Łyżworolki mogą być kosztem podatkowym firmy

Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów w interpretacji podatkowej z 25 stycznia 2017 r. (nr 1061-IPTPB4.4511.258.2016.1.MH).

Autopromocja

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Przedsiębiorca na rolkach

O interpretację wystąpił podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, prowadzący działalność gospodarczą, między innymi w zakresie określonym w Polskiej Klasyfikacji Działalności Gospodarczej (PKD) 62.01.Z. - działalność związana z oprogramowaniem. Zamierza on kupić łyżworolki, które będzie wykorzystywał jako środek transportu na dojazdy na spotkania z klientami oraz do urzędów w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Autopromocja

Webinar:
KSeF – na co warto przygotować firmę?

Sprawdź

Według podatnika łyżworolki będą pozwalać na szybsze załatwianie spraw w centrum miasta. Ich wykorzystanie wpłynie na obniżenie kosztów parkowania i zmniejszenie zużycia paliwa w samochodzie służbowym. Ze względu na niewielki rozmiar, łyżworolki można zabrać do samochodu i wykorzystać jako środek transportu po zostawieniu samochodu na parkingach i w centrach przesiadkowych poza centrami miast.

Podatnik we wniosku o interpretację zapytał czy  koszty zakupu łyżworolek może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów swojej firmy.

Autopromocja

Szkolenie: Jak przygotować się do KSeF?

Sprawdź

Łyżworolki można zaliczyć do kosztów

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie znalazł przeciwwskazań do zaliczenia do kosztów takiego wydatku. Podkreślił jednak, że istnieje kilka warunków tego zaliczenia. Pierwszym jest wykorzystywanie łyżworolek wyłącznie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności. Przy czym to podatnik podczas ew. kontroli organów podatkowych powinien wykazać związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy każdym poniesionym przez niego wydatkiem zaliczonym do kosztów podatkowych a osiągniętym przychodem.

Autopromocja

Jak przygotować się do zmian 2025.
Podatki. Rachunkowość. ZUS

Sprawdź

Niezbędne jest też właściwe udokumentowanie wydatku zaliczonego do kosztów. Co prawda ustawa o PIT same nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Ale na podstawie art. 24a ustawy o PIT podatnicy rozliczający się na zasadach ogólnych (skala podatkowa) mają obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów albo ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Przepisy regulujące zasady prowadzenia pkpir (rozporządzenie ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów i ksiąg rachunkowych (ustawa o rachunkowości) zawierają przepisy określające dowody księgowe, na podstawie których można dokonać zapisów w tych księgach. W przypadku zakupów są to najczęściej faktury, rachunki, paragony fiskalne.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Według jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych i sądów koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Ten cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Poniesione przez podatników koszty powinny ten przychodowy cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność.

Natomiast koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało.

Zaś jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Końcowo organ podatkowy zauważył, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przewiduje kontroli stanu faktycznego a jedynie ocenę stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanego przez podatnika we wniosku o interpretację. Natomiast właściwa weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego.

Polecamy: Komplet żółtych książek – Podatki 2017

Jak podkreślił organ podatkowy uznanie każdego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony.

Dlatego podatnik musi być przygotowany, by wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Wydatek zostanie przez organ podatkowy uznany za koszt uzyskania przychodu, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie wyłączony z kosztów przez art. 23 ustawy o PIT.