potwierdzających dokonanie WDT, podatnik ma prawo do odpowiedniego skorygowania tej transakcji i zastosowania stawki 0%. W takim przypadku przepisy zobowiązują podatnika do wykazania transakcji WDT w rozliczeniu za okres, w którym dostawa została dokonana. W wyniku projektowanej zmiany podatnik będzie miał prawo do wykazania bądź skorygowania WDT w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

 

Konsolidacja wydawania wiążących informacji - wiążące informacje stawkowe (WIS), wiążące informacje akcyzowe (WIA), wiążące informacje taryfowe (WIT) oraz wiążące informacje o pochodzeniu (WIP) 

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stanie się organem właściwym do wydawania WIT, WIP i WIA w ramach I instancji oraz rozpatrywania spraw odwoławczych w ramach II instancji (obecnie WIS są wydawane przez dyrektora KIS, WIA –  przez DIAS we Wrocławiu, a WIT oraz WIP – przez DIAS w Warszawie, a organem odwoławczym w zakresie WIS jest DKIS, w zakresie WIA – DIAS w Warszawie, natomiast w zakresie WIT i WIP – Szef KAS).

 

Ujednolicenie zasad w obszarze dotyczącym wydawania WIS i WIA - przy uwzględnieniu tych aspektów, które są specyficzne dla poszczególnych rodzajów instrumentów:

Zmiana zawarta w art. 42a pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004.  polega na zróżnicowaniu obligatoryjnych elementów WIS w zależności od celu, dla jakiego złożono wniosek o jej wydanie. W zmienianym pkt 3 wskazano elementy decyzji wydawanych dla celów określonych w art. 42b ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., czyli wykorzystania WIS na potrzeby innych niż dotyczące stawki podatku przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i przepisów wykonawczych do tej ustawy. Katalog ten nie będzie zawierał stawki podatku (w takich przypadkach bowiem podatnicy zasadniczo są zainteresowani klasyfikacją towaru lub usługi). Przepis zawiera również zmianę we wprowadzeniu do wyliczenia doprecyzowującą, że w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  pod pojęciem WIS należy rozumieć zarówno wiążącą informację stawkową, jak i decyzję o zmianie wiążącej informacji stawkowej. Celem takiego zabiegu jest precyzyjne wskazanie zakresu i okresu ochrony dla podatników posługujących się tymi decyzjami i usunięcie ewentualnych wątpliwości w tym obszarze (wskazanie podatnikom jakiego rodzaju decyzje mogą oni otrzymać w związku z postepowaniami prowadzonymi w zakresie WIS i w jakich okresach przysługuje im ochrona). 

Zmiana brzmienia art. 42b ust. 1 pkt 4-5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. polega na uzupełnieniu katalogu podmiotów uprawnionych do wystąpienia z wnioskiem o wydanie WIS. O WIS będą mogły wystąpić –  oprócz podmiotów dokonujących lub zamierzających dokonywać czynności podlegających opodatkowaniu VAT i zamawiających w rozumieniu ustawy Prawo zamówień publicznych – również podmioty publiczne w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym – w zakresie mającym wpływ na sposób obliczenia wynagrodzenia w związku z zawieraną umową o partnerstwie publiczno-prywatnym oraz zamawiający w rozumieniu ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi – w zakresie mającym wpływ na sposób obliczenia wynagrodzenia koncesjonariusza wraz z ewentualną płatnością od zamawiającego w związku z zawieraną umową koncesji na roboty budowlane lub usługi.

Zmiana brzmienia art. 42b ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  wprowadzenie do wyliczenia - zmiana ma na celu ujednolicenie tej regulacji z przepisami dotyczącymi WIA i doprecyzowanie, że oprócz wskazanych w przepisie elementów wniosku o wydanie WIS o charakterze obligatoryjnym, wzór wniosku może zawierać także elementy o charakterze fakultatywnym. 

Zmiana brzmienia art. 42b ust. 2 pkt 4 i ust. 6, art. 42d i uchylenie art. 42f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. mają na celu likwidację opłaty należnej od wniosku o wydanie WIS w wysokości 40 zł. Pozostałe zmiany w art. 42b ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie elementów jakie zawiera wniosek mają charakter doprecyzowujący i ujednolicający z WIA.

Zmiana brzmienia art. 42b ust. 7a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma charakter doprecyzowujący i wprowadza do przepisów szczegółowych dotyczących WIS normę uprawniającą organ do wezwania do uzupełnienia wniosku o wydanie WIS o dodatkowe dokumenty odnoszące się do towaru, usługi lub świadczenia kompleksowego niezbędne do dokonania prawidłowej ich klasyfikacji. W przypadku niedostarczenia wymaganych dokumentów w określonym terminie (7 dni od dnia doręczenia wezwania) organ wydający WIS wyda postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia, na które służy wnioskodawcy zażalenie.

Zgodnie z art. 42b ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. organ wydający WIS, w przypadku stwierdzenia konieczności przeprowadzenia dodatkowych badań towaru w przypadku, gdy jest to niezbędne dla dokonania prawidłowej klasyfikacji towaru, może wezwać wnioskodawcę do dostarczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, próbki towaru. W przypadku niedostarczenia próbki towaru w terminie określonym w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia. Zmiana art. 42b ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma na celu uzupełnienie go o możliwość zaskarżenia postanowienia o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia w sytuacji niedostarczenia w wymaganym przepisami prawa terminie próbki towaru. Proponowana zmiana realizuje zasadę praworządności w postępowaniu podatkowym. Na postanowienie będzie służyć zażalenie.

Zmiana w art. 42b ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma charakter doprecyzowujący i ujednolicający z WIA.

Zmiana brzmienia art. 42c  i art. 42ha ustawy z dnia 11 marca 2004 r. dotyczą doprecyzowania mocy wiążącej WIS oraz przysługującej podatnikom (nie tylko adresatom WIS) ochrony prawnej po dokonaniu zmiany lub uchyleniu WIS. W uzasadnieniu projektu nowelizacji wskazano, że w związku z wprowadzeniem od 1 stycznia 2021 r. 5-letniego okresu ważności WIS pojawiła się potrzeba wyraźnego zakreślenia okresu obowiązywania mocy wiążącej WIS (ust. 1). Wprost zatem będzie już wynikało – w świetle projektowanych przepisów – że WIS wiąże organy podatkowe oraz podatnika, dla którego wydano WIS, w odniesieniu do dostawy, importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz świadczenia usług dokonanych 
w okresie ważności WIS. Jednocześnie w art. 42ha ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zdefiniowano co należy rozumieć pod pojęciem okresu ważności WIS. Do obowiązującego obecnie przepisu, że WIS jest wydawana na okres 5 lat dodano przepisy definiujące okres ważności WIS, aby kwestia ta nie budziła wątpliwości. WIS jest więc ważna od dnia następującego po dniu jej doręczenia do dnia:

• doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS,
• poprzedzającego dzień, w którym WIS wygasła z mocy prawa (wskutek zmiany przepisów prawa), jeśli to wygaśnięcie nastąpiło przed upływem okresu ważności WIS,
• upływu okresu na jaki została wydana

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej. 

Powyższe oznacza, że okres 5 lat na jaki jest wydawana WIS ulega skróceniu w wyniku zmiany, uchylenia lub wygaśnięcia tej WIS. 

Doprecyzowanie ww. kwestii w art. 42ha wiązało się z koniecznością odpowiedniej modyfikacji przepisu art. 42c ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. 

Moc wiążąca obowiązuje w stosunku do czynności dokonanych w tym okresie niezależnie od tego, kiedy organ podatkowy będzie weryfikował rozliczenie podatnika, czy to w czasie trwania okresu ważności WIS, czy też po upływie tego okresu albo po wygaśnięciu WIS z mocy prawa (z uwzględnieniem oczywiście okresu przedawnienia wynikającego z Ordynacji podatkowej). 

Jak już wskazano powyżej (uzasadnienie do nowelizowanego art. 42a ustawy o VAT) celem odrębnego wymieniania w przepisach ustawy WIS i decyzji zmieniającej jest precyzyjne wskazanie zakresu i okresu ochrony dla podatników posługujących się tymi decyzjami i usunięcie ewentualnych wątpliwości w tym obszarze. Obecna nowelizacja przewiduje szczególne przypadki, w których podatnicy uzyskują możliwość wstecznego zastosowanie się do decyzji zmieniającej pomimo związania pierwotną WIS (w art. 42c ust. 2a i 2b). Podatnik ma możliwość skorzystania wstecznie z mocy ochronnej decyzji zmieniającej w precyzyjnie wskazanych sytuacjach, co w konsekwencji skutkuje wyłączeniem mocy wiążącej decyzji pierwotnej w okresie, w którym podatnik korzysta z tej możliwości. 
Poniżej szczegółowe wyjaśnienie tych wyjątkowych przypadków:

• zmiana WIS z powodu zmian dotyczących Nomenklatury scalonej (przesłanki wskazane w art. 42h ust. 3 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.); w takim przypadku podatnik będzie mógł się zastosować (w odniesieniu do dokonanych czynności) do decyzji o zmianie WIS wstecz (moc wiążąca zostanie „wyłączona”), jednakże tylko od dnia wystąpienia przesłanek, będących istotą decyzji o zmianie WIS (ust. 2a). W przypadku art. 42h ust. 3 pkt 1 będzie to data wejścia w życie zmian w CN, z uwzględnieniem ewentualnych przepisów przejściowych, w przypadku art. 42h ust. 3 pkt 2 – data wejścia w życie rozporządzenia klasyfikacyjnego Komisji Europejskiej, natomiast w przypadku art. 42h ust. 3 pkt 3 – data publikacji zmian lub wyroku TSUE w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i innych przesłanek wynikających z ustawy.
• zmiana WIS z powodu błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego (przesłanki wskazane w art. 42h ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.); w takim przypadku podatnik będzie mógł się zastosować (w odniesieniu do dokonanych czynności) do decyzji o zmianie WIS wstecz (moc wiążąca zostanie „wyłączona”), jednakże tylko od dnia następnego po dniu doręczenia WIS, która została zmieniona (od tego momentu bowiem wiązała podatnika pierwotna WIS, która została zmieniona).

Analogicznie z ochrony takiej jak została zaproponowana w art. 42c ust. 2b będzie mógł skorzystać posiadacz WIS wydanej w postępowaniu odwoławczym, a więc w przypadku, gdy WIS zostanie uchylona i wydana zostanie w tym zakresie decyzja orzekająca co do istoty sprawy, albo gdy WIS zostanie uchylona przez organ drugiej instancji i przekazana organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, wskutek czego organ pierwszej instancji wyda nową decyzję (art. 42c ust. 2c). W takiej sytuacji podatnik będzie mógł się zastosować (w odniesieniu do dokonanych czynności) do decyzji wydanej w ramach postępowania odwoławczego (czyli w istocie „nowej” WIS) wstecz (moc wiążąca zostanie „wyłączona”). Decyzja o stosowaniu WIS wydanej w postępowaniu odwoławczym – w odniesieniu do czynności wykonanych w okresie od dnia doręczenia pierwotnej WIS do dnia doręczenia nowej WIS – pozostanie w gestii podatnika.

W celu skorzystania z ochrony we wskazanych przypadkach nie będzie wymagany formalny wniosek, wystarczające będzie zastosowanie przez podatnika w praktyce stawki VAT wskazanej w decyzji zmieniającej WIS. W tych przypadkach znajdą odpowiednie zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej w zakresie zasady nieszkodzenia (art. 14k–14m Ordynacji podatkowej).

Zmiany doprecyzowujące w zakresie okresu obowiązywania mocy wiążącej WIS oraz zmiany WIS wskazane w ust. 1 oraz okresu ważności WIS (art. 42ha) wymagają również odpowiedniego dostosowania zakresu i czasu ochrony przewidzianej dla podmiotów innych niż adresaci WIS (ust. 3). Podmioty inne niż adresaci WIS będą mogły skorzystać z ochrony przewidzianej przepisami Ordynacji podatkowej w zakresie czynności dokonanych od dnia następującego po dniu, w którym WIS została zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych  (zwanym dalej „BIP MF”) do dnia upływu okresu ważności WIS albo zamieszczenia w tym Biuletynie decyzji zmieniającej WIS albo decyzji o uchyleniu WIS albo dnia poprzedzającego dzień, w którym WIS wygasła z mocy prawa. Przepis ust. 3 został również dostosowany do projektowanych zmian w zakresie WIA, mianowicie adresat WIA może zastosować – na potrzeby podatku od towarów i usług – klasyfikację określoną dla danego towaru w WIA do czasu upływu jej aktualności, tj. upływu okresu ważności, o którym mowa w art. 7d ust 4 ustawy o podatku akcyzowym (pkt 2 w ust. 3).

W związku ze zmianami w art. 42c ust. 3, w celu możliwości realizacji uprawnień przez podmiot inny niż adresat WIS, zostały również zaproponowane zmiany odnośnie zamieszczania WIS i decyzji o uchyleniu WIS w BIP MF (projektowane zmiany w art. 42i).

Zmiana brzmienia art. 42e ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  ma na celu doprecyzowanie zakresu i ujednolicenie z ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. (art. 7f ust. 2 tej ustawy) wśród podmiotów, które mogą przeprowadzać badania lub analizy w zakresie postępowań o WIS wskazano wprost Centrum Łukasiewicz i instytuty działające w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz.

Zmiana brzmienia art. 42e ust. 3 i 4 oraz uchylenie ar.t 42f ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  ma charakter uzupełniający. Zmiana w art. 42e ust. 3 polega na dodaniu wskazania, że opłata z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz, w przypadku gdy rozpoznanie wniosku o wydanie WIS wymaga przeprowadzenia badania lub analizy, stanowiąca dochód budżetu państwa, jest uiszczana na rachunek bankowy Krajowej Informacji Skarbowej. Wiąże się to z usunięciem delegacji dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia w tym zakresie (art. 42f).

Zgodnie z obowiązującym art. 42e ust. 4, w przypadku, gdy organ wydający WIS podejmie decyzję o konieczności przeprowadzenia dodatkowych badań towaru, niezbędnych do prawidłowego ich sklasyfikowania, wzywa wnioskodawcę do uiszczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, zaliczki na pokrycie opłaty za takie badania. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w terminie określonym w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia. W obecnym stanie prawnym podmiotom składającym wniosek o wydanie WIS nie przysługuje prawo do wniesienia zażalenia na postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia w sytuacji nieuiszczenia zaliczki na pokrycie opłaty za dodatkowe badania.  Ponadto zmianie ulega termin wniesienia zaliczki, co stanowi ujednolicenie z WIA – art. 42e ust. 4 zawiera regulację zgodnie z którą termin na uiszczenie zaliczki będzie określany w wezwaniu i nie będzie krótszy niż 7 dni (w wezwaniu zatem organ będzie miał możliwość określić dłuższy termin). 

Wprowadzenie art. 42 g ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. , w ocenie projektodawców, będzie stanowiło niebudzącą wątpliwości podstawę prawną do wydania rozstrzygnięcia w formie decyzji odmawiającej wydania WIS w sytuacji, gdy przedmiot wniosku o wydanie WIS nie będzie spełniał przesłanek określonych w art. 42b ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Projektowane przepisy w zakresie art. 42h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. modyfikują zasady zmiany i uchylania WIS, sprowadzają się one do przesunięcia ciężaru działań w tym zakresie na dyrektora KIS, pozostawiając przy tym możliwość działania w zakresie nadzoru Szefowi KAS. 

Zmiana w art. 42h ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  ma na celu doprecyzowanie, w jakich przypadkach niezgodności WIS z przepisami prawa podatkowego nastąpi wygaśnięcie tej WIS. Będzie to miało miejsce w sytuacji, gdy w wyniku zmian w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. lub przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie zmieni się klasyfikacja towaru albo usługi według odpowiedniej klasyfikacji lub stawka podatku właściwa dla towaru albo usługi lub podstawa prawna wskazanej w WIS stawki podatku. Proponuje się uchylenie art. 42h ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 200r . ze względu na przyznania kompetencji do uchylenia WIS dyrektorowi KIS.

Projektowany art. 42h ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwiększa kompetencje dyrektora KIS w zakresie wszczęcia postępowania w celu zmiany ostatecznej WIS i przyznaje kompetencje do uchylenia ostatecznej WIS.

Zgodnie z proponowanym art. 42h ust. 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wskazuje się, że po wszczętym z urzędu i przeprowadzonym postępowaniu w celu zmiany albo uchylenia ostatecznej WIS (na podstawie art. 42h ust. 3) dyrektor KIS jest uprawniony do wydania – w zależności od ustaleń dokonanych w trakcie tego postępowania – decyzji wskazanych w proponowanym przepisie. Zgodnie zatem z projektowanym przepisem, po przeprowadzeniu wszczętego postępowania dyrektor KIS – w zależności od sytuacji:

1. uchyli WIS i w tym zakresie orzeknie co do istoty sprawy albo umorzy postępowanie, albo 
2. zmieni WIS i w tym zakresie orzeknie co do istoty sprawy, albo 
3. umorzy postępowanie, jeżeli w jego wyniku sprawa zostałaby rozstrzygnięta jak w WIS albo jeżeli postępowanie stało się bezprzedmiotowe. 

Proponuje się, aby w ramach sprawowanego nadzoru Szef KAS mógł zlecić dyrektorowi KIS wszczęcie z urzędu postępowania w sprawie uchylenia albo zmiany WIS, jeżeli uzna, że w danej sprawie występują przesłanki powodujące nieprawidłowość, w tym niezgodność z prawem, wydanej WIS albo też istnieje uzasadnione przypuszczenie wystąpienia takich przesłanek (art. 42h ust. 3b). 

W związku z żądaniem Szefa KAS, o którym mowa w projektowanym art. 42h ust. 3b, dyrektor KIS będzie obowiązany do niezwłocznego wszczęcia postępowania w celu zmiany albo uchylenia WIS. Jeśli postępowanie to nie zostanie przejęte przez Szefa KAS do dalszego prowadzenia (vide projektowany ust. 4), dyrektor KIS – po przeprowadzeniu wszczętego postępowania – wyda stosowną decyzję, o której mowa w projektowanym ust. 3a. (art. 42h ust. 3c).

Projektowana zmiana art. 42h ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zakłada, że Szef KAS będzie nadal dysponował uprawnieniem do przejęcia i dalszego prowadzenia wszczętego przez dyrektora KIS postępowania w sprawie zmiany WIS, przy czym – z uwagi na przyznane kompetencje do uchylenia WIS przez dyrektora KIS – uprawnienie przejęcia postępowania zostanie rozszerzone o przejęcie postępowania w sprawie uchylenia WIS. Szef KAS będzie mógł również przejąć postępowanie wszczęte przez dyrektora KIS na podstawie zgłoszonego przez Szefa KAS żądania wszczęcia takiego postępowania (dodawany ust. 3b), przy czym co do zasady takie postępowanie będzie prowadzone przez dyrektora KIS.

Projektowany przepis art. 42h ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. umożliwia wzruszenie, innych niż decyzje WIS, ostatecznych rozstrzygnięć wydawanych w sprawach WIS (np. decyzji o odmowie wydania WIS) w sytuacji, w której zaistnieją przesłanki powodujące ich nieprawidłowość, w tym niezgodność z prawem. W takim przypadku znajdzie odpowiednie zastosowanie tryb zmiany lub uchylenia WIS przewidziany dla dyrektora KIS, z wyłączeniem jednak możliwości żądania wszczęcia takiego postępowania i późniejszego jego przejęcia przez Szefa KAS

Zmiana treści art. 42i ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma na celu doprecyzowanie zasad zamieszczania w BIP MF informacji i rozstrzygnięć dotyczących wydawanych WIS

 

Rozszerzenie zwolnienia od podatku od towarów i usług, usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi na fundusze inwestycyjne z siedzibą w innych państwach członkowskich UE

Obecnie zwolnieniu od podatku podlegają usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi określonymi w ustawie o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Tak określony zakres podmiotowy zwolnienia oznacza, że w praktyce zwolnione od podatku są wyłącznie usługi zarządzania funduszami z siedzibą w Polsce. Projektowana zmiana w art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. będzie skutkować rozszerzeniem zwolnienia z podatku na usługi zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, którymi zarządzanie podlega zwolnieniu od podatku od wartości dodanej w państwach członkowskich innych niż Rzeczpospolita Polska. Taki zakres zwolnienia wynika z przepisów Dyrektywy.  Zmiana ma zatem na celu zapewnienie zgodności przepisów krajowych z przepisami prawa unijnego.

 

Zmiana w zakresie pojęcia bagażu podróżnego:

Zmiana treści przepisu 56 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma na celu ujednolicenie zapisów i nomenklatury w zakresie pojęcia bagażu osobistego dla potrzeb stosowania zwolnienia z podatku importu towarów przywożonych przez podróżnych w bagażu osobistym, do nomenklatury zawartej w art. 5 dyrektywy Rady 2007/74/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zwolnienia towarów przywożonych przez osoby podróżujące z państw trzecich z podatku od wartości dodanej i akcyzy. Z zaproponowanej zmiany jednoznacznie wynika, że bagaż osobisty obejmuje wyłącznie paliwo znajdujące się w standardowym zbiorniku dowolnego pojazdu silnikowego oraz paliwo znajdujące się w przenośnym kanistrze, z uwzględnieniem limitów z art. 77 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zmiany dot. odstąpienia samochodu osobowego lub innego pojazdu zaimportowanego ze zwolnieniem z VAT przez personel dyplomatyczny obcych placówek dyplomatycznych i organizacji międzynarodowych

Wprowadzona zostanie możliwość odstąpienia przed upływem 3 lat samochodu osobowego lub innego pojazdu zaimportowanego uprzednio ze zwolnieniem od podatku od towarów i usług przez uprawnionego członka personelu dyplomatycznego obcych placówek dyplomatycznych i organizacji międzynarodowych, w sytuacji gdy będzie to uzasadnione okolicznościami związanymi z ważnym interesem służby, dotyczącymi przesiedlenia uprawnionego członka personelu dyplomatycznego w celu podjęcia pracy w innym państwie (członkowskim lub w państwie trzecim) pod warunkiem jednakże, że pobyt członka personelu dyplomatycznego nie był krótszy niż 2 lata.

 

Rezygnacja z formalnego wymogu posiadania faktury dotyczącej WNT przy odliczaniu podatku naliczonego z tego tytułu

Projektowane zmiany w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  zakładają rezygnację z wymogu posiadania faktury dotyczącej WNT przy odliczaniu podatku naliczonego z tego tytułu. Zatem po zmianie faktura nie będzie formalnym warunkiem odliczenia podatku. Powyższe spowoduje, iż podatek naliczony i należny z tytułu WNT będą zawsze rozliczane dokładnie w tym samym okresie rozliczeniowym, a w konsekwencji podatek od WNT będzie mógł być w pełni neutralny dla podatnika.

 

Zmiana warunków szybszego zwrotu podatku od towarów usług dla tzw. podatników bezgotówkowych

Zmiany proponowane w art. 87 ust. 6e i art. 146k ustawy z dnia 11 marca 2004 r. polegają na obniżeniu z 12 miesięcy do 6 miesięcy okresu, który jest badany dla ustalania warunku:

• osiągania przez podatnika łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem, zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących online lub wirtualnych, za każdy okres rozliczeniowy nie niższej niż 50 tys. zł (po zmianie nie niższej niż 40 tys. zł), oraz
• prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu wyłącznie kas rejestrujących, które umożliwiają połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas (tzw. kasy online lub wirtualne).

Jednocześnie jak już zostało wskazane stałemu obniżeniu ulegnie próg łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem, zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących online lub wirtualnych, za każdy okres rozliczeniowy – z 50 tys. zł do 40 tys. zł.

Pozostałe zmiany w art. 87 ust. 6e mają charakter doprecyzowujący i są związane ze skróceniem terminu badania warunków dotyczących posiadania kas online lub wirtualnych.

Obok zmian mających charakter stały przewidziano również zmiany o charakterze czasowym – umożliwiające podatnikom korzystanie z preferencji szybszego zwrotu podatku po spełnieniu wprowadzonych przejściowo (w okresie 2 lat) obniżonych progów dla 2 ekonomicznych warunków zwrotu. Zgodnie ze zmianami do art. 146k ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w okresie dwóch lat od wejścia w życie zmienionych przepisów podatnik ma możliwość skorzystania z preferencyjnych warunków zwrotu VAT pod warunkiem, że:

• udział procentowy łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących (online lub wirtualnych), w danym okresie rozliczeniowym w całkowitej wartości sprzedaży wraz z podatkiem dokonanej przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym, był nie niższy niż 70% (po okresie dwóch lat warunek wzrośnie do wymaganych 80%),
• udział procentowy otrzymanych płatności zrealizowanych z wykorzystaniem instrumentów płatniczych, w tym również przy użyciu usługi polecenia przelewu w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, z tytułu sprzedaży wraz z podatkiem, zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących (online lub wirtualnych), dokumentowanej paragonami z oznaczeniem, z którego wynika, że płatność została dokonana przy użyciu karty płatniczej, przez wykonanie płatności mobilnej lub usługi polecenia przelewu, zgodnym z formą otrzymanej płatności, w stosunku do łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem zaewidencjonowanej przy zastosowaniu tych kas w danym okresie rozliczeniowym, był nie niższy niż 55% (po okresie dwóch lat warunek wzrośnie do wymaganych 80%).

We wskazanym okresie do łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, o której mowa w art. 146k ust. 1 pkt 1 i 2 nie wlicza się wartości sprzedaży dokumentowanej fakturami, o których mowa w art. 106h ust. 2 i ustala w oparciu o dane gromadzone w Centralnym Repozytorium Kas (art. 146k ust. 2). Natomiast całkowitą wartość sprzedaży wraz z podatkiem, o której mowa w art. 146k ust. 1 pkt 1, ustala się w oparciu o dane z JPK_VAT (dodawany art. 146k ust. 3).

Zmiany mają charakter czasowy i dają podatnikom czas m.in. na zwiększenie poziomu płatności bezgotówkowych, rejestrowanych przy użyciu kas online lub wirtualnych w całości sprzedaży osiąganej przez podatników. Po okresie przejściowym czasowe progi powrócą do wartości założonych w przepisach art. 87 ust. 6e ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zmiany proponowane w art. 87 ust. 6e oraz do art. 146k ustawy z dnia 11 marca 2004 r. będą miały zastosowanie do okresów rozliczeniowych przypadających od dnia 1 kwietnia 2023 r. (projektowany art. 13). Wprowadzany przepis przejściowy dla warunków ekonomicznych zwrotu stosuje się poczynając od deklaracji za kwiecień 2023 lub II kwartał 2023. 

Dodawany przepis art. 87 ust. 6m i 6n ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowią doprecyzowanie zasad proceduralnych dotyczących zwrotu VAT w terminie 15-dniowym.

Przepisy art. 87 ust. 6j-6l stanowią szczególną zasadę doręczania postanowień o przedłużeniu terminu 15-dniowego zwrotu podatku albo decyzji o odmowie dokonania zwrotu podatku w terminie 15 dni. Przewidują one fikcję doręczenia dla przypadków, gdy takie postanowienie lub decyzja nie zostaną podjęte albo odebrane w terminie 4 dni od dnia określonego w ust. 6j pkt 1-3. 

Wprowadzenie odrębnych reguł doręczeń przy zwrotach w terminie 15 dni było uzasadnione wyjątkowym charakterem rozwiązań w zakresie szybkiego zwrotu VAT. Aktualnie proponuje się wzmocnienie ram proceduralnych szybkiego zwrotu VAT, tak żeby podatnik miał w każdej sytuacji zapewnioną możliwość skutecznego wniesienia zażalenia na postanowienie o przedłużeniu 15-dniowego terminu zwrotu VAT, lub odwołania od decyzji o odmowie zwrotu niezależnie od trybu jego doręczenia oraz okoliczności czy postanowienie zostało następnie przez niego podjęte albo odebrane. 

Zgodnie z projektowanym ust. 6m jeżeli postanowienie o przedłużeniu 15-dniowego terminu zwrotu VAT zostałoby doręczone na zasadach określonych w ust. 6j-6l, z zastosowaniem tzw. fikcji doręczenia postanowienia, tj. z upływem 4 dni od dnia określonego w ust. 6j pkt 1-3, zażalenie wnosi się w terminie 17 dni od dnia dokonania doręczenia z upływem terminu tych 4 dni. 

W przypadku natomiast gdy decyzja o odmowie zwrotu VAT w 15-dniowym terminie zostałaby doręczona na zasadach określonych w ust. 6j-6l, z zastosowaniem tzw. fikcji doręczenia postanowienia, tj. z  upływem 4 dni od dnia określonego w ust. 6j pkt 1-3, odwołanie wnosi się w terminie 24 dni od dnia dokonania doręczenia z upływem terminu tych 4 dni. 

Odwołanie od decyzji o odmowie zwrotu VAT w 15-dniowym terminie doręczonej w sposób określony w ust. 6j-6l, z zastosowaniem tzw. fikcji doręczenia postanowienia, tj. z upływem 4 dni od dnia określonego w ust. 6j pkt 1-3, wnosi się w terminie 24 dni od dnia dokonania doręczenia z upływem terminu tych 4 dni (dodawany ust. 6n).

Zasada miałaby zastosowanie do wszystkich przypadków dokonania doręczenia w trybie ust. 6j-6l. Przykładowo jeżeli postanowienie o przedłużeniu 15-dniowego terminu zwrotu nie zostanie odebrane w terminie 4 dni od dnia rozpoczęcia przechowywania pisma w placówce pocztowej, doręczenie uważa się za dokonane z upływem terminu tych 4 dni (art. 87 ust. 6j pkt 1). Termin 17 dni na wniesienie zażalenia byłby liczony od upływu 4 dni od pierwszego awiza (fikcja prawna doręczenia) niezależnie od tego czy w późniejszym czasie podatnik odbierze postanowienie z placówki pocztowej czy nieodebrane pismo zostanie zwrócone do organu. 

Wydłużenie z 7 do 17 dni terminu na wniesienie zażalenia w przypadku dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu przez organ, lub z 14 do 24 dni w przypadku odwołania na decyzję organu, uzasadnione jest szczególnym charakterem tej preferencji podatkowej oraz wyważeniem praw proceduralnych podatnika. 

Przyjęte terminy powinny zrównać sytuację proceduralną podatników ubiegających się o zwrot VAT w trybie 15-dniowym z sytuacją podatników wnioskujących o zwrot VAT w innych trybach. Zaproponowane terminy uwzględniają szczególne zasady doręczeń przewidziane dla potrzeb szybkiego zwrotu VAT w kontekście generalnych reguł doręczeń dla pozostałych trybów zwrotu VAT, tak żeby możliwości działania dla podatników były porównywalne niezależnie od procedury zwrotu.

 

Likwidacja obowiązku uzgadniania z naczelnikiem US w formie protokołu proporcji do odliczenia podatku naliczonego w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotów, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, i w to miejsce wprowadzenia wymogu zawiadomienia naczelnika US o przyjętej proporcji (art. 90 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.)

Proponowane rozwiązanie polega na likwidacji wymogu uzgadniania prognozy proporcji lub prognozy prewspółczynnika i sporządzania protokołu przez naczelnika urzędu skarbowego. W to miejsce zostanie wprowadzone zawiadomienie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętych przez podatnika proporcji lub prewspółczynniku. Stanowi to istotne odformalizowanie procedury ustalania proporcji wstępnej przez tych podatników ułatwiając funkcjonowanie zarówno samym podatnikom jak również organom skarbowym. Podatnicy, rozpoczynający wykonywanie działalności gospodarczej, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, będą samodzielnie ustalali proporcję prognozowaną. Naczelnik urzędu skarbowego będzie zawiadamiany o proporcji przyjętej przez takiego podatnika  w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta proporcja została zastosowana po raz pierwszy, nie później jednak niż w dniu przesłania pliku JPK. Do zawiadomienia o przyjętej proporcji będą miały zastosowanie ogólne zasady dotyczące doręczeń obowiązujące na gruncie Ordynacji podatkowej, w tym za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

 

Likwidacja obowiązku uzgadniania z naczelnikiem US w formie protokołu prognozy w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku podatników obowiązanych do stosowania tzw. prewspółczynnika, którzy rozpoczynają  w danym roku wykonywanie działalności, i w to miejsce wprowadzenie wymogu zawiadomienia naczelnika US o przyjętych danych wyliczonych szacunkowo

Analogiczne zmiany jak w punkcie powyżej zostały zaproponowane w przypadku ustalania prewspółczynika przez podatników. Zmiany w  art. 90 ust. 8 oraz art. 86 ust. 2e mają na celu przyjęcie w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. jednolitych zasad  w odniesieniu do współczynnika oraz prewspółczynnika proporcji.

 

Zwiększenie kwoty pozwalającej na uznanie, że proporcja określona przez podatnika wynosi 100%, w sytuacji gdy proporcja ta przekroczyła u niego 98%, z obecnych 500 zł do 10 000 zł

 

Wprowadzenie opcji rezygnacji z dokonania korekty, jeżeli różnica pomiędzy proporcją wstępną a ostateczną nie przekracza 2 punktów procentowych oraz w przypadku gdy proporcja ostateczna jest mniejsza niż proporcja wstępna, a podatek naliczony niepodlegający odliczeniu wynikający z różnicy między tymi proporcjami oraz tzw. korekty wieloletniej nie przekracza 10 000 zł

Dodawane przepisy art. 91 ust. 1a i 1b ustawy o VAT będą stosowane, począwszy od korekt dokonywanych za 2023 r. (tj. dokonywanych w pierwszym okresie rozliczeniowym roku 2024).

Przy różnicy między proporcją wstępną a ostateczną wynoszącą 2%, podatnik co do zasady nie będzie obowiązany do dokonania korekty rocznej. Różnica przekraczająca 2 punkty procentowe będzie skutkowała koniecznością dokonania korekty. Jednocześnie wprowadzenie progu kwoty podatku naliczonego niepodlegającej odliczeniu wykluczy sytuacje, w których kwota odliczonego w ten sposób VAT osiągałaby znaczne wartości. 

Projektowane rozwiązanie będzie dostępne również dla funkcjonujących od dnia 1 stycznia 2023 r. podatników będących grupami VAT. 

Uwzględniając, że grupy VAT od dnia 1 stycznia 2023 r. będą stosowały proporcję wynikającą z art. 90 ust. 10c–10g ustawy o VAT, proponuje się równocześnie doprecyzowanie art. 91 ust. 1. Dodawane przepisy art. 91 ust. 1, 1a i 1b ustawy o VAT będą stosowane, począwszy od korekt dokonywanych za 2023 r. (tj. dokonywanych w pierwszym okresie rozliczeniowym roku 2024). Pozwoli to na uniknięcie wątpliwości, od jakiego okresu przepis ma być stosowany. Ponieważ co do zasady korekty dokonuje się za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku, w którym dokonano odliczenia VAT (projektowany art. 15).

 

Wprowadzenie zmiany w zakresie faktur dotyczących sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej (art. 106h ust 1 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.)

W art. 106h ust. 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zawarte są obecnie regulacje w zakresie faktur dotyczących sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Proponuje się zmianę brzmienia ust. 1 i ust. 3  poprzez uregulowanie przypadku dołączenia do takiej faktury danych identyfikujących paragon w postaci elektronicznej, tj. numer dokumentu, numer unikatowy kasy rejestrującej. Wprowadzenie tych zmian związane jest z dostosowaniem do regulacji dotyczących e-paragonów.

 

Wprowadzenie nowej, dodatkowej możliwości uwolnienia się od odpowiedzialności solidarnej w sytuacji zmiany faktora

Zmiana art. 108a ust 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. daje możliwości uwolnienia się od odpowiedzialności, która mogłaby być stosowana właśnie w sytuacji zmiany jednego faktora na drugiego. Dotychczasowy faktor uwalniałby się od odpowiedzialności poprzez przekazanie kwot podatku bezpośrednio na rachunek VAT nowego faktora. Dostawca nie byłby angażowany w ten proces.

„Przywileje” wynikające z zastosowania mechanizmu podzielonej płatności

Omawiany projekt przewiduje też zmianę w art. 108c, zgodnie z którym „przywileje” wynikające z zastosowania mechanizmu podzielonej płatności (niestosowanie sankcji VAT oraz podwyższonych odsetek od zaległości) są stosowane również w przypadku, gdy zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury zostanie zapłacona z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności przez podatnika innego niż wskazany na fakturze, np. przez faktora (przykładowo w faktoringu odwróconym).

 

Zmiana w zakresie zwrotu kwoty wydanej na zakup kasy rejestrującej

W celu usprawnienia procesu rozpatrywania takiego wniosku, i co za tym idzie szybszego zwrotu ww. kwoty proponuje się wprowadzenie regulacji, aby organ podatkowy, w przypadku wniosku, który nie budzi wątpliwości, dokonywał zwrotu kwoty wydanej na zakup kasy rejestrującej bez wydawania decyzji. Wprowadzenie proponowanej regulacji nie narusza praw podatników, ponieważ sprawdzenie wniosku odbywać się będzie zgodnie z warunkami przewidzianymi w Ordynacji podatkowej, a zwrot należnej kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej nastąpi (tak jak dotychczas) na rachunek podatnika. Liczba wydanych decyzji przez urzędy skarbowe na podstawie art. 111 ust. 5 ustawy, w 2019 roku to ok. 26 000, przy zaangażowaniu ok. 660 pracowników urzędów skarbowych.  W związku z tym rozwiązanie to ma stanowić uproszczenie całego procesu, zarówno dla podatników jak i organów skarbowych, które będą musiały poświęcić mniej czasu na załatwienie tej konkretnej procedury.

Zatem podobnie jak w przypadku postępowania o stwierdzenie nadpłaty, gdy prawidłowość skorygowanego zeznania nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji (art. 75 par. 4 ustawy – Ordynacja podatkowa), tak i w tej sytuacji, jeżeli prawidłowość wniosku, o zwrot kwoty określonej w art. 111 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., nie budzi wątpliwości, organ podatkowy dokonuje jej zwrotu bez wydawania decyzji. W takim przypadku wniosek złożony przez podatnika wywołuje skutki prawne.

 

Wprowadzenie możliwości wystawiania i wydawani nabywcom paragonu fiskalnego lub faktury za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przez przesyłanie tego dokumentu w sposób z nim uzgodniony, w tym przy użyciu systemu teleinformatycznego Szefa KAS pośredniczącego przy wydawaniu paragonów fiskalnych w postaci elektronicznej nabywcy bez konieczności podawania jego danych osobowych

Zgodnie z uzasadnieniem termin wprowadzenia tej regulacji – 15 września 2023 r. – wynika z założeń biznesowych i harmonogramu wdrożenia tego rozwiązania do stosowania przez rynek.

 

Wprowadzenie możliwości rezygnacji z obowiązku drukowania dokumentów fiskalnych wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników prowadzących ewidencję sprzedaży przy ich zastosowaniu

Zmiana w art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  wprowadza rezygnację z obowiązku drukowania dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących – tj.: raportów fiskalnych i dokumentów niefiskalnych wystawianych przez podatników prowadzących ewidencję sprzedaży przy ich zastosowaniu. Rozwiązanie to będzie miało zastosowanie tylko do kas online, w tym kas wirtualnych. Z wprowadzaną zmianą w art. 111 ust. 3a pkt 8, wiąże się również potrzeba odpowiedniego dostosowania delegacji zawartej w art. 111 ust. 7a pkt 1, art. 111b ust. 3 pkt 2 i art. 145a ust. 15 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. oraz wprowadzenia przepisu przejściowego i związanego z tym odpowiedniego wydania rozporządzeń w oparciu o te delegacje.

 

Zmiana zasad dokonywania korekt podatku należnego od dostawy towarów dokonanej dla podróżnego

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 129 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  w przypadku gdy sprzedawca dokona zwrotu podatku w gotówce i uzyska  dokument, na którym podróżny potwierdził własnoręcznym czytelnym podpisem otrzymanie zwrotu kwoty podatku po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy podatnik będzie mógł dokonać korekty podatku należnego od tej dostawy w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał ten dokument. Prawo do dokonania korekty będzie możliwe gdy sprzedawca będzie w posiadaniu tego dokumentu nie później niż przed upływem 10 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano dostawy. Termin ten jest analogiczny jak w sytuacji otrzymania po terminie do złożenia deklaracji podatkowej  dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium UE.

 

Wprowadzenie przepisów mających na celu zapewnienia podatnikom ochrony przed ewentualnymi konsekwencjami kwestionowania przez administracje podatkowe innych państw terminowego uiszczenia podatku w procedurach szczególnych

Projektowane zmiany w przepisach art. 130c ust. 8, art. 133 ust. 8 i art. 138g ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wynikają z konieczności zapewnienia podatnikom ochrony przed ewentualnymi konsekwencjami kwestionowania przez administracje podatkowe innych państw terminowego uiszczenia podatku VAT w procedurach szczególnych poprzez OSS (procedura unijna i nieunijna) i IOSS (procedura importu). Projekt nowelizacji przewiduje modyfikację terminu płatności podatku w procedurach szczególnych przy użyciu OSS i IOSS poprzez zastosowanie reguły, zgodnie z którą termin płatności będzie upływał również w przypadku gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy. Takie rozwiązanie zapewni pełną zgodność krajowych przepisów z przepisami prawa unijnego. Uiszczenie przez podatnika podatku w tak określonym terminie wyeliminuje ryzyko kwestionowania terminowości wpłaty przez obce administracje podatkowe, które nie zawsze rozumieją szczegółowe uregulowania obowiązujące w Polsce, w tym przepisy Ordynacji podatkowej.

Wprowadzenie przepisów stanowiących podstawę do określenia wzorów elektronicznych deklaracji korygujących, które będą składane poza systemem OSS i IOSS bezpośrednio do Łódzkiego US

Zgodnie z dodanym art. 130ca ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  podatnik, dla którego państwem członkowskim konsumpcji jest Polska, składa korektę deklaracji VAT drogą elektroniczną, za pomocą aplikacji informatycznej udostępnionej na portalu podatkowym, do Łódzkiego Urzędu Skarbowego. Z uwagi na to, że podatnik składając korektę deklaracji może już nie być zidentyfikowany na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, a art. 3 ust. 3 pkt 3 tej ustawy określa Łódzki Urząd Skarbowy jako właściwy organ podatkowy dla podatników dla których państwem członkowskim konsumpcji jest Polska, zidentyfikowanych na potrzeby tej procedury, bezpośrednio w przepisie konieczne jest doprecyzowanie właściwego urzędu do którego będą składane takie korekty. Dodany art. 130ca ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. określa jakie dane będzie zawierała korekta deklaracji. Dodany art. 130ca ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  reguluje kwestie waluty w jakiej należy sporządzić korektę deklaracji oraz sposób przeliczania waluty krajowej na euro. Zgodnie z projektowanym przepisem w tym przypadku odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy art. 130c ust. 6 i 7. Oznacza to, że korekty będą sporządzane w euro, natomiast w sytuacji gdyby konsumenci dokonywali płatności w innych walutach niż euro, do ich przeliczenia na euro należałoby zastosować kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego (tj. ostatni dzień kwartału) albo – jeżeli nie zostanie opublikowany w tym dniu – kurs wymiany opublikowany następnego dnia. Zgodnie z nowym art. 130ca ust. 4 tej ustawy kwota podatku, w odniesieniu do której dokonywana jest korekta należy wpłacić w euro, na rachunek bankowy Łódzkiego US.

Uwagi zawarte w odniesieniu do art. 130ca ustawy o VAT znajdują analogiczne zastosowanie do projektowanego art. 133a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W przypadku bowiem transakcji rozliczonych uprzednio w procedurze nieunijnej w ramach systemu OSS przewiduje się identyczne zasady składania korekt deklaracji. Korekta składana jest bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji, przy czym następuje to poza systemem OSS. 

Zgodnie z dodanym art. 138ga ustawy z dnia 11 marca 2004 r. korygowanie transakcji rozliczonych poprzez IOSS następuje zasadniczo w bieżącej deklaracji, składanej w tym systemie. Jednakże w określonych sytuacjach wskazanych w art. 61 ust. 2 rozporządzenia nr 282/2011 (upływ 3 lat po terminie złożenia deklaracji) i art. 61a ww. rozporządzenia (zaprzestanie korzystania z procedury szczególnej, zmiana państwa członkowskiego identyfikacji) korekta taka może być złożona wyłącznie bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji (poza systemem IOSS). Aby umożliwić podatnikom, a w przypadku podatników reprezentowanych przez pośrednika – pośrednikowi, w sytuacji gdy podatnik zaprzestaje stosowania procedury importu albo zostaje z niej wykluczony albo zmienia państwo członkowskie identyfikacji zgodnie z art. 57f rozporządzenia 282/2011, złożenie w takich przypadkach korekty deklaracji, proponuje się wprowadzenie odpowiednich przepisów w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. Skorygowane deklaracje będą składane poza systemem IOSS bezpośrednio do Łódzkiego US.

Podobnie, gdy pośrednik zostanie wykreślony z rejestru lub zmieni państwo członkowskie identyfikacji, wówczas w przypadku, gdy musi dokonać korekty złożonych deklaracji, 
w odniesieniu do podatników, których reprezentował w procedurze importu - taka korekta może być złożona również wyłącznie bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji (poza systemem IOSS).

W przypadku transakcji rozliczonych uprzednio w systemie IOSS przewiduje się analogiczne zasady składania korekt deklaracji jak w przypadku OSS. Korekta składana jest bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji, przy czym następuje to poza systemem IOSS. Nowy art. 138ga ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  zawiera analogiczne rozwiązania jak te przewidziane w art. 130ca oraz 133a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Sankcja 20%

Projekt przewiduje również nowelizację przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w związku z wyrokiem TSUE w sprawie C-935/19. Trybunał w powołanym wyroku uznał, że przepisy prawa unijnego stoją na przeszkodzie stosowaniu obowiązujących w Polsce rozwiązań w zakresie 20% sankcji. Trybunał stwierdził, że tryb stosowania sankcji wykracza poza to, co jest niezbędne do realizacji celów polegających na zapewnieniu prawidłowego poboru podatku i zapobieganiu oszustwom podatkowym, gdyż sankcja ta jest stosowana automatycznie, a przepisy nie dają organom podatkowym możliwości zindywidualizowania nałożonej sankcji (dostosowania do okoliczności danej sprawy). Niezbędna jest w tym zakresie zmiana przepisów polegająca na umożliwieniu organom podatkowym ustalania sankcji w podatku od towarów i usług w sposób zindywidualizowany uwzględniający konkretne okoliczności danej sprawy.

Zmiana w zakresie art. 112b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przewiduje w pierwszej kolejności wprowadzenie możliwości ustalenia wysokości dodatkowego zobowiązania podatkowego w formule pozostawionego do uznania organu zakresu w miejsce sztywnych i jedynie możliwych do zastosowania wysokości (art. 112b ust. 1, 2 i 2a). Następnie w celu ustawowego wyznaczenia kierunku dokonywanego uznania administracyjnego w celu uniknięcia sytuacji, w której mogłoby dojść do nieakceptowanego „swobodnego uznania administracyjnego” przewidziano podobnie jak ma to miejsce w KPA katalog dyrektyw wymiaru dodatkowego zobowiązania podatkowego, którymi ma się kierować organ w celu ustalenia sankcji jaka dotknie w indywidualnej sprawie podatnika, który dopuścił się nieprawidłowości.

W tym zakresie przewidziano (art. 112b ust. 2b), że wymierzając dodatkowe zobowiązanie podatkowe naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego bierze pod uwagę:

1. okoliczności powstania nieprawidłowości,
2. rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na podatniku obowiązku,
3. wagę i częstotliwość stwierdzanych dotychczas nieprawidłowości dotyczących nieprzedawnionych zobowiązań w podatku,
4. kwotę stwierdzonych nieprawidłowości, w tym kwotę zaniżenia zobowiązania podatkowego, kwotę zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe,
5. działania podjęte przez podatnika po stwierdzeniu nieprawidłowości w celu usunięcia skutków nieprawidłowości.
   • rozszerzenie katalogu dokumentów stanowiących podstawę egzekucji administracyjnej o korekty deklaracji składane poza procedurami szczególnym w Polsce jako państwie członkowskim konsumpcji,

Kolejna regulacja dotycząca wymiaru kary ma na celu spowodowanie by podatnicy dokonujący oszustwa, świadomie biorący w nim udział byli traktowani z pełną surowością, przez co należy rozumieć wymierzanie dodatkowego zobowiązania podatkowego ustalanego na podstawie art. 112b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w górnej granicy zagrożenia sankcją (art. 112b ust. 2c ustawy z dnia 11 marca 2004 r.).

Jak wskazano wyżej zapewnienie zgodności prawa polskiego z orzeczeniem TSUE wymaga również dokonania zmiany w art. 112c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zmiana w tym artykule spowoduje, że najbardziej dotkliwa sankcja będzie miała zastosowanie tylko w przypadku stwierdzenia, że działanie podatnika było związane z oszustwem lub świadomym udziale w oszustwie.

 

Omawiany projekt przewiduje też zmiany w innych, następujących ustawach.

 

II. Zmiany w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji:

• wyłączenie obowiązku zamieszczania w ww. korektach deklaracji pouczenia o tym, że stanowią one podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego oraz obowiązku przesyłania upomnień poprzedzających wszczęcie egzekucji administracyjnej do należności pieniężnych z tytułu podatku od towarów i usług rozliczanego na podstawie korekty deklaracji składanej poza procedurą szczególną bezpośrednio w Polsce,
• wprowadzenie zasady przeliczania należności pieniężnej wynikającej z korekty deklaracji na walutę polską (w złotych).

 

III. Zmiany w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe:

• umożliwienie przekazywania środków z rachunku VAT na rachunek VAT przedstawiciela Grupy VAT celem zapłaty do urzędu skarbowego należnych podatków, 
• dodanie nowego tytułu do obciążenia rachunku VAT,
• rozszerzenie możliwości przeznaczenia środków zgromadzonych na rachunku VAT na kolejne podatki oraz opłaty (podatek od wydobycia niektórych kopalin, podatek od sprzedaży detalicznej, opłata od środków spożywczych /tzw. podatek cukrowy/, zryczałtowany podatek od wartości sprzedanej produkcji /tzw. podatek od produkcji okrętowej/, opłata za zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi oraz za zezwolenie na wyprzedaż posiadanych zapasów napojów alkoholowych, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml/ tzw. opłata od „małpek”/ oraz podatek tonażowy).

 

IV. Zmiany w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa:

• dostosowanie zakresu kompetencji DKIS i szefa KAS do procesu konsolidacji wiążących informacji,
• usprawnienie wykonywania zadań przez KAS w zakresie prowadzonych rozliczeń z podatnikami

 

V. Zmiany w ustawie z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne:

• wprowadzenie możliwości odstąpienia przed upływem 3 lat samochodu osobowego lub innego pojazdu przywiezionego uprzednio ze zwolnienia z należności celnych przywozowych przez uprawniony personel dyplomatyczny w sytuacji, gdy będzie to uzasadnione okolicznościami związanymi z ważnym interesem służby dyplomatycznej dotyczącym przesiedlenia uprawnionego członka personelu w celu podjęcia pracy w innym państwie pod warunkiem jednakże , że pobyt członka personelu dyplomatycznego nie był krótszy niż 2 lata,
•  dostosowanie kompetencji DKIS w związku z procesem konsolidacji wiążących informacji.

 

VI. Zmiany w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r.  o podatku akcyzowym:

• konsolidacja wydawania wiążących informacji poprzez wyznaczenie DKIS - jako organu właściwego do wydawania WIT, WIP i WIA w ramach I instancji oraz rozpatrywania spraw odwoławczych w ramach II instancji,
• ujednolicenie systemu podatkowego w obszarze dotyczącym wydawania WIS i WIA - przy uwzględnieniu tych aspektów, które są specyficzne dla poszczególnych rodzajów instrumentów.

 

VII. Zmiany w ustawie o finansach publicznych

• zakładają wprowadzenie do systemu finansów publicznych przeglądów wydatków (instytucjonalizacja) – wprowadzenie przeglądów wydatków stanowi wypełnienie zaleceń Komisji Europejskiej w zakresie poprawy zarządzania finansami publicznymi – przepisy wchodzą w życie z dniem 30 czerwca 2023 r.

 

VIII. Zmiany w ustawie o KAS

• przepis art. 8 nowelizacji przewiduje dodanie do ustawy o KAS przepisu precyzującego kompetencje dyrektora KIS w zakresie prowadzenia spraw dotyczących wiążących informacji.

 

 

Przepisy przejściowe i końcowe

• przepis art. 9 nowelizacji  ma na celu zagwarantowanie płynnego przejęcia przez DKIS 
  (z dniem wejścia w życie projektowanych przepisów) spraw dotyczących WIA, WIT oraz WIP toczących się (w dniu wejścia w życie tych przepisów) zarówno w pierwszej, jak i w drugiej instancji, jak również przed sądami, oraz zadań związanych z zakończonymi sprawami w zakresie WIA, WIT oraz WIP.  Żeby DKIS mógł realizować zadania związane z zakończonymi sprawami w zakresie WIA, WIT oraz WIP, przyznano temu organowi dostęp do akt dotyczących tych spraw, będących w dyspozycji organów właściwych w tych sprawach przed dniem wejścia w życie projektowanych przepisów,
• przepis art. 10 nowelizacji reguluje kwestie intertemporalne związane z WIS,
• przepis art. 11 nowelizacji reguluje kwestie intertemporalne związane z WIA,
• przepis art. 12 nowelizacji  porządkuje zasady odliczania podatku naliczonego z tytułu WNT w związku ze zmianami legislacyjnymi w art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a, ust. 10g i ust. 10h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Proponuje się stosowanie nowych reguł rozliczania VAT także do niektórych sytuacji, w których podatnik rozpoczął procedurę odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT, natomiast z powodu braku faktury, na dzień wejścia w życie ustawy procedura odliczenia nie została zakończona. Zakres tej regulacji ograniczony jest 3-miesięczym terminem. Zatem jeżeli w odniesieniu do nabytych w ramach WNT towarów do dnia 31 marca 2023 r. (data utraty mocy dotychczasowych regulacji w tym zakresie) nie upłynął 3-miesięczny termin na otrzymanie faktury dokumentującej dostawę tych towarów, to w takim przypadku odliczenie podatku naliczonego z tytułu tego WNT nie będzie uzależnione od warunku posiadania faktury dokumentującej tę transakcję (ust. 1). W pozostałych przypadkach (tj. jeżeli termin, o którym mowa w art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a upływa przed dniem 1 kwietnia 2023 r.) podatnik przy rozliczaniu podatku naliczonego z tytułu WNT będzie stosował dotychczas obowiązujące zasady (ust. 2),
• przepis art. 16 nowelizacji stanowi, że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej dokonanej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 106h ust. 1 i 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
• przepis art. 17 nowelizacji reguluje zakres stosowania wprowadzanego art. 111 ust. 5a i 5b ustawy z dnia 11 marca 2004 r., że do postępowań w sprawie zwrotu, o którym mowa w art. 111 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się nowe regulacje, tj. przepisy art. 111 ust. 5a i 5b ustawy zmienianej w art. 1 nowelizacji,
• przepis art. 18 usuwa wątpliwość jakie mogłyby powstać w zakresie stosowania przepisów umożliwiających obniżenie sankcji w sprawach w których postępowania podatkowe, kontrole podatkowe lub kontrole celno-skarbowe, zostały wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Przewidziano w tym zakresie stosowanie regulacji nowych. Przepis przejściowy dotyczący zmian w art. 112b i art. 112c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. kształtuje stosowanie przepisów w brzmieniu zmienianym, by objąć nimi również sytuacje, w których podmioty, wobec których zainicjowano procedury kontrolne, a które na dzień wdrożenia znowelizowanych przepisów pozostają w terminie na dokonanie czynności, o których mowa w przepisach warunkujących zastosowanie stawek obniżonych sankcji. lub dla których termin ten się jeszcze nie rozpoczął,
• przepis art. 19 nowelizacji umożliwia podatnikom, dla których państwem członkowskim konsumpcji jest Rzeczpospolita Polska, złożenie korekty deklaracji VAT bezpośrednio do Łódzkiego Urzędu Skarbowego, również za okresy rozliczeniowe przypadające przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
• przepis art. 20 nowelizacji wprowadza obowiązek, by wierzyciel wraz z przekazaniem wniosku egzekucyjnego i tytułu wykonawczego zawiadomił organ egzekucyjny o danych zobowiązanego, o których mowa w art. 27 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nieujętych w tym tytule wykonawczym, a stanowiących numer, za pomocą którego zobowiązany został zidentyfikowany na potrzeby podatku w innym kraju. Podanie dodatkowych danych identyfikujących zobowiązanego w innym państwie (tj. numeru, za pomocą którego zobowiązany został zidentyfikowany na potrzeby podatku w innym kraju) może decydować o możliwości wszczęcia i prowadzenia postępowania egzekucyjnego,
• przepisy art. 22 i 25 nowelizacji umożliwiają posługiwanie się przez podatników obecnie obowiązującym wzorem wniosku o wydanie WIS i WIA do końca 2023 roku. W zakresie WIS wzór wniosku o wydanie WIS określony jest w rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 29 października 2019 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej (Dz. U. poz. 2109), natomiast w zakresie WIA – w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie wiążącej informacji akcyzowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 985),
• zgodnie z art.  23 nowelizacji, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 111 ust. 7a art. 111b ust. 3 pkt 2 oraz art. 145a ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a, art. 111b ust. 3 pkt 2 oraz art. 145a ust. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, i mogą być w tym okresie zmieniane,
• zgodnie z art. 24 nowelizacji, z uwagi na fakt, że projekt ustawy przewiduje uchylenie art. 70 ust. 2 pkt 2 Prawa celnego – aby zatem wykluczyć wątpliwość co do uchylenia pośredniego rozporządzeń wydanych na podstawie art. 70 ust. 3 i 4 Prawa celnego proponuje się dodanie przepisu przejściowego utrzymującego w mocy dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 70 ust. 3 i 4 ustawy Prawo celne do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2023 r., z zastrzeżeniem, że mogą być w tym okresie zmieniane.

 

Opracowała: Katarzyna Wawrzonkiewicz