Zadośćuczynienie za pomówienie w mediach, przeprosiny, sprostowanie – skutki w PIT

„Gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą” – sens tego powiedzenia dobrze jest znany redaktorom rozmaitych przedsięwzięć prasowych. Są to osoby, które dość często zderzają się z koniecznością szybkiego zamknięcia numeru gazety lub czasopisma, choć brakuje im dobrego materiału.

Zdarza się wówczas, że nadchodzi wybawienie w postaci informacji „z ostatniej chwili”. Może to być informacja, która kompromituje znanego polityka lub przedsiębiorcę… pod warunkiem, że jest prawdziwa.

Ponieważ nie ma czasu na dokładną weryfikację wszystkich szczegółów, redaktor z duszą na ramieniu puszcza materiał do druku i czeka. Jeżeli bohater publikacji nie protestuje, mamy do czynienia z sukcesem dziennikarskim.

Zdarza się jednak, że opisany polityk lub przedsiębiorca nie zna się na żartach i kieruje pozew do sądu. W trakcie postępowania wychodzi na jaw, że podstawy publikacji były wątłe, a co za tym idzie, sąd nakłada rozmaite obowiązki na wydawcę, a czasem także na autora tekstu.

Co grozi za pomówienie w Internecie?

Odpowiedzialność karna związana ze zniesławieniem publikacją w prasie

Zadośćuczynienie w granicach wyroku

W pierwszej kolejności sąd może przyznać pomówionemu zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Tego typu zadośćuczynienie jest wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT. Oznacza to, że wypłata zadośćuczynienia nie pociąga za sobą żadnych dodatkowych obowiązków podatkowych – ani po stronie wydawcy, ani też osoby pomówionej.

Obowiązek sprostowania i przeproszenia

Poza tym sąd nakazuje, by gazeta lub czasopismo opublikowało sprostowanie połączone z przeprosinami. Taka publikacja też nie pociąga za sobą skutków podatkowych. Zdarza się jednak, że rzeczywistość przynosi nowe zdarzenia, które komplikują sytuację. Wydawca może uznać, że obowiązek przeproszenia jest zbyt dolegliwy, a jego wykonanie nadwyrężałoby reputację tytułu.

Zwróćmy uwagę, że osoba pomówiona może uzyskać wyrok, który nie tylko nakazuje sprostowanie i przeproszenie zgodne z orzeczoną formułą, ale także precyzuje inne istotne szczegóły. Należą do nich: strona ogłoszenia przeprosin, rozmiar czcionki, a także powierzchnia gazetowa, jaką przeprosiny powinny zająć.

Może się wtedy okazać, że taka publikacja wyglądałaby niezręcznie, bo przytłaczałaby resztę czasopisma lub gazety. Wystarczy sobie wyobrazić całostronicowe przeprosiny, które sąsiadują z subtelnym wstępniakiem redaktora naczelnego albo ze spisem treści anonsującym jeszcze lepsze artykuły niż ten, który był przyczyną całego zamieszania.