Faktury za usługi turystyczne

Podstawowe różnice sprowadzają się do dwóch elementów:
1) podstawa opodatkowania określana jest, jako różnica pomiędzy ceną należną za świadczenie usługi turystycznej a ceną nabycia towarów i usług służących wykonaniu tej usługi,
2) podatnikowi świadczącemu usługi turystyczne nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przez niego towarów i usług od innych podatników. 

Podstawa opodatkowania to cała kwota należna z tytułu świadczenia danej usługi wraz z prawem pełnego odliczenia VAT naliczonego, wynikają ze specyfiki świadczenia usług turystycznych. 

Zarówno podatnik prowadzący profesjonalną działalność w tym zakresie taką jak agencja turystyczna, biuro podróży czy hotel, jak i podatnik, który okazjonalnie organizuje usługę turystyczną, musi bardzo często dokonać zakupu różnego rodzaju usług lub towarów od innych podmiotów, które wykorzystywane będą przez nabywców usługi turystycznej. 

Jeżeli usługa turystyczna z wszystkimi jej elementami, w całości byłaby świadczona na terytorium jednego kraju, opodatkowanie jej według zasad ogólnych nie rodziłoby większych problemów natury podatkowej i administracyjnej. Jednakże usługi turystyczne często obejmują świadczenia realizowane na rzecz turystów, które dostarczane są przez podatników prowadzących działalność w różnych krajach.

Podstawą opodatkowania usług turystycznych określoną w art. 119 ustawy o VAT jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. 

Ustawa o VAT nie precyzuje pojęcia „usługa turystyczna” ani nie nadaje żadnych specjalnych cech podatnikowi, który takie usługi wykonuje. Oznacza to, że każdy rodzaj usługi turystycznej, w tym również jej część, niezależnie od tego, czy podatnikiem świadczącym taką usług jest podmiot mający określone uprawnienia do świadczenia tego typu usług, podlega opodatkowaniu.

Podstawa prawna: art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.)