REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Jednolity Plik Kontrolny - interpretacja ogólna Ministra Finansów

Jednolity Plik Kontrolny - interpretacja ogólna Ministra Finansów
Jednolity Plik Kontrolny - interpretacja ogólna Ministra Finansów

REKLAMA

REKLAMA

20 czerwca 2016 r. minister finansów wydał interpretację ogólną, w której stwierdził, że do podmiotów, prowadzących księgi rachunkowe przy użyciu programów komputerowych, które nie posiadają statusu przedsiębiorcy (chodzi tu m.in. o jednostki samorządu terytorialnego, fundacje, stowarzyszenia), należy odpowiednio zastosować okresy przejściowe do wdrożenia Jednolitego Pliku Kontrolnego, jakie zostały przewidziane dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców.

Wszystkie te podmioty (spełniające kryteria dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców) będą miały obowiązek przesyłania plików JPK na żądanie organów administracji skarbowej dopiero od 1 lipca 2018 r.

REKLAMA

Autopromocja

Natomiast podmioty te, które nie są przedsiębiorcami ale są czynnymi podatnikami VAT (i spełniają kryteria dla małych i średnich przedsiębiorców) już od 1 stycznia 2017 r. będą miały comiesieczny obowiązek przekazywania informacji o prowadzonej ewidencji VAT w formacie JPK_VAT.

Przy czym mikroprzedsiębiorcy i podatnicy VAT czynni niebędący przedsiębiorcami, a spełniający kryteria zatrudnienia średniorocznego oraz rocznego obrotu netto, przewidziane dla mikroprzedsiębiorców będą miały ten comiesięczny obowiązek (przesyłania JPK_VAT) dopiero od 1 stycznia 2018 r.

Jednak podmioty (także te niebędące przedsiębiorcami), które nie mieszczą się w definicji mikro-, małych i średnich firm (czyli spełniają kryteria dla dużych przedsiębiorców) - wtedy mają obowiązek wdrożenia JPK już od 1 lipca 2016 r., zarówno jeżeli chodzi o comiesięczny obowiązek wysyłania informacji o ewidencji VAT, jak i obowiązek generowania JPK na żądanie organów administracji skarbowej.

W interpretacji wyraźnie wskazano na zasadność stosowania kryteriów zatrudnienia średniorocznego oraz rocznego obrotu netto, o których mowa w art. 104 – 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, także do podmiotów, które nie mają statusu przedsiębiorcy.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Zgodnie z interpretacją ogólną z 20 czerwca 2016 r.:

- okresy przejściowe, jakie przewidziane są w art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, należy odpowiednio zastosować do podatników VAT obowiązanych do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, którzy nie mają statusu przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej,

- okres przejściowy, jaki został przewidziany w art. 29 ustawy nowelizującej z dnia 10 września 2015 r. dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, należy odpowiednio zastosować do podmiotów, które nie mają statusu przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Przypomnijmy, że zgodnie z art. 104-106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej:

Mikroprzedsiębiorcą, zgodnie z jest przedsiębiorca, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz

2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Małym przedsiębiorcą jest przedsiębiorca, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz

2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro,

- o ile nie spełnia niżej wskazanej definicji mikroprzedsiębiorcy.       

Średnim przedsiębiorcą jest przedsiębiorca, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz

2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro,

- o ile nie spełnia definicji mikroprzedsiębiorcy ani małego przedsiębiorcy.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nie definiuje wprost kategorii dużych przedsiębiorców. Powszechnie przyjmuje się jednak  (twierdzi tak również Ministerstwo Finansów w wyjaśnieniach dot. JPK), że są to przedsiębiorcy przekraczający ustawowe progi (przynajmniej jeden z nich) przewidziane dla średniego przedsiębiorcy określone w art. 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

Dużymi przedsiębiorcami są zatem przedsiębiorcy, którzy w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniali przynajmniej jeden z następujących warunków:

1) zatrudniali średniorocznie przynajmniej 250 pracowników lub

2) osiągnęli roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych przynajmniej w wysokości równowartości w złotych 50 milionów euro lub sumy aktywów ich bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat wyniosły przynajmniej wysokość równowartości w złotych 43 milionów euro.

Polecamy: Jednolity Plik Kontrolny – praktyczny poradnik (książka)

Poniżej pełna treść interpretacji ogólnej ministra finansów z 20 czerwca 2016 r. (znak: PK4.8012.55.2016):

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa  (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) - w celu zapewnienia jednolitego stosowania  przepisów:

REKLAMA

− art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846) w związku z art. 82 § 1b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz  art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.  z 2016 r. poz. 710), w brzmieniu nadanym ww. ustawą nowelizującą z dnia 13 maja 2016 r.,

− art. 29 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649 oraz z 2016 r. poz. 846) w związku z art. 193a Ordynacji podatkowej,

uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

1.  Na podstawie przepisu art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ministrowi właściwemu do  spraw finansów publicznych informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy.  

Z powołanego przepisu wynika obowiązek przekazywania - bez wezwania organu podatkowego - przez osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, informacji  o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2016 r.

Z kolei art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą z dnia 13 maja 2016 r., stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi  z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. informację, o której mowa  w art. 82 § 1b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, składa się za miesiące, które przypadają od dnia 1 lipca 2016 r. 

Przepis art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. stanowi, że do przekazywania informacji, o której mowa w art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej:

1) za miesiące, które przypadają od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., nie są obowiązani mali i średni przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.  o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.);

2) za miesiące, które przypadają od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., nie są obowiązani mikroprzedsiębiorcy w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 1.

Cytowany art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. przewiduje czasowe wyłączenie niektórych podmiotów spod obowiązku przekazywania informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nałożonego przepisem art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej. 

Brzmienie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. odnosi się wprost wyłącznie do podmiotów mających status mikroprzedsiębiorców, małych lub średnich przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, natomiast art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej dotyczy wszystkich podatników VAT (osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz osób fizycznych) obowiązanych do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów  i usług. 

Wątpliwości może budzić stosowanie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. w odniesieniu do podatników VAT obowiązanych do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, ale nie mających statusu przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Co za tym idzie, wątpliwości może budzić moment powstania obowiązku, o którym mowa w art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej.

Z treści art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. wynika, że celem przepisu jest stopniowe wprowadzanie obowiązku, o którym mowa w art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej, bazując na kryteriach wielkości danego podmiotu i rozmiaru jego działalności. To kryterium zostało określone przez powiązanie z zatrudnieniem średniorocznym oraz rocznym obrotem netto, o których mowa w art. 104 – 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.  W zakresie wprowadzania obowiązku, o którym mowa w art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej istotny jest nie formalny status przedsiębiorcy, ale wielkość i rozmiar działalności podatnika VAT.

Ponieważ obowiązek, o którym mowa w art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej nie ogranicza się tylko do podmiotów mających status przedsiębiorcy, to przepis przejściowy wdrażający ten obowiązek także nie powinien być odnoszony tylko do podmiotów mających status przedsiębiorcy. Nawiązanie w treści art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. do definicji mikro-, małego i średniego przedsiębiorcy ma tu jedynie pomocnicze znaczenie.

Wykładnia celowościowa i systemowa przepisu art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. nakazuje odpowiednio stosować te same kryteria wdrożenia obowiązku także do tych podatników VAT, obowiązanych do prowadzenia ewidencji, którzy nie mają statusu przedsiębiorcy. Brak statusu przedsiębiorcy nie czyni niemożliwym lub bezprzedmiotowym ustalenie u podatnika VAT, obowiązanego do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, wielkości średniorocznego zatrudnienia oraz jego rocznego obrotu netto.

Przy dokonywaniu wykładni art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. konieczne jest uwzględnienie zasady proporcjonalności określonej w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Istotą zasady proporcjonalności jest zestawienie celu regulacji z jej treścią, a więc ze środkami, przy użyciu których cel regulacji ma być osiągnięty. Proporcjonalność wymaga, aby podejmowane działania nadawały się do osiągnięcia zakładanego celu. Z tego powodu zasada proporcjonalności zakłada porównanie celu przepisu ze środkami, za pomocą których cel ten ma być osiągnięty oraz uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy środki przewidziane dla osiągnięcia danego celu odpowiadają doniosłości tego celu oraz czy są one konieczne dla jego osiągnięcia. Jeśli istnieje wybór pomiędzy środkami, które nadają się do osiągnięcia danego celu, należy wybierać środki najmniej restrykcyjne, niedogodności natomiast wynikające z ich zastosowania powinny pozostawać w odpowiedniej relacji do urzeczywistnianego celu.

Przyjęcie wykładni  art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r., dopuszczającej stosowanie kryteriów zatrudnienia średniorocznego oraz rocznego obrotu netto, o których mowa w art. 104 – 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, także do tych podatników VAT, obowiązanych do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów  i usług, którzy nie mają statusu przedsiębiorcy, uwzględnia zasadę proporcjonalności. Taka wykładnia pozwala na zrealizowanie celu zakładanego przy wprowadzaniu art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r., który sprowadza się do stopniowego wdrażania obowiązku, o którym mowa w art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej.  

Reasumując, do podatników VAT obowiązanych do prowadzenia ewidencji, o której mowa  w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie mających statusu przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, należy odpowiednio zastosować okresy przejściowe, jakie przewidziane są w art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r. dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców. 

2. Zgodnie z art.  193a § 1 Ordynacji podatkowej w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, organ podatkowy może żądać przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w § 2, wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą. Struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych,  z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna  w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych (§ 2). Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej ksiąg podatkowych, części tych ksiąg oraz dowodów księgowych w postaci elektronicznej oraz wymagania techniczne dla informatycznych nośników danych, na których księgi, części tych ksiąg oraz dowody księgowe mogą być zapisane i przekazywane, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w księgach oraz potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem (§ 3).

Obowiązek nałożony na podstawie art. 193a § 1 Ordynacji podatkowej dotyczy przesyłania, na żądanie organów podatkowych, całości lub części ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych. Art. 193a Ordynacji podatkowej wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2016 r. 

W odróżnieniu od art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej, zakres podmiotowy art. 193a nie jest ograniczony do podatników VAT, a realizacja obowiązku w nim określonego następuje jedynie na żądanie organu. 

Na podstawie art. 29 ustawy nowelizującej z dnia 10 września 2015 r., w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą z dnia 13 maja 2016 r., mikroprzedsiębiorcy, mali i średni przedsiębiorcy  w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 12 w okresie od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. mogą przekazywać dane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej,  o której mowa w art. 193a § 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na żądanie skierowane na podstawie art. 193a, art. 274c § 1 pkt 2 i art. 287 § 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 287 § 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w związku z art. 31 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, a także art. 13b ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą

Celem tego przepisu jest stopniowe przygotowanie do realizacji obowiązku, o którym mowa  w art. 193a Ordynacji podatkowej. 

Art. 29 ustawy nowelizującej z dnia 10 września 2015 r. przewiduje w okresie przejściowym fakultatywność przesyłania ksiąg i dowodów przez niektóre podmioty. Krąg tych podmiotów został określony tak, jak w art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r., i obejmuje mikro-, małych i średnich przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ze względu na istotne podobieństwo między tymi przepisami, art. 29 ustawy nowelizującej z dnia 10 września 2015 r. należy interpretować w sposób analogiczny, jak art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 13 maja 2016 r., tj. z uwzględnieniem wykładni dopuszczającej stosowanie kryteriów zatrudnienia średniorocznego oraz rocznego obrotu netto,  o których mowa w art. 104 – 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, także do tych podmiotów, prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, które nie mają statusu przedsiębiorcy. Podane w pkt 1 niniejszej interpretacji argumenty przemawiające za wykładnią celowościową i systemową dotyczą także art. 29 ustawy nowelizującej z dnia 10 września 2015 r. w związku z art. 193a Ordynacji podatkowej.

Podsumowując, do podmiotów niemających statusu przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy  o swobodzie działalności gospodarczej, prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, należy odpowiednio zastosować okres przejściowy, jaki został przewidziany  w art. 29 ustawy nowelizującej z dnia 10 września 2015 r. dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców.

Autopromocja

REKLAMA

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

Podatek PIT - część 2
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/10
Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
2 maja 2023 r. (wtorek)
4 maja 2023 r. (czwartek)
29 kwietnia 2023 r. (sobota)
Następne
Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Podatek od garaży do zmiany. Rząd przyjął projekt ustawy, który dotyczy opodatkowania podatkiem od nieruchomości

Rząd wprowadza nowe przepisy dotyczące opodatkowania podatkiem od nieruchomości garaży w budynkach mieszkalnych. W efekcie zmian wszystkie pomieszczenia przeznaczone do przechowywania pojazdów w budynkach mieszkalnych (niezajęte na działalność gospodarczą) będą opodatkowane jednakową stawką podatku.

Podatki 2025. Zmiany w podatku od nieruchomości, podatku rolnym, opłacie uzdrowiskowej i opłacie skarbowej

W dniu 14 października 2024 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnym, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o opłacie skarbowej, przedłożony przez Ministra Finansów. Jak wskazuje rząd, ta nowelizacja ma charakter techniczny. Jej celem jest m.in. wyeliminowanie wątpliwości interpretacyjnych przez doprecyzowanie przepisów ww. ustaw. Największe zmiany dotyczą podatku od nieruchomości. Nowe przepisy mają obowiązywać od początku 2025 roku.

Rozporządzenie MiCA – nowe zasady dla kryptowalut w Unii Europejskiej. Od kiedy?

Kryptowaluty od lat kojarzą się z czymś zupełnie nowym i nieobjętym regulacjami. Tak faktycznie było, ale do niedawna. W przypadku wielu krajów obowiązywały krajowe ustawy, które określały reguły dla lokalnego rynku aktywów cyfrowych. Rozwój rynku kryptowalut przyniósł ze sobą zarówno innowacje, jak i wyzwania. To właśnie dlatego Unia Europejska (UE) postanowiła  wypełnić lukę prawną na poziomie ponadnarodowym i ujednolicić prawo dla państw członkowskich. Rynki kryptowalut rozwijały się nierównomiernie, a inwestorzy i przedsiębiorcy napotykali na różne bariery prawne lub zagrożenia w zależności od kraju, w którym działali. Odpowiedzią na te potrzeby jest przegłosowane w ubiegłym roku Rozporządzenie MiCA (Markets in Crypto-Assets). Co konkretnie się zmieni? Przede wszystkim wprowadzone zostaną licencje dla dostawców usług w zakresie kryptoaktywów. Od kiedy przepisy MiCA będą stosowane? Na co zwrócić szczególną uwagę? Dowiedz się więcej na ten temat właśnie w tym artykule.

Ustawa o rynku kryptoaktywów – poważna zmiana dla polskich kryptowalut

Ustawa o rynku kryptoaktywów to projekt polskiego prawa, który ma na celu uregulowanie działalności związanej z kryptowalutami i innymi aktywami cyfrowymi na terenie Polski. Projekt ten jest częścią szerszej europejskiej inicjatywy regulacyjnej, którą jest Rozporządzenie MiCA (Markets in Crypto-Assets). Polska ustawa ma za zadanie dostosowanie krajowych przepisów do unijnych standardów, zapewniając spójność regulacji na poziomie krajowym i europejskim. Jest to odpowiedź na potrzebę wprowadzenia jasnych i jednolitych zasad dla podmiotów działających na rynku kryptoaktywów, takich jak giełdy kryptowalut, dostawcy portfeli cyfrowych, emitenci tokenów oraz doradcy inwestycyjni w zakresie aktywów cyfrowych. Niestety mamy jednak      wątpliwości      co do pewnego zapisu w projekcie, który może prowadzić do nierówności pomiędzy instytucjami finansowymi, a przedsiębiorcami kryptowalutowymi. O co chodzi? Więcej szczegółów na ten temat poznasz właśnie w tym artykule. 

REKLAMA

Zapewnienie zakwaterowania pracownikowi a PIT. Sądy jedno, fiskus drugie

Sądy wskazują, że zapewnienie darmowego zakwaterowania pracownikowi nie jest przychodem z nieodpłatnych świadczeń i w związku z tym nie podlega PIT. I to niezależnie od tego czy pracodawca zapewnia zakwaterowanie za granicą czy w Polsce. Mimo to fiskus konsekwentnie wydaje negatywne interpretacje podatkowe w tej sprawie.

Zarobki księgowych na jesieni 2024 r. Jakie pensje oferują pracodawcy?

Ile zarabiają księgowe i księgowi na jesieni 2024 roku? Jakie wynagrodzenie zasadnicze oferują pracodawcy głównym księgowym, samodzielnym księgowym, młodszym księgowym, czy praktykantom w dziale księgowości? Zestawienie to nie uwzględnia premii i pozapłacowych bonusów pracowniczych. 

Księgowy w małej firmie. A może lepiej (szybciej, taniej) przedsiębiorcy rozliczać się samemu?

Dane z PARP nie pozostawiają złudzeń – zapotrzebowanie na specjalistów ds. rachunkowości rośnie w zastraszającym tempie. Wzrost liczby ofert pracy w tej branży o ponad 43% rok do roku to sygnał, że na rynku dzieje się coś niezwykłego. Jednym z głównych czynników napędzających ten trend jest rosnąca popularność outsourcingu księgowości. Coraz więcej firm, zarówno dużych korporacji, jak i małych, jednoosobowych działalności, decyduje się powierzyć prowadzenie księgowości specjalistom. Czy zawsze to niezbędny krok?

Księgowy w firmie 2024: to nie buchalter, ale kreatywny analityk i doradca, także w budowaniu relacji biznesowych. Sztuczna inteligencja w tym go nie zastąpi

Za co księgowi lubią swój zawód? Za możliwość rozwoju, pensje, różnorodność. Lubią to więc sami intensywnie się dokształcają – a prawie 60 proc. robi to przynajmniej raz na kwartał, a jednak 20 proc. z nich nie jest w stanie określić zalet płynących ze swojej pracy.

REKLAMA

Nowa funkcja w e-Urzędzie Skarbowym: Raport podatnika. Jakie informacje można otrzymać?

W komunikacie z 10 października 2024 r. Ministerstwo Finansów poinformowało o wprowadzeniu nowej funkcjonalności w e-Urzędzie Skarbowym – Raportu podatnika. Czym jest ten raport, który dotyczy przedsiębiorców i organizacji? Jakie informacje zawiera?

Globalny sektor logistyczny zakończy 2024 rok na dużym plusie

Wolumen towarowy transportowany przez światową flotę kontenerową zyska w tym roku 5-6%. Fracht lotniczy zaliczy wzrost na poziomie 5%, a rynek przesyłek ekspresowych i paczek urośnie o nawet 9,2%. Więcej i szybciej zarobią także operatorzy logistyczni, ponieważ obserwujemy właśnie niecodzienne przesunięcie szczytu transportowego na szlakach prowadzących z Chin do Europy i USA. Branża logistyczna pogodziła się również z kryzysem żeglugowym na Morzu Czerwonym, a nawet zamieniła konieczność opływania Afryki na wzrosty w poszczególnych obszarach rynku. Za sprawą rosnącej sprzedaży w e‑commerce to może być bardzo dobry rok dla logistyki, nawet w kulejącej gospodarczo Europie.

REKLAMA