Służbowe ubranie pracownika jako jego przychód
REKLAMA
REKLAMA
Odpowiedź
REKLAMA
(...) Świadczy Pani usługi na rzecz Y S.A. w zakresie prowadzenia salonu sprzedaży X. Na mocy zawartej umowy z Y S.A. zobowiązana jest Pani do wykonywania wszystkich czynności koniecznych do prowadzenia sprzedaży przez salon sprzedaży X, tj. między innymi obsługa klientów, obsługa kasy, przyjmowanie towaru do salonu, wydawanie towaru klientom, sprzątanie salonu, otwieranie i zamykanie salonu, przekazywanie Y gotówki stanowiącej utarg ze sprzedaży towarów, przestrzeganie standardów prowadzenia salonów sprzedaży X opracowanych przez Y. W związku z prowadzeniem salonu zatrudnia Pani pracowników. Zawarta na prowadzenie salonu umowa nakłada zarówno na Panią, jak i na Pani pracowników obowiązek wykonywania pracy w jednolitym ubraniu oznaczonym marką X. Odzież ta będzie nabywana od Y S.A. na podstawie umowy sprzedaży. Pracownicy otrzymaną odzież będą nosili wyłącznie w czasie pracy. Będzie ona przydzielana okresowo (zwykle na dwa miesiące) na podstawie protokołu i pracownik po upływie określonego terminu będzie zobowiązany do jej zwrotu. Właścicielem odzieży przez cały czas będzie Pani. Po upływie okresu, na który odzież została wydana, wywiezie ją Pani na wysypisko albo sprzeda jako czyściwo bądź do sklepów z odzieżą używaną. Nie będą jej jednak mogli ani nabyć, ani używać Pani pracownicy. Zasady przydziału, korzystania i zwrotu odzieży określiła Pani w regulaminie pracy, a także częściowo w aneksach do umów o pracę. W tej sytuacji nie wie Pani, czy wydanie pracownikom do czasowego używania odzieży oznaczonej marką X będzie stanowiło dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń i w konsekwencji czy będzie rodziło obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych. W Pani opinii zdarzenie to nie jest nieodpłatnym świadczeniem i nie podlega podatkowi dochodowemu.
Stanowisko organu podatkowego
(...) Stosownie do przepisów art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku. Rodzaje źródeł przychodów określają przepisy art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym ze źródeł przychodów, wymienionych w punkcie 1 powołanego wyżej przepisu art. 10 ust. 1 ustawy, jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. W myśl przepisów art. 12 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania kryteriów i sposobów ustalania ich wartości. A zatem konieczne jest odwołanie się w tym zakresie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, orzecznictwie i doktrynie. I tak, przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż właścicielem odzieży przez cały czas pozostaje Pani jako przedsiębiorca. Pracownik odzież tą używa wyłącznie w czasie pracy, a zatem nie może nią dysponować w sposób swobodny, a tym samym korzystać z niej poza pracą. Trudno zatem mówić w tej sytuacji o czerpaniu przez pracownika z tego tytułu jakichkolwiek korzyści. Korzyści może odnieść Pani jako pracodawca. W związku z tym w opinii tutejszego organu nie można uznać, że korzystanie wyłącznie w godzinach pracy z należącej do pracodawcy odzieży oznaczonej marką X będzie mieścić się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń, gdyż trudno je uznać za przysporzenie majątku pracownika posiadające konkretny wymiar finansowy. Tym samym w wymienionym zakresie nie mają zastosowania przepisy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
REKLAMA
REKLAMA