Jak rozliczyć wydatki na rehabilitację

Ulga na cele rehabilitacyjne należy do ulg odliczanych od podstawy opodatkowania, czyli od dochodu. Umożliwia ona podatnikom uwzględnienie poniesionych w ciągu roku wydatków m.in. na leki, sprzęt rehabilitacyjny czy też pobyt w sanatorium. Prawo do skorzystania z odliczenia zostało jednak obwarowane szeregiem warunków. Dotyczą one zarówno wydatków uprawniających do zastosowania ulgi, jak i wymogów, które musi spełniać sam podatnik. Uwzględnienie ulgi w rocznym rozliczeniu podatkowym zależy od spełnienia wszystkich warunków łącznie. Pamiętać należy, że odliczeniu podlegają wyłącznie te wydatki, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku wydatków dofinansowanych z powyższych funduszy podatnik nie traci prawa do ulgi, obowiązują go jednak pewne ograniczenia. Podatnik w takiej sytuacji może odliczyć jedynie różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą dofinansowaną lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Ulga rehabilitacyjna przysługuje zarówno podatnikowi będącemu osobą niepełnosprawną, jak i podatnikowi, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w art. 26 ust. 7e precyzuje, jakie osoby niepełnosprawne pozostające na utrzymaniu podatnika uprawniają go do skorzystania z ulgi. Są to: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób nie przekraczają kwoty 9120 zł.

Podatnik, który chce odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne lub związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, w pierwszej kolejności powinien sprawdzić, czy kwalifikuje się (lub osoba pozostająca na jego utrzymaniu) do uwzględnienia ulgi. Za osobę niepełnosprawną na gruncie ustawy o PIT uważa się osobę, która posiada orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy bądź decyzję przyznającą rentę szkoleniową lub rentę socjalną albo, w przypadku osób, które nie ukończyły 16 lat, orzeczenie o rodzaju i stopniu niepełnosprawności. Do dokonania odliczeń uprawnia również orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r.