Dostawa towarów na rzecz zagranicznych kontrahentów – rozliczenie VAT

Punktem wyjścia do ustalenia sposobu rozliczenia dostawy jest określenie jej miejsca dokonania. W tym celu należy posłużyć się zasadami wynikającymi z art. 22 ustawy. W praktyce najczęściej mają zastosowanie trzy główne zasady.

Ustalanie miejsca dostawy

Przedstawione zasady mają zastosowanie do klasycznej, prostej sytuacji: jeden kontrahent, jedna dostawa. Jeżeli kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to należy pamiętać o pięciu bardzo ważnych zasadach:

1) wysyłka lub transport towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; dostawa, której możemy przyporządkować transport, jest dostawą ruchomą, co w praktyce oznacza, że może być uznana za WDT lub eksport w zależności od tego, gdzie jest transportowany towar;

Z powyższej regulacji wynika zatem, że omawiany, szczególny tryb dotyczący „dostaw łańcuchowych” oddziałuje na WDT w ten sposób, że ogranicza ilość potencjalnych wewnątrzwspólnotowych dostaw, które mogą mieć miejsce w ramach całej transakcji. W sytuacji bowiem, w której wysyłkę bądź transport przyporządkowuje się tylko jednej dostawie, tylko ta jedna dostawa, może potencjalnie mieścić się w dyspozycji art. 13 ust. 1 u.p.t.u., a zatem stanowić WDT (zob. wyrok NSA z 4 października 2012 r., sygn. akt I FSK 1971/11).

2) wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla nabywcy, który wysyła lub transportuje towar (dostawa ruchoma), chyba że z warunków dostawy wynika, iż wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie;