REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Inwestycje w sprawozdawczości finansowej

REKLAMA

W niniejszym opracowaniu omówiono podział inwestycji w myśl ustawy o rachunkowości, zasady wyceny, przekwalifikowania, ewidencję księgową z podaniem przykładów liczbowych oraz sposób wykazywania danych w sprawozdaniach finansowych.
Pojęcie „inwestycje” występujące przed znowelizowaniem ustawy o rachunkowości, rozumiane było w znaczeniu działalności związanej z budową nowych budynków i budowli, montażem maszyn i urządzeń produkcyjnych, energetycznych i innych oraz ulepszeniem istniejących środków trwałych. Pojęcie w powyższym rozumieniu nosi obecnie nazwę „środki trwałe w budowie”.
Pojęcie i podział inwestycji
Według znowelizowanej ustawy o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694) przez inwestycje rozumie się aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania z nich przychodów w formie odsetek, dywidend lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia tych korzyści. Inwestycje dzielą się na:
• inwestycje w nieruchomości,
• aktywa finansowe.
Możemy podzielić je również ze względu na czas. W tym wypadku wyróżniamy inwestycje długoterminowe i krótkoterminowe.
Inwestycje długoterminowe to aktywa trwałe obejmujące zwłaszcza:
• inwestycje w nieruchomości,
• inwestycje w wartości niematerialne i prawne,
• długoterminowe aktywa finansowe, które nie mają terminu wymagalności (akcje, udziały), a jeżeli są wymagalne to termin ich jest dłuższy niż 12 miesięcy od dnia bilansowego, aktywa takie nie są według stanu na dzień bilansowy przeznaczone do sprzedaży.
Inwestycje krótkoterminowe to przede wszystkim aktywa finansowe zaliczone do aktywów obrotowych (art. 3 ust. 1 pkt 18 lit. b uor), płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia. Z punktu widzenia prezentacji danych liczbowych w zakresie inwestycji w bilansie podział ten przedstawia się następująco:
Inwestycje długoterminowe – poz. A.IV. aktywów bilansu:
1. Nieruchomości.
2. Wartości niematerialne i prawne.
3. Długoterminowe aktywa finansowe z podziałem w jednostkach powiązanych i pozostałych jednostkach:
udziały lub akcje,
• inne papiery wartościowe,
• udzielone pożyczki,
• inne długoterminowe aktywa finansowe.
4. Inne inwestycje długoterminowe.
Inwestycje krótkoterminowe – poz. B.III. aktywów bilansu.
1. Krótkoterminowe aktywa finansowe w jednostkach powiązanych i w pozostałych jednostkach:
• udziały lub akcje,
• inne papiery wartościowe,
• udzielone pożyczki,
• inne krótkoterminowe aktywa finansowe.
Środki pieniężne i inne aktywa pieniężne:
• środki pieniężne w kasie na rachunkach,
• inne środki pieniężne,
• inne aktywa pieniężne.
2. Inne inwestycje krótkoterminowe.
Nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne
Inwestycje w nieruchomości to grunty, prawo wieczystego użytkowania gruntu, budynki, budowle, lokale stanowiące odrębną własność i spółdzielcze prawa do lokali.
Warunkiem zaliczenia wymienionych nieruchomości i praw do inwestycji jest ich nabycie lub wytworzenie w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych z przyrostu wartości (np. gruntów) lub innych korzyści, jak czynszów z najmu lub dzierżawy budynków, lokali czy ewentualnie ich części. Zaliczenie nieruchomości do inwestycji wiąże się z konkretnym celem, którym jest zamiar osiągnięcia bezpośrednich korzyści.
Nieruchomości jako środki trwałe przynoszą natomiast korzyści pośrednie w wyniku sprzedaży wytworzonych wyrobów i usług, ponieważ takie nieruchomości służą działalności gospodarczej określonej w statucie lub umowie firmy; nie mogą być zatem zaliczone do inwestycji w nieruchomości. Również nieruchomości będące przedmiotem normalnej działalności handlowej nie mogą być zaliczone do inwestycji (stanowią wówczas towary handlowe). Nieużytkowane czasowo środki trwałe na potrzeby działalności statutowej jednostki i wydzierżawione w celu pomniejszenia strat związanych z ich eksploatacją także nie zalicza się do inwestycji w nieruchomości.
Niekiedy mogą być wątpliwości, jak postąpić w przypadku gdy dany budynek lub lokal jest częściowo wykorzystywany na potrzeby bieżące działalności statutowej firmy, a częściowo jest wynajmowany i czerpane są z tego dochody z czynszu.
Takich sytuacji nie rozstrzyga ustawa o rachunkowości. Należy się wówczas posłużyć postanowieniami MSR 40 i dokonać podziału na dwa oddzielne obiekty, z tym jednak że podziału tego można bez trudności dokonać pod warunkiem, że podzielone części mogą być oddzielnie sprzedane lub wynajęte. Jeśli podziału takiego nie można dokonać, to nieruchomość taką można zaliczyć do nieruchomości stanowiącej lokatę (inwestycje), ale tylko wówczas, gdy niewielka jej część jest użytkowana na potrzeby normalnej działalności statutowej firmy, a reszta obiektu jest wynajmowana.
Jednostka powinna określić i we własnym zakresie podjąć decyzję, czy dana nieruchomość może być potraktowana i zakwalifikowana jako lokata (inwestycja) czy należy ją zaliczyć do środków trwałych użytkowanych zgodnie z przedmiotem działalności określonej w statucie. Jeżeli chodzi natomiast o wartości niematerialne i prawne, to zaliczanie ich do inwestycji stanowi z punktu widzenia praktycznego sprawę marginalną i nie ma większego znaczenia.
Nabyte lub powstałe nieruchomości zaliczone do inwestycji ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich nabycia albo powstania (pośrednio wynika to z art. 35 ustawy o rachunkowości) według cen nabycia albo cen zakupu, jeżeli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne.
Ustawa o rachunkowości nie podaje sposobu wyceny nieruchomości zaliczonych do inwestycji wykonanych we własnym zakresie, kierując się postanowieniami MSR 40; nieruchomość taką wycenia się w koszcie wytworzenia ustalonym na dzień zakończenia budowy. Z art. 28 ust. 1 pkt 3 ustawy o rachunkowości wynika, że inwestycje zaliczone do aktywów trwałych (inwestycje w nieruchomości) wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy według cen nabycia pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej. Trwała utrata wartości odnosi się w tym przypadku do budynków i budowli i wyraża ekonomiczne i techniczne zużycie nieruchomości.
Trwała utrata wartości ma miejsce wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych (art. 28 ust. 7).
Wartością godziwą zgodnie z art. 28 ust. 6 ustawy o rachunkowości jest kwota, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami. Wartość godziwa to cena, która w zasadzie jest ustalana na rynku. Aktualnie w odniesieniu do nieruchomości takiego rynku nie ma. Wycena zatem nieruchomości inwestycyjnych w wartości godziwej może stwarzać praktyczne trudności.
Według art. 44b ust. 4 pkt 7 ustawy o rachunkowości, wartością godziwą środków trwałych jest wartość rynkowa lub ich wartość według niezależnej wyceny. Jeżeli natomiast nie jest możliwe uzyskanie niezależnej wyceny środków trwałych, przyjmuje się aktualną cenę nabycia albo koszt wytworzenia z uwzględnieniem aktualnego stopnia ich zużycia.
O ile nieruchomości ujmowane są w ewidencji w cenie nabycia, o tyle odpisy z tytułu trwałej utraty wartości zgodnie z uzupełnieniem do Wzorcowego Wykazu Kont wydanego przez spółkę z o.o. „Rachunkowość” zalicza się na pozostałe koszty operacyjne (konto 76-1), a drugostronnie na Ct konta 04 „Inwestycje w nieruchomości i prawa”, w analityce „Odpisy aktualizujące nieruchomości”.
Przeszacowanie nieruchomości z ceny nabycia do ceny rynkowej powoduje odniesienie różnicy zapisem Dt konto „Inwestycje w nieruchomości i prawa”, w analityce „Odpisy aktualizujące”, Ct konto 81-3 „Kapitał z aktualizacji wyceny”.
Obniżenie wartości rynkowej nieruchomości ujmuje się po stronie Dt konta 81-3 „Kapitał z aktualizacji wyceny” i po stronie Ct konta 04 „Inwestycje w nieruchomości i prawie”. Różnica zmniejszająca wartość nieruchomości w wyniku kolejnej przeceny zmniejsza kapitał z aktualizacji wyceny do wysokości przeceny ujętej uprzednio na tym kapitale, natomiast nadwyżka nad tą wartość obciąża pozostałe koszty operacyjne (konto 76-1).
Koszty związane z ulepszeniem nieruchomości zaliczanych do inwestycji księguje się na zasadach ogólnych na koncie 08 „Środki trwałe w budowie”, a następnie po rozliczeniu odnosi je na konto 04 „Inwestycje w nieruchomości i prawa”. Przychody uzyskane z tytułu najmu nieruchomości zalicza się na pozostałe przychody operacyjne (konto 76-0), a koszty ich utrzymania: jak remonty, konserwacje, podatek od nieruchomości itp. obciążają pozostałe koszty operacyjne (konto 76-1). Przychody ze sprzedaży nieruchomości księguje się na rzecz konta 76-0 „Pozostałe przychody operacyjne”, odnosząc jednocześnie wartość tej nieruchomości z konta 04 na konto 76-1, przy czym należy mieć na uwadze, że jeżeli na koncie 81-3 „Kapitał z aktualizacji wyceny” figurowała różnica z przeceny nieruchomości, to w przypadku sprzedaży należy różnicę tę przenieść uprzednio zapisem Dt konto 81-3, Ct konto 04.
Wynik ze sprzedaży nieruchomości inwestycyjnych wykazuje się w rachunku zysków i strat jako:
• zysk ze zbycia niefinansowych aktywów trwałych, lub
• strata ze zbycia niefinansowych aktywów trwałych.
Nieruchomości ujęte na koncie „Inwestycje w nieruchomości i prawa” nie mogą być amortyzowane tak jak środki trwałe. Jeżeli nieruchomości stanowiące inwestycje wyceniane są w cenie nabycia, to według wyjaśnień do znowelizowanej ustawy o rachunkowości zawartych w specjalnym zeszycie „Rachunkowość” sp. z o.o. z 2002 r. „Znowelizowana ustawa o rachunkowości wraz z wyjaśnieniami uzgodnionymi z Departamentem Rachunkowości Ministerstwa Finansów” – o ile nieruchomości objęte są podatkową ewidencją środków trwałych, to dla celów podatkowych mogą one być amortyzowane według zasad przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (jednak od ceny nabycia). Odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości dla celów podatkowych odzwierciedlają w zasadzie fizyczne zużycie i mogą być potraktowane jako trwała utrata wartości tych nieruchomości. Odpisy takie powinny być księgowo wyodrębnione na kredycie subkonta do konta 04 przykładowo pod nazwą „Odpisy umorzeniowe z tytułu trwałej utraty wartości inwestycji w nieruchomości” – w korespondencji z kontem 76-1. Inwestycje w nieruchomości wykazuje się wtedy w bilansie w pozycji A.IV.1. „Nieruchomości w wartości netto”.
W praktyce występują problemy dotyczące przekwalifikowania nieruchomości takich jak budynki, które były wykorzystywane jako środki trwałe na potrzeby statutowej działalności przedsiębiorstwa, a później się okazało, że wystąpiła konieczność ich wynajęcia, np. lokal sklepowy. Powstaje pytanie, czy taką nieruchomość można przekwalifikować ze środków trwałych do nieruchomości inwestycyjnych. Biorąc pod uwagę postanowienia zawarte w art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości można mieć wątpliwość, ponieważ w przepisie tego artykułu jest mowa o nabyciu inwestycji w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend lub innych pożytków. Jednak posługując się wyjaśnieniami MSR 40, przekwalifikowanie w omawianym przypadku nieruchomości do nieruchomości inwestycyjnej może mieć miejsce, kiedy wystąpi zmiana sposobu użytkowania nieruchomości przez zakończenie użytkowania tej nieruchomości przez właściciela i przeniesienie nieruchomości zajmowanej przez właściciela do nieruchomości inwestycyjnej.
PRZYKŁAD 1
Spółka z o.o., której podstawową działalnością jest produkcja wyrobów cukierniczych, posiada od kilku lat sklep fabryczny wartości początkowej 800 000 zł o dotychczasowym umorzeniu 200 000 zł.
Spółka podjęła w 2003 r. decyzję, że nie będzie prowadzić własnej sieci detalicznej i zakończyła użytkować sklep na własne potrzeby działalności handlowej. Obiekt sklepowy spółka postanowiła wynająć innej firmie, która przeznaczyła go na cele usługowe (warsztat krawiecki). Po przeniesieniu obiektu sklepowego ze środków trwałych do nieruchomości inwestycyjnych powołano rzeczoznawcę i wyceniono obiekt do aktualnej wartości w cenach rynkowych na 2 000 000 zł.
Operacje gospodarcze związane z powyższym przykładem będą następujące:
1) przeksięgowanie dotychczasowego umorzenia obiektu sklepowego 200 000 zł,
2) przeniesienie obiektu za środków trwałych do nieruchomości inwestycyjnych 600 000 zł,
3) przecena obiektu wykonana przez rzeczoznawcę na dzień bilansowy do 2 000 000 zł,
4) rezerwa na odroczony podatek dochodowy (2 000 000 zł – 600 000 zł) x 19% 266 000 zł,
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

PRZYKŁAD 2
Spółka z o.o. zajmująca się produkcją obuwia ma znaczne rezerwy finansowe i postanowiła nabyć grunt jako lokatę w nieruchomości dla powiększenia w przyszłości korzyści ekonomicznych z przyrostu wartości tego gruntu. Wartość zakupu tej działki w 2003 r. wyniosła 200 000 zł a opłaty związane z zakupem 10 000 zł.
Spółka postanowiła dokonać wyceny gruntu na dzień bilansowy w cenach rynkowych. Wartość tego gruntu na koniec roku obrotowego ustalona w cenach rynkowych wynosi 250 000 zł.
Księgowania związane z powyższymi zaszłościami są następujące:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Objaśnienia:
1) zakup za gotówkę (przelew) działki gruntu,
2) opłaty związane z zakupem,
3) przecena do ceny rynkowej na koniec roku (250 000 – 210 000) – 40 000 zł,
4) rezerwa na podatek dochodowy odroczony:
wartość bilansowa 250 000,
wartość podatkowa 210 000,
różnica przejściowa dodatnia 40 000,
40 000 x 19% stawka podatku dochodowego na 2004 r. = 7600 zł.
W następnym roku obrotowym wartość gruntu wyceniona została na dzień bilansowy w kwocie 198 000 zł.
Dane wyjściowe na kontach i dalsze zmiany przedstawiają się tak:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Objaśnienia:
1) obniżenie wyceny gruntu (250 000 – 198 000) = = 52 000 zł,
2) wyksięgowanie rezerwy na podatek dochodowy odroczony,
3) ustalenie aktywów na podatek dochodowy odroczony z tytułu ujemnej różnicy przejściowej:
a) wartość bilansowa 198 000 zł,
b) wartość podatkowa 210 000 zł,
c) ujemna różnica przejściowa 12 000 zł x 19% = = 2280 zł,
W kolejnym roku obrotowym wartość działki wzrosła o 22 000 zł do kwoty 220 000 zł.
Dane wyjściowe i operacje następnego roku księgowo przedstawiają się następująco:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Objaśnienia:
1) wzrost wartości gruntu o 22 000 zł, z czego 12 000 zł – tj. do wysokości kosztu odniesionego uprzednio na konto 76-1 – zalicza się obecnie na Ct konta 76-0, natomiast pozostałą różnicę 10 000 zł księguje się na powiększenie kapitału z aktualizacji wyceny (konto 81-3);
2) rozwiązanie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego, ponieważ w tym roku nie wystąpiła ujemna różnica przejściowa;
3) utworzenie rezerwy na odroczony podatek dochodowy według wyliczenia:
a) wartość bilansowa działki 220 000 zł
b) wartość podatkowa działki 210 000 zł
c) różnica przejściowa dodatnia 10 000 zł
10 000 x 19% = 1900 zł
Obecnie przedstawimy sposób ewidencji na okoliczność sprzedaży działki w następnym roku obrotowym.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Objaśnienia:
1) wartość sprzedanej działki gruntu 230 000 zł,
2) przeksięgowanie wartości w cenie nabycia sprzedanej działki gruntu,
3) przeniesienie różnicy z tytułu wyceny gruntu na kapitał z aktualizacji wyceny,
4) zlikwidowanie rezerwy na podatek dochodowy odroczony.
Długoterminowe aktywa finansowe
Do długoterminowych aktywów finansowych zalicza się:
• udziały,
• akcje,
• obligacje,
• inne papiery wartościowe,
• udzielone pożyczki,
• inne długoterminowe aktywa finansowe.
Aktywa finansowe zalicza się do długoterminowych pod warunkiem, że:
• nie mają terminu wymagalności, jak np. udziały i akcje,
• jeżeli są płatne i wymagalne jak obligacje, skrypty dłużne, udzielone pożyczki – wówczas termin musi być dłuższy niż 12 miesięcy od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia,
• aktywa takie nie mogą być przeznaczone do obrotu według stanu na dzień bilansowy.
W myśl znowelizowanej ustawy o rachunkowości (art. 3 ust. 1 pkt 18 lit. b) aktywa finansowe, które są płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia, albo stanowią aktywa pieniężne, zalicza się do aktywów obrotowych. Natomiast aktywa niezaliczone do aktywów obrotowych są automatycznie aktywami trwałymi (art. 3 ust. 1 pkt 13 uor), do których zalicza się także długoterminowe aktywa finansowe.
Do zobowiązań finansowych zalicza się długo- i krótkoterminowe zobowiązania z tytułu:
• wykorzystanych kredytów i pożyczek,
• wyemitowanych papierów wartościowych innych niż instrumenty kapitałowe (np. obligacje, skrypty dłużne, listy zastawne, bony),
• inne zobowiązania o charakterze finansowym.
Udziały i akcje wykazywane w pozycji A.IV.3. bilansu to składniki długoterminowych aktywów finansowych. Udziały obejmowane są zarówno w spółkach krajowych, jak i zagranicznych spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółdzielniach. Podobnie akcje stanowią nabycie papierów wartościowych w spółkach akcyjnych. Udziały i akcje są instrumentami kapitałowymi dającymi prawo ich posiadaczowi (udziałowcom i akcjonariuszom) do uczestnictwa w kapitale zakładowym – odpowiednio spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjnej.
Według postanowień art. 35 ust. 1 ustawy o rachunkowości udziały i akcje wprowadza się do ksiąg rachunkowych na dzień ich nabycia w cenie nabycia albo cenie zakupu, jeżeli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne.
Natomiast nie rzadziej niż na dzień bilansowy (art. 28 ust. 1 pkt 3 uor) udziały i akcje w innych jednostkach wycenia się według cen nabycia pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej albo ceny rynkowej z odniesieniem różnicy na kapitał z aktualizacji wyceny.
Odpisy z tytułu trwałej utraty wartości udziałów i akcji obciążają koszty finansowe (konto 75-1) w korespondencji z kontem przeznaczonym dla tego celu np. 035 „Odpisy aktualizujące długoterminowe aktywa finansowe”. O utracie wartości akcji notowanych na giełdzie świadczy niższy kurs giełdowy akcji od cen ich nabycia.
O utracie wartości akcji nienotowanych na giełdzie jednostka decyduje sama w drodze analizy, uwzględniając przykładowo straty poniesione przez spółkę, w której jednostka posiada akcje (udziały), obniżenie kapitału zakładowego i inne symptomy świadczące o niekorzystnej sytuacji finansowej, a między innymi również czynniki wpływające na niemożność wypracowania zysku.
Jeśli w późniejszym czasie nastąpiła raczej trwała poprawa sytuacji finansowej spółki, w której jednostka posiada akcje, to następuje częściowe lub jednorazowe przywrócenie wartości akcji nieprzekraczające ich wartości pierwotnej.
Udziały w jednostkach podporządkowanych mogą być wyceniane metodą praw własności, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 63 uor. Wyceny takiej dokonuje się w proporcji odpowiadającej udziałom jednostki dominującej w aktywach netto jednostki zależnej.
Akcje i udziały zaliczone do instrumentów finansowych, dostępne do sprzedaży, z wyjątkiem udziałów w jednostkach podporządkowanych – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. Nr 149, poz. 1674) – wycenia się na koniec okresu sprawozdawczego w wartości godziwej, a jeżeli nie można ustalić wartości godziwej, to wycena następuje w cenie nabycia.
Zgodnie z postanowieniami art. 28 ust. 6 uor, wartość godziwą instrumentów finansowych znajdujących się na aktywnym rynku stanowi cena rynkowa pomniejszona o koszty związane z przeprowadzeniem transakcji, gdyby ich wysokość była znacząca.
Cenę rynkową aktywów finansowych posiadanych przez jednostkę stanowi zgłoszona na rynku bieżąca oferta kupna, natomiast cenę rynkową aktywów finansowych, które jednostka zamierza nabyć, stanowi zgłoszona na rynku bieżąca oferta sprzedaży. Jeżeli akcje w cenach nabycia nabywane są w różnych terminach po różnych cenach, to ich rozchód ustala się według metody przyjętej w polityce rachunkowości, stosując wybraną przez jednostkę metodę spośród podanych w art. 34 ust. 4 pkt 1 do 3 uor, a mianowicie:
• metodę cen przeciętnych (średnio ważoną),
• pierwsze przyszło – pierwsze wyszło,
• lub ostatnie przyszło – pierwsze wyszło.
Rozwiązanie to stosuje się również, jeżeli wycena akcji następuje w wartości godziwej (w cenach rynkowych), a różnice z wyceny ujmowane są na koncie 81-3 „Kapitał z aktualizacji wyceny”. Skutki z przeszacowania aktywów finansowych (akcji i udziałów) do poziomu cen rynkowych zwiększają kapitał z aktualizacji wyceny, natomiast obniżenie wartości akcji czy udziałów zmniejsza ten kapitał do wysokości kwoty, która uprzednio podwyższyła ten kapitał, ewentualną zaś nadwyżkę obniżenia z wyceny ponad kwotę ujętą w kapitale z aktualizacji wyceny odnosi się na koszty finansowe (75-1). W wyniku wyceny udziałów i akcji w walutach obcych i różnic kursowych z tego tytułu – postępowanie jest podobne do wcześniej opisanego.
Ewidencję akcji z uwzględnieniem wyceny na koniec roku obrotowego prezentuje przykład 3.
PRZYKŁAD 3
1. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością „A” nabyła w danym roku obrotowym akcje spółki „B” notowane na giełdzie papierów wartościowych w ilości 80 000 akcji w cenie nabycia 10 zł za jedną akcję, czyli 800 000 zł. Wycena akcji w Spółce „A” odbywa się w cenach rynkowych.
2. Na koniec roku obrotowego cena rynkowa akcji osiągnęła 12 zł, to jest 960 000 zł (wzrost wartości wynosi 160 000 zł).
3. Rezerwa na podatek dochodowy odroczony wynosi zatem:
– wartość bilansowa 960 000 zł,
– wartość podatkowa 800 000 zł,
– różnica przejściowa dodatnia 160 000 zł,
160 000 x 19% = 30 400 zł (rezerwa na podatek dochodowy odroczony).
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

PRZYKŁAD 4
1. Na koniec drugiego roku obrotowego kurs akcji na giełdzie wyniósł 9,75 zł, co daje ogółem wartość akcji na dzień bilansowy 780 000 zł (spadek wartości o 180 000 zł).
2. Rozwiązanie rezerwy na podatek dochodowy odroczony 30 400 zł.
3. Ustalenie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego:
– wartość bilansowa 780 000 zł,
– wartość podatkowa 800 000 zł,
– różnica przejściowa ujemna 20 000 zł,
20 000 x 19% = 3800 zł.
Dane wyjściowe z poprzedniego roku:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

PRZYKŁAD 5
1. Na koniec kolejnego (trzeciego) roku obrotowego kurs akcji na giełdzie wyniósł 10,50 zł za jedną akcję, czyli wartość ogólna akcji wyniosła 840 000 zł (80 000 x 10,50 zł), a zatem wzrost wobec roku poprzedniego o 60 000 zł.
2. Wyksięgowanie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego 3800 zł.
3. Utworzenie rezerwy na podatek dochodowy odroczony:
– wartość bilansowa 840 000 zł,
– wartość podatkowa 800 000 zł,
– różnica przejściowa dodatnia 40 000 zł,
40 000 x 19% = 7600 zł.
Dane wyjściowe z poprzedniego roku:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

W przykładzie 3 w operacji 1 wzrost wartości akcji o 60 000 zł ujęto:
a) 20 000 zł na przychodach finansowych (konto 75-0), to jest do wysokości kosztów ujętych uprzednio na koncie 75-1 (przykład 2),
b) pozostałą kwotę 40 000 zł zaliczono na kapitał z aktualizacji wyceny (konto 81-3).
Inne papiery wartościowe
Kolejną pozycję w bilansie długoterminowych aktywów finansowych stanowią inne papiery wartościowe. Inne papiery wartościowe także służą uzyskaniu korzyści ekonomicznych, przeważnie w postaci odsetek.
Zalicza się do nich w szczególności obligacje, listy zastawne, skrypty dłużne, bony bankowe, bony skarbowe i inne o terminie wymagalności dłuższym niż rok, licząc od dnia bilansowego i nie przewiduje się ich sprzedaży w roku następnym po dniu bilansowym.
Papiery wartościowe wycenia się w cenach nabycia z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości odnoszonych na koszty finansowe (konto 75-1).
Na dzień bilansowy papiery wartościowe mogą być przeszacowane do cen rynkowych, jeżeli jednostka przyjęła takie zasady w polityce rachunkowości, odnosząc różnice na kapitał z aktualizacji wyceny. Należne odsetki od papierów wartościowych zwiększają ich wartość i są zaliczane drugostronnie do przychodów finansowych (konto 75-0).
Papiery wartościowe utrzymywane do terminu wymagalności wycenia się na dzień bilansowy, stosownie do § 16 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. Nr 149, poz. 1674) – w skorygowanej cenie nabycia oszacowanej za pomocą efektywnej stopy procentowej. Ponieważ z § 16 pkt 1 wymienionego rozporządzenia wynika, że pożyczki udzielone wycenia się na dzień bilansowy również w skorygowanej cenie nabycia, zagadnienie wyceny w skorygowanej cenie nabycia omawia się dalej przy pozycji bilansowej „Udzielone pożyczki”.
Udzielone pożyczki
Udzielone pożyczki zalicza się do długoterminowych aktywów finansowych, jeżeli z umowy wynika termin ich spłaty po upływie nie mniej niż 12 miesięcy po dniu bilansowym. Jeżeli określona spłata raty pożyczki przypada w roku następnym po dniu bilansowym, to w bilansie wykazuje się tę wartość pożyczki w poz. B.III.1. jako krótkoterminowe aktywa finansowe. Z art. 28 ust. 1 pkt 7 ustawy o rachunkowości wynika, że udzielone pożyczki wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty, z zachowaniem ostrożności.
Udzielone pożyczki podlegają wykazaniu w bilansie na koniec roku obrotowego w kwocie wymagającej zapłaty, z doliczeniem należnych odsetek wynikających z umowy o pożyczkę za dany okres.
Należne odsetki od pożyczek zalicza się w przychody finansowe (Ct konto 75-0). Drugostronnie należne odsetki podlegają wykazaniu w bilansie łącznie z kwotą pożyczki. Ewentualne odpisy z tytułu aktualizacji należności pożyczki obciążają koszty finansowe (konto 75-1).
Udzielone pożyczki w walucie obcej wycenia się na dzień bilansowy po kursie kupna walut stosowanego przez bank, z którego usług korzysta dane przedsiębiorstwo. Różnice kursowe powstałe z wyceny waluty obcej zalicza się odpowiednio na koszty lub przychody finansowe (Dt 75-1 lub 75-0). Pożyczki nieściągalne lub przedawnione odpisuje się na koszty finansowe (Dt konto 75-1), nie stanowią one wówczas kosztu uzyskania przychodu.
Udzielone pożyczki można ujmować w ewidencji księgowej w ramach konta 24 np. konto 240 „Udzielone pożyczki” z wyodrębnieniem w ewidencji szczegółowej na długoterminowe, krótkoterminowe lub według pożyczkobiorców. Ponadto w ewidencji pomocniczej należy wydzielić odrębne konto dla rejestracji należnych odsetek od pożyczki.
Zgodnie z cytowanym wcześniej rozporządzeniem Ministra Finansów z 12 grudnia 2001 r. udzielone pożyczki nieprzeznaczone do sprzedaży, które są zaliczone do instrumentów finansowych, podlegają wycenie na dzień bilansowy w skorygowanej cenie nabycia, oszacowanej za pomocą efektywnej stopy procentowej, niezależnie od tego, czy jednostka zamierza utrzymać je do terminu wymagalności czy też nie (§ 16 pkt 1 rozporządzenia).
Skorygowana cena nabycia odnosi się do niektórych aktywów finansowych, jak np. innych papierów wartościowych (obligacje, bony bankowe, bony skarbowe) i udzielonych pożyczek oraz zobowiązań finansowych (kredytów, zaciągniętych pożyczek). Skorygowana cena nabycia aktywów finansowych i zobowiązań finansowych to cena nabycia, po jakiej składniki aktywów finansowych (lub zobowiązań finansowych) zostały po raz pierwszy wprowadzone do ksiąg rachunkowych (wartość początkowa), pomniejszona o spłaty wartości nominalnej (kapitału podstawowego), odpowiednio skorygowana o skumulowaną kwotę zdyskontowanej różnicy między wartością początkową składnika i jego wartością w terminie wymagalności, wyliczoną za pomocą efektywnej stopy procentowej, a także pomniejszoną o odpisy aktualizujące wartość.
Przy wyliczeniu skumulowanej kwoty dyskonta aktywów finansowych i zobowiązań finansowych za pomocą efektywnej stopy procentowej uwzględnia się wszelkie opłaty płacone lub otrzymywane przez strony kontraktu.
Wycenę aktywów finansowych na koniec roku obrotowego według skorygowanej ceny nabycia przy zastosowaniu efektywnej stopy procentowej został przedstawiony w przykładzie 6.
PRZYKŁAD 6
Firma udzieliła 2 stycznia 2003 r. innej jednostce pożyczki na kwotę 100 000 zł z terminem spłaty całości kwoty wraz z odsetkami 2 stycznia 2006 r.
W umowie pożyczki ustalono odsetki 10% w stosunku rocznym od nominalnej kwoty pożyczki, czyli 10 000 zł rocznie, to jest po 3 latach 30 000 zł. Łącznie pożyczka wraz z odsetkami spłacona 2 stycznia 2006 r. będzie wynosić 130 000 zł.
Wycena pożyczki na koniec roku 2003, 2004 i 2005 przy skalkulowanej efektywnej stopie procentowej 9,14% przedstawia się następująco:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Przykład 6 ilustruje różnice, jakie wystąpią przy wycenie instrumentów finansowych według skorygowanej ceny nabycia przy zastosowaniu efektywnej stopy procentowej, gdzie rozkład odsetek w poszczególnych latach jest inny, podczas gdy przy nominalnej stopie procentowej (w przykładzie 10%) odsetki te w poszczególnych latach wyniosłyby po 10 000 zł, a wycena pożyczki na koniec 2003 i 2004 r. stanowiłaby kwoty odpowiednio 110 000 zł i 120 000 zł.
W bilansie na koniec 2003 i 2004 r. obrotowego kwoty pożyczek wraz z odsetkami (109 140 zł i 119 115 zł) będą wykazane w poz. A.IV.3. Długoterminowe aktywa finansowe – udzielone pożyczki, natomiast na koniec roku obrotowego 2005 – kwota pożyczki wraz z odsetkami 130 000 zł podlega wykazaniu w poz. B.III.1. Krótkoterminowe aktywa finansowe – udzielone pożyczki.
W sytuacjach prostych, gdy spłata pożyczki lub innego instrumentu finansowego następuje sukcesywnie w ratach wraz z odsetkami według jednolitej stopy, nie ma potrzeby ustalania wewnętrznej efektywnej stopy procentowej, co można przedstawić na przykładzie.
Założenie:
Firma udzieliła innej jednostce pożyczki długoterminowej na 3 lata w kwocie 150 000 zł i oprocentowaniu 10% w stosunku rocznym od wartości nominalnej pożyczki.
Umowa przewiduje spłatę pożyczki w trzech rocznych ratach na koniec każdego roku wraz z odsetkami.
Odsetki i spłaty pożyczki kształtują się:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Ostatnia rata pożyczki w kwocie 50 000 zł pod pozycją 6 stanowi pożyczkę krótkoterminową, ponieważ przypada do spłaty w roku następnym po dniu bilansowym i została przeniesiona z pożyczki długoterminowej.
Inne długoterminowe aktywa finansowe wykazywane w poz. A.IV.3 bilansu obejmują przykładowo:
• długoterminowe lokaty bankowe,
• długoterminowe należności z tytułu leasingu finansowego.
Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 10 ustawy o rachunkowości lokaty bankowe wycenia się w wartości nominalnej. Łącznie z lokatami bankowymi wykazuje się zarachowane odsetki od tych lokat, drugostronnie ujmowane na koncie 75-0 „Przychody finansowe”.
Do długoterminowych lokat bankowych zalicza się lokaty terminowe w banku założone na okres dłuższy niż 12 miesięcy. Należności z tytułu leasingu finansowego wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty z zachowaniem ostrożności.
Przekwalifikowanie inwestycji długoterminowych do krótkoterminowych
Jeżeli jednostka posiada długoterminowe aktywa finansowe, to może je przekwalifikować do krótkoterminowych aktywów finansowych. Decyzję o przekwalifikowaniu podejmuje jednostka we własnym zakresie, kierując się swymi potrzebami – np. wcześniejsze zbycie tych inwestycji.
Zgodnie z art. 35 ust. 6 ustawy o rachunkowości inwestycje długoterminowe przekwalifikowane do krótkoterminowych podlegają wycenie:
• w wartości księgowej albo cenie nabycia w zależności od tego, która z nich jest niższa – jeżeli inwestycje krótkoterminowe wycenia się w wartości rynkowej lub cenie nabycia, zależnie od tego, która z nich jest niższa,
• według wartości księgowej – jeżeli inwestycje krótkoterminowe wycenia się w wartości rynkowej.
PRZYKŁAD 7
Spółka z o.o. posiada w swoich księgach akcje o wartości 840 000 zł jako długoterminowe aktywa finansowe, które postanowiła przekwalifikować do krótkoterminowych aktywów finansowych i następnie zamierza je sprzedać. W poprzednim okresie wartość tych akcji wynosiła 800 000 zł i została podwyższona o kwotę 40 000 zł ujętą w kapitale z aktualizacji wyceny. W momencie podjęcia decyzji o przekwalifikowaniu, cena rynkowa tych akcji wynosiła 795 000 zł i spadła o 45 000 zł. Po przekwalifikowaniu akcji do krótkoterminowych aktywów finansowych ich wartość rynkowa na koniec roku obrotowego wynosiła 810 000 zł, czyli wzrosła o 15 000 zł.
W następnym okresie sprawozdawczym spółka sprzedała akcje za 830 000 zł.
Po wprowadzeniu na konta danych wyjściowych, księgowania w związku z powyższą decyzją przedstawiają się następująco:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Objaśnienia:
1. Obniżenie wartości kursu akcji zaliczone w kwocie 40 000 zł na zmniejszenie kapitału z aktualizacji wyceny do wysokości ujętej w poprzednim okresie wartości wzrostu, a pozostałe 5000 zł zaliczono w koszty finansowe.
2. Rozwiązanie rezerwy na podatek dochodowy odroczony.
 3. Ustalenie aktywów na podatek dochodowy odroczony od 1. operacji 5000 x 19% = 950 zł.
 4. Przeniesienie wartości akcji na krótkoterminowe aktywa finansowe.
 5. Przeniesienie salda 5000 zł z konta 035 na konto 140-2 w ślad za przekwalifikowaniem akcji do krótkoterminowych aktywów finansowych.
 6. Wzrost wartości akcji ujętych na krótkoterminowych aktywach finansowych.
 7. Rozwiązanie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego.
 8. Utworzenie rezerwy na podatek dochodowy odroczony od wzrostu wartości akcji (saldo Dt konta 140-2 10 000 x 19% = 1900 zł).
 9. Przychody ze sprzedaży akcji.
10. Przeksięgowanie wartości ewidencyjnej sprzedanych akcji Ct konta 140-1 800 000 zł, Ct konta 140-2 10 000 zł oraz Dt konto 75-1 810 000 zł.
11. Rozwiązanie rezerwy na podatek dochodowy odroczony.
Inwestycje krótkoterminowe
Do inwestycji krótkoterminowych zalicza się:
• krótkoterminowe aktywa finansowe obejmujące udziały i akcje, inne papiery wartościowe (obligacje, bony bankowe, bony skarbowe, listy zastawne), udzielone pożyczki i inne przeznaczone do sprzedaży w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub od daty ich założenia, wystawienia, nabycia, środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych, inne środki pieniężne i inne aktywa pieniężne,
• inne inwestycje krótkoterminowe (np. metale szlachetne), jeżeli nie zostały zaliczone do inwestycji długoterminowych.
Udziały i akcje zaliczone do krótkoterminowych aktywów finansowych wykazuje się w bilansie w poz. B.III.1. Wycenia się je zgodnie z omawianym wcześniej rozporządzeniem Ministra Finansów z 12 grudnia 2001 r. w wartości godziwej, a jeżeli nie można jej wiarygodnie ustalić, to wycena następuje w cenie nabycia, co jest zgodne z ustawą o rachunkowości.
W myśl art. 28 ust. 1 pkt 5 ustawy o rachunkowości wycena tych aktywów może być dokonana:
• według ceny rynkowej (czyli wartości godziwej),
• według ceny nabycia lub ceny rynkowej, zależnie od tego, która z nich jest niższa,
• w inny sposób określonej wartości godziwej dla inwestycji, dla których nie istnieje aktywny rynek.
Jeżeli na giełdzie akcje są nienotowane, to jednostka powinna sama dokonać ich oceny na dzień bilansowy, czy nie nastąpiła utrata ich wartości. Różnice z przeceny akcji i udziałów przeznaczonych do obrotu zalicza się do kosztów lub przychodów finansowych. Jeżeli w późniejszym okresie nastąpi wzrost wartości tych aktywów, to odnosi się je na przychody finansowe do wysokości kosztów finansowych obciążonych uprzednio z tytułu spadku cen. Zarówno koszty finansowe, jak i przychody finansowe z tytułu skutków wyceny nie są uznawane podatkowo.
Jeżeli ewidencję akcji prowadzi się w cenach nabycia, a ich zakupu dokonano w różnym czasie, po różnych cenach i część akcji została sprzedana, to rozchód wycenia się po cenie przeciętnej lub zgodnie z: pierwsze przyszło – pierwsze wyszło, albo według metody: ostatnie przyszło – pierwsze wyszło, zależnie od ustaleń w polityce rachunkowości.
Sposób ewidencji i wyceny krótkoterminowych aktywów finansowych z uwzględnieniem akcji przedstawiono w przykładzie 8.
PRZYKŁAD 8
Spółka „A” z o.o. zakupiła w miesiącu październiku 2003 r. akcje w cenach nabycia za 150 000 zł z zamiarem ich sprzedaży w najbliższej przyszłości. Spółka ustanowiła w zasadach rachunkowości wycenę tych akcji według cen nabycia lub cen rynkowych, zależnie od tego, która z nich jest niższa.
Na koniec roku obrotowego 2003 cena rynkowa akcji wyniosła 140 000 zł.
W następnym roku nastąpił wzrost ceny akcji do 155 000 zł.
Księgowania:
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Objaśnienia:
1. Zakup akcji
2. Obniżenie wartości w cenach rynkowych
3. Ustalenie aktywów na podatek dochodowy odroczony:
– wartość księgowa na koniec roku 140 000 zł,
– wartość podatkowa 150 000 zł,
– różnica przejściowa ujemna 10 000 zł,
10 000 x 19% = 1900 zł
4. Wzrost wartości akcji do 155 000 zł, wycena według cen nabycia niższych od cen rynkowych, wobec tego następuje korekta wyceny o 10 000 zł (do wysokości uprzednio odpisanych różnic),
5. Rozwiązanie aktywów na podatek dochodowy odroczony (wartość księgowa akcji równa się wartości podatkowej).
Inne papiery wartościowe wchodzą także w zakres instrumentów finansowych powodujących powstanie aktywów finansowych u jednej ze stron, a zobowiązania finansowego u drugiej za sprawą wydania (wyemitowania):
• obligacji,
• bonów bankowych, skarbowych i innych,
• listów zastawnych i innych dłużnych papierów wartościowych – o terminie wykupu dłuższym niż 3 miesiące i krótszym niż rok od dnia bilansowego – przeznaczonych do obrotu lub dostępnych do sprzedaży.
Papiery wartościowe wycenia się zgodnie z ustawą o rachunkowości w cenie rynkowej, o ile istnieje dla nich aktywny rynek, bądź w inny sposób ustalonej wartości godziwej stosownie do rozporządzenia z 12 grudnia 2001 r., dla których nie istnieje aktywny rynek, bądź w cenach nabycia. Na dzień wyceny bilansowej papierów wartościowych dolicza się należne odsetki od papierów dłużnych i zalicza DT konto 140, Ct konto 75-0.
Zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem papiery wartościowe, dla których jest ustalony termin wymagalności, oraz przeznaczone do obrotu lub dostępne do sprzedaży, dla których nie istnieje cena rynkowa ustalana na aktywnym rynku regulowanym, albo których wartość godziwa nie może być ustalana w inny wiarygodny sposób (§ 14 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z 12 grud-nia 2001 r.) – wycenia się w skorygowanej cenie nabycia (§ 16 pkt 2 wymienionego rozporządzenia).
Różnice z wyceny papierów wartościowych na dzień bilansowy odnoszone są odpowiednio na koszty (75-1) lub przychody finansowe (75-0).
Udzielone pożyczki – zalicza się tu pożyczki udzielone innym jednostkom z terminem ich zapłaty według umowy nieprzekraczającym 1 roku od dnia bilansowego. Udzielone pożyczki zgodnie z ustawą o rachunkowości (art. 28 ust. 1 pkt 7) wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty, a więc z doliczeniem należnych odsetek (Dt 240, Ct 75-0) z zachowaniem ostrożności.
Inne krótkoterminowe aktywa finansowe
Pozycja ta obejmuje lokaty bankowe o terminie dłuższym niż 3 miesiące, ale nieprzekraczającym 1 roku od dnia bilansowego, oraz należność z tytułu leasingu finansowego, płatne w roku następnym po dniu bilansowym. Wycena lokat bankowych w tej pozycji dokonywana jest w wartości nominalnej wraz z przypadającymi odsetkami.
Środki pieniężne i inne aktywa pieniężne obejmują:
• środki pieniężne w kasie i na rachunkach,
• inne środki pieniężne,
• inne aktywa pieniężne.
Środki pieniężne w kasie i na rachunkach obejmują gotówkę w walucie krajowej i walutach obcych w kasie jednostki oraz na rachunku bieżącym, walutowym i akredytywy. Środki pieniężne wyceniane są w wartości nominalnej.
Waluty obce wyceniane są po kursie kupna walut ustalonym przez bank, z którego usług korzysta jednostka. Różnice kursowe wynikające z wyceny walut obcych zaliczane są do przychodów lub kosztów finansowych (75-0, 75-1).
Inne środki pieniężne – zalicza się zwłaszcza:
• czeki i weksle obce płatne w terminie do 3 miesięcy,
• środki pieniężne w drodze,
• lokaty bankowe o terminie do 3 miesięcy,
• bony skarbowe bankowe i inne o terminie do 3 miesięcy (salda w tej pozycji wycenia się w wartości nominalnej).
Inne aktywa pieniężne to głównie weksle i czeki obce o terminie płatności dłuższym niż 3 miesiące oraz należne dywidendy od udziałów i akcji posiadanych w innych jednostkach (Dt konto 249, Ct konto 75-0).
Henryk Kalota
Autor jest biegłym rewidentem;


Autopromocja

REKLAMA

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

REKLAMA

QR Code
Podatek PIT - część 2
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/9
Są kosztem uzyskania przychodu:
koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych
udzielone pożyczki, w tym stracone pożyczki
wydatki na wystrój wnętrza biurowego nie będące wydatkami reprezentacyjnymi
wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych – od nagród i premii wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym
Następne
Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Najczęstsze błędy podczas realizacji projektów unijnych: formalne, merytoryczne, finansowe, proceduralne

Realizacja projektów dofinansowanych z funduszy europejskich to dla wielu przedsiębiorców i instytucji ogromna szansa na rozwój i wzrost konkurencyjności. Jednak pozytywna decyzja o dofinansowaniu to dopiero pierwszy krok na drodze do osiągnięcia sukcesu, a kolejne fazy projektu niosą ze sobą szereg wyzwań mogących zaważyć na powodzeniu całego przedsięwzięcia. Warto więc wiedzieć, jakie błędy najczęściej popełniają firmy podczas realizacji projektów unijnych oraz jak ich unikać.

Do 400 tys. zł dotacji dla rzemieślników ze Śląska. Wnioski na początku 2025 r. Jakie kryteria trzeba spełniać?

Na początku 2025 roku Śląskie Centrum Przedsiębiorczości planuje ogłosić nabór na dotację dla rzemieślników zainteresowanych rozwojem prowadzonej działalności. 

Klient chce fakturę a nie zwrócił paragonu. Czy mimo to można mu wystawić?

Czy do wystawianych faktur sprzedający za pomocą kasy fiskalnej musi dołączać kopie paragonów z kasy fiskalnej? Co w sytuacji, gdy do faktur nie są dołączane kopie paragonów z kasy fiskalnej? Prowadzę kiosk handlowy i wystawiam miesięcznie kilka zbiorczych faktur z danego miesiąca, do których nie dołączam kopii paragonów, gdyż klienci ich nie zwracają. Czy to prawidłowa praktyka?

Podatek od sprzedaży w USA: czym różni się od VAT. Ponad 12 000 jurysdykcji podatkowych w jednym państwie

Stany Zjednoczone, jedna z największych i najpotężniejszych gospodarek świata, wyróżnia się pod względem podatkowym - nie posiada systemu podatku od wartości dodanej (VAT), który obowiązuje w Polsce i ponad 170 krajach na całym świecie. Wynikające z tego różnice widoczne są w portfelach konsumentów, ale są też prawdziwym wyzwaniem dla firm – zarówno tych amerykańskich, jak i polskich. Marzena Janta-Lipińska, ekspertka ds. podatków, specjalizująca się w księgowości zewnętrznej i doradztwie w zakresie zgodności podatkowej w środowisku międzynarodowym, odsłania szczegóły obu systemów i wyjaśnia, jak w nich funkcjonować.

REKLAMA

Od 31 grudnia 2024 r. przewoźnicy do 56 dni wstecz pod lupą inspekcji transportowych w UE. Jak przygotować się do nowych przepisów?

Już od 31 grudnia 2024 roku inspekcje transportowe w całej Unii Europejskiej zyskają nowe możliwości nadzoru, które znacząco wpłyną na funkcjonowanie branży zarówno w transporcie międzynarodowym, jak i krajowym. Dwukrotne wydłużenie okresu kontroli wymusi istotną zmianę procedur w firmach transportowych i przewozach osób. Należy się też liczyć ze zwiększoną liczbą wykrytych naruszeń na drodze. Jakie są konsekwencje tych zmian? I w jaki sposób przewoźnicy oraz osoby odpowiedzialne za transport publiczny mogą się na to przygotować? 

Ulga IP Box w 2025 r. Ministerstwo Finansów potwierdza, że idą zmiany w przepisach podatkowych

Ulga IP Box pozwala zmniejszyć efektywne opodatkowanie dochodów z działalności innowacyjnej nawet do 5%. Już w 2025 r. może dojść do zmiany przepisów dotyczących tej ulgi. Ministerstwo Finansów potwierdza, że trwają wewnątrzresortowe konsultacje w tej sprawie.

Czy trzeba opłacić składkę zdrowotną w styczniu 2025 r., mimo braku przychodu za grudzień? Rozpoczęcie działalności na skali podatkowej lub podatku liniowym

Rozpoczęcie działalności gospodarczej to istotny moment, który wiąże się z szeregiem formalności oraz obowiązków podatkowych i ubezpieczeniowych. Obecnie wybierając formę opodatkowania przedsiębiorcy nie tylko zwracają uwagę na zobowiązania podatkowe, ale także na zobowiązania względem ZUS. Mowa o składce zdrowotnej, która w zależności od wybranej formy opodatkowania ma różny sposób wyliczenia. Na skali podatkowej i podatku liniowym składkę zdrowotną ustala się na podstawie dochodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym miesiąc wyliczenia składki. Pojawiają się zatem wątpliwości, czy rozpoczynając działalność w styczniu danego roku na skali lub liniówcę występuje obowiązek zapłaty składki zdrowotnej? Poniżej odpowiedź.

Ulga dla młodych w 2025 r.: Limit zwolnienia a kwota wolna od podatku

Ulga dla młodych, która zwalnia z podatku przychody do 85 528 zł rocznie, będzie nadal dostępna. Jakie warunki należy spełniać, aby korzystać z tej ulgi w 2025 roku? Jak wpływa ona na kwotę wolną od podatku?

REKLAMA

Nawet o 10% drożej za leczenie zębów w I kwartale 2025 r. Dentyści podnoszą ceny bardziej niż postępuje inflacja. Ich koszty rosną jeszcze szybciej

Ceny usług stomatologicznych rosną bardziej niż inflacja w całym sektorze zdrowia. Widać to w perspektywie kilku lat oraz ostatnich miesięcy. Ta różnica wciąż będzie się pogłębiać. Gabinety dentystyczne przycisnął wzrost różnych kosztów. Coraz trudniej jest im utrzymywać ceny, które wciąż są mocno niedoszacowane. Gdyby stomatolodzy podnosili je w ślad za faktycznymi podwyżkami wszystkich składowych, to usługi byłyby już obecnie droższe o minimum 15% rdr – pisze dr n. med. Piotr Przybylski. Doktor Przybylski ocenia, że w I kwartale 2025 roku wzrost cen może dobić do 10% rdr. Szczególnie mogą to odczuć pacjenci w dużych i średnich miastach.

Ulga B+R umożliwia odliczenie nawet 200 proc. kosztów osobowych (m.in. wynagrodzeń) od podstawy opodatkowania. Potrzebne są jednak zmiany

Ulga podatkowa B+R daje możliwość odliczenia nawet 200 proc. kosztów osobowych (czyli m.in. wynagrodzeń) od podstawy opodatkowania. Z badań wynika, że większość polskich przedsiębiorstw zna ten instrument, pomimo to tylko niewielka część firm, które rozwijają swoje produkty i procesy, korzysta z ulgi B+R.

REKLAMA