Emerytury zagraniczne polskich rezydentów podatkowych - opodatkowanie wg Konwencji MLI
Konwencja MLI zmieniła w niektórych zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, metodę unikania podwójnego opodatkowania. Metoda wyłączenia z progresją została zastąpiona metodą odliczenia proporcjonalnego.
Wyjaśniamy w jaki sposób przyjęcie nowej metody wpływa na obowiązki podatkowe osób pobierających emeryturę zagraniczną oraz jak kształtują się w takiej sytuacji obowiązki banku, jako płatnika.
Należy zauważyć, że w celu unikania podwójnego opodatkowania, w większości umów zawartych przez Polskę przyjęto zasadę stosowanie metody wyłączenia z progresją. Co oznacza, że jeżeli doszło do opodatkowania danego świadczenia w drugim państwie (czyli dana umowa zezwala na opodatkowanie świadczenia w państwie źródła), wówczas kwota tego świadczenia podlega zwolnieniu z opodatkowania w Polsce.
Notyfikacja stosowania Konwencji MLI przez Polskę zmieniła jednak na niekorzyść polskich rezydentów podatkowych postanowienia wybranych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przez zastąpienie tych postanowień, które dla celów unikania podwójnego opodatkowania nakładają obowiązek zwolnienia z podatku dochodów osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce – zasadą opodatkowania tych dochodów w Polsce, z możliwością odliczenia podatku od tych dochodów zapłaconego za granicą.
Oznacza to, że w przypadku świadczeń emerytalnych pochodzących od państw, które ratyfikowały Konwencję MLI i do których znajduje zastosowanie przyjęta przez Polskę metoda unikania podwójnego opodatkowania, bank (jako płatnik) wypłacający świadczenie emerytalne jest zobowiązany z zasady do poboru podatku dochodowego od dokonywanych wypłat.
Warto mieć przy tym na uwadze, że w przypadku wypłaty świadczeń emerytalnych i rentowych pochodzących z zagranicy bank, jako płatnik ma obowiązek stosować postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zastosowanie właściwej umowy powinno nastąpić już na etapie obliczania należnej zaliczki na podatek dochodowy. Jednocześnie, przewidziana w danej umowie metoda unikania podwójnego opodatkowania powinna znaleźć zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zgodnie z postanowieniami tej umowy świadczenie emerytalne lub rentowe podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w państwie źródła. W takiej sytuacji – w związku z dokonanym przez Polskę wyborem metody unikania podwójnego opodatkowania – zaliczka na podatek płacona w Polsce powinna zostać pomniejszona przez płatnika, w odpowiedniej proporcji, o kwotę podatku zapłaconego za granicą. Przy braku rzetelnej informacji o kwocie pobranego za granicą podatku, bank powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy w pełnej wysokości.
Jeżeli natomiast emerytura lub renta zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania podlega opodatkowaniu tylko w państwie, z którego pochodzi, to bank nie ma obowiązku pobierać zaliczek od takich dochodów.
Uwzględnienie treści UPO może oznaczać również, że opodatkowanie wypłacanych przez bank zagranicznych świadczeń emerytalnych i rentowych będzie odbywać się tylko w Polsce. Sytuacja taka ma miejsce na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych z Austrią i Słowenią, w przypadku których stosowanie Konwencji MLI rozpoczęło się już 1 stycznia 2019 r.
NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!
Polecamy: Monitor prawa pracy i ubezpieczeń
Podsumowując:
Wskazanie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, wraz z numerami artykułów oraz ustępów, które uległy zmianie w związku z ratyfikacją Konwencji MLI nastąpiło w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016.
Artykuł pochodzi z bloga kontrolapodatkowa.pl
Komentarze(1)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze